Z tego, co przeczytaliśmy wcześniej, zauważamy, jak postrzegają osobę w oparciu o pewne okoliczności lub w oparciu o pewne wezwanie, jak to miało miejsce w przypadku kaznodziei, aby mieć w sobie coś, co sprawia, że czuje się odnowiony, lub gdy kaznodzieja lub ksiądz stoi i prosi Jezusa o przebaczenie i odnowienie życia, wówczas uzyskuje odnowę, usprawiedliwienie i zbawienie. Ich zdaniem jest to nowe narodzenie. Nie przesadzam, mówiąc to. Wszystkie grupy konwertytów zgadzają się co do tej idei.
من أمثلتهم على ذلك، بولس الرسول حين رأى النور على طريق دمشق. أوغسطين المغبوط الذي كان يحيى حياة غير مُنضبِطة وبعدها سمع صوتاً في حديقة حين كان يقرأ الكتاب المقدس وهو في ألمٍ، حينها عَزَمَ على تجديد حياته. ويسلي الميتودي الذي ذكرناه سابقاً … الخ. بالإجمال يعتقدون أنه في وقت مُعّين يتمّ التجديد للإنسان، لدرجة أن المتِجدّد عادةً يقول أنه حَصَلَ على التجدد والولادة الجديدة في اليوم المعين في الساعة المعينة، أي أنه يحدد الوقت الذي خَلُصَ فيه، لأن هذا الخلاص تم فقط بالإيمان بيسوع المسيح وهذا وحده كافٍ. فالمسيح كما يقولون، دفع عنّا بالصليب ثمن خطايانا بدمه، لذا نحن لسنا محتاجين بعد ذلك لا للأعمال الصالحة ولا للأسرار ولا للكنيسة ولا لأي شي آخر، فقط أنت بالإيمان تَخلُص، مستندين بصورة خاصة على آية بولس الرسول : “Łaską jesteście zbawieni” (أفسس 2 : 8) أو “I to przez wiarę, a nie przez ciebie” بدون أن يقرأوا تكملتها.
Istnieje wiele przykładów z Biblii na temat znaczenia wiary w samego Jezusa Chrystusa, ponieważ jest to jedyna brama do rzeczywistego zbawienia. Jeśli jednak wiara jest bramą do zbawienia, czyli jeśli wierzymy w Jezusa Chrystusa, to droga zaczyna się nasze zbawienie, nie oznacza to wcale, że z naszej strony nie potrzebujemy trwać w Chrystusie. Staramy się w Jego Kościele umacniać i wzrastać poprzez sakramenty, przez które udzielane są łaski Boże, uświęcające i przebóstwiające. Ponieważ odrodzenie, zbawienie, przemiana życia, usprawiedliwienie i uświęcenie nie mogą nastąpić jednocześnie i dla zwykłego uczucia, które nastąpiło raz i w oderwaniu od Kościoła Chrystusowego, który sam założył, i od sakramentów, których udzielił swymi cennymi krew.
Z pewnością ta kwestia nie jest tylko ich jedyną błędną wskazówką, ale jest ich wiele innych, ale w tej broszurze ograniczymy się do omówienia zrozumienia przez tę grupę kwestii odnowy, abyśmy zdali sobie sprawę, jak złe i niebezpieczne jest to dla naszych chrześcijan życia i naszego zbawienia.
1. Konieczność chrztu dla nowych narodzin i zbawienia:
إنهم يعتمدون، في موضوع الولادة الجديدة، على كلمة للرب يسوع من خلال حديثه مع نيقوديموس: “أJezus przyszedł i rzekł do niego: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, jeśli ktoś się nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć królestwa Bożego.” (يوحنا 3: 3). إذاً هناك ولادة من فوق، ويتساءلون كيف تتم هذه الولادة الجديدة؟ والجواب عندهم هو حين يكتشف الإنسان في لحظة معينة يسوع المسيح ويعرفه ويؤمن به.
في الإصحاح نفسه من إنجيل يوحنا يُكمل الرب يسوع حديثه عن الولادة الجديدة فيقول: “Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, jeśli się ktoś nie narodzi z... Woda i duch Nie może wejść do królestwa Bożego” (يوحنا 3: 5). يتجنب المتجددون عادةً قراءة هذه العبارة، وإذا ذكَّرهم بها أحد فإنهم يغيرون معناها الواضح فيقولون أن الولادة التي تحدث لا علاقة لها بالمعمودية. وإذا تمت المعمودية لاحقاً فما هي إلا مجرد رمز وفريضة يقوم بها الإنسان ليس أكثر، كتعبير عن طاعته للرب يسوع الذي أوصى به، وكإعلان عن تجدُّده. فإذا سألهم سائل لماذا لا تقرأون عبارة “Z którego się nie rodzi Woda i duch Nie może wejść do królestwa niebieskiego” كما هي؟ يأتون بآية من مكان آخر بأننا “Narodzony przez boskie słowo” ليضعوا مكان الماء والروح الكلمة الإلهية. هكذا يجتزئون الآيات من هن وهناك ليحوروا المعنى بحسب ما يناسبهم، وليس بحسب إعلان الرب الواضح والجازم. غريب أمر هؤلاء الناس الذين يدعون أنهم إنجيليون ومتجددون، وهم يريدون أن يجددوا الناس بحسب أفكارهم وتخيلاتهم وليس بحسب الإنجيل.
Posłuchajmy jeszcze słów Ewangelii o AO chrzest wodą i Duchem I o jego niezbędnej konieczności odnowy i zbawienia:
- يقول بولس الرسول في ( أفسس 5 : 25 – 27) “Chrystus także umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie. Aby go uświęcić i oczyścić Przez obmycie wodą słowem… ” هنا عبارتا “Przez obmycie wodą słowem” متجاورتان فلا نستطيع الاستغناء عن أي منهما لأن كلتيهما ضروريتان للخلاص كما نرى بوضوح في ( 1 كورنثوس 6: 11 ) “Ale Wziąłeś prysznic Ale zostaliście uświęceni, ale zostaliście usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa I w duchu naszego Boga“
- أيضا في (غلاطية 3 : 26) “Wszyscy bowiem jesteście dziećmi Bożymi przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Ponieważ wy wszyscy, którzy Zostałeś ochrzczony W Chrystusie przyoblekliście się w Chrystusa“
- كذلك في (تيطس 3: 5 – 7 ) “بل بمقتضى رحمته خلصنا Przez obmycie powtórnych narodzin i odnowienie Ducha Świętego. Którą wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela. Abyśmy dzięki Jego łasce zostali usprawiedliwieni i stali się dziedzicami w nadziei życia wiecznego“
Zapytajmy, w jaki sposób Chrystus uświęcił i oczyścił swój Kościół? Alicja Przez obmycie wodą słowemTo znaczy oba razem? I w jaki sposób lud Koryntu został uświęcony i usprawiedliwiony, czyż nie dlatego Weź prysznic W imię Pana Jezusa I w duchu naszego Boga? A jak przyoblekli się w Chrystusa? Czy nie dlatego, że mieli… Zostali ochrzczeni? W jaki sposób Bóg zbawił nas swoim miłosierdziem, abyśmy mogli zostać usprawiedliwieni Jego łaską i stać się dziedzicami w nadziei życia wiecznego? Czy nie jest to obmycie powtórnych narodzin i odnowienia w Duchu Świętym??
Jeśli chodzi o czas nowych narodzin, można powiedzieć, że w pewnym momencie może zdarzyć się pewna okoliczność, która popycha ich do nowych narodzin, ale same narodziny duchowe mogą nastąpić tylko. Z wodą i duchem أي المعمودية، تماماً كما حصل لبولس الذي بعد أن رأى نور الرب على طريق دمشق وسمع كلامه آمن واعتمد على يد حنانيا (أعمال 9 : 18). وكذلك في أعمال الرسل بالنسبة للجموع الذين نُخِسُت قلوبهم بعد سماعهم لأول مرة عظة بطرس الرسول عن صلب المسيح وقيامته وبأنه هو المُخلِّص فقالوا: “ماذا نصنع أيها الرجال الأخوة؟ فقال لهم بطرس توبوا I niech zostanie ochrzczony Każdy z was w imię Jezusa Chrystusa o odpuszczenie grzechów Przyjmij więc dar Ducha Świętego” (أعمال 2: 37 – 38 ).
Zatem najpierw następuje pokuta, potem chrzest, czyli nowe narodzenie, a potem otrzymują dar Ducha Świętego. Jest to bardzo naturalne i jasne ze znaczenia samego słowa narodziny. Człowiek rodzi się, a po jego narodzinach następuje wzrost, a po wzroście następuje męskość i doskonałość. Natomiast odnowiciele zakładają, że narodzenie, które następuje w określonym czasie, zawiera w sobie wszystko.
ليس هذا فقط ولكن، كما قرأتُ في كتبهم، هم لا يقبلون أن هناك نعمة يمكن أن تحل على ماء المعمودية، النعمة بالنسبة لهم فقط تم عبر علاقة شخصية بين الإنسان والله أو الرب يسوع. نحن نسأل: الذي يقدر أن يعطي نعمة عبر العلاقة الشخصية مع الإنسان، ألا يستطيع أن يعطي نعمة عبر ماء المعمودية أو غيره؟… لماذا نُحِدُّ الله ونجعل عمله ضمن أُطر معينة؟
هل نحن أوجدنا المعمودية؟. أَم أن الرب يسوع نفسه قال: “Idźcie i nauczajcie wszystkie narody I ochrzcili ich W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (متى 28: 19)، “Kto uwierzył? I został ochrzczony Kończy” (مرقس 16: 16).
Jak możemy zaprzeczyć, że istnieje zarówno wiara, jak i chrzest, a oba są niezbędne do zbawienia i nowych narodzin?
2 Konieczność namaszczenia Duchem Świętym i Komunii dla wzrostu i wytrwania w Chrystusie oraz zjednoczenia z Nim:
We wspomnianej wypowiedzi apostoła Piotra (Dz 2,37-38) otrzymanie daru Ducha Świętego następuje bezpośrednio po chrzcie, służąc jako cel wiary, pokuty, chrztu i odpuszczenia grzechów. Ale ten dar, czyli talent, pomaga również w wytrwałości i wzroście w Chrystusie po nowym narodzeniu, i jest to właśnie dar, który otrzymali apostołowie w dniu Pięćdziesiątnicy i został dany wierzącym bezpośrednio po chrzcie. Na przykład Filip, jeden z siedmiu diakonów, kiedy udał się do Samarii i ochrzcił tamtejszy lud, Duch Święty zstąpił na nich natychmiast po włożeniu rąk dwóch apostołów wysłanych przez apostołów w Jerozolimie. (1). Korneliuszowi, setnikowi i wielu, którzy z nim byli, wyjątkowo przed chrztem zstąpił na nich Duch Święty, aby rozwiać wątpliwości Piotra i tych, którzy z nim byli wśród obrzezanych, którzy nie wyobrażali sobie, że poganin może zstąpić na siebie Duch Święty i przyjąć chrzest i zbawienie. Ponadto w Biblii Duch Święty przychodzi po chrzcie. Jak wspomnieliśmy powyżej, cel tego daru, który nazywa się namaszczeniem lub bierzmowaniem (2)، هي تنوير المؤمن المولود جديداً ومساعدته على الثبات والنمو في المسيح: “Ale wy macie namaszczenie od Świętego i wiecie wszystko” (يوحنا الأولى 2: 20 و27)، “A Tym, który nas utwierdza w Chrystusie i namaścił, jest Bóg, który też nas opieczętował i włożył zadatek Ducha swego w serca nasze” (2كورنثوس1: 21)، “Gdy uwierzyliście, zostaliście zapieczętowani Obietniczym Duchem Świętym, będącym zadatkiem naszego dziedzictwa, na odkupienie nabytych dóbr, ku chwale Jego chwały.” (افسس1: 13-14). إذاً هناك آيات عديدة تؤكد على موضوع المسحة التي تتم كما تتممها كنيستنا بناءً على تسليم الرسل، إذ لم يكن من الممكن أن يذهب الرسول أو الأسقف إلى كل معمد ليعطيه المسحة، لهذا أصبحت تتم عبر الميرون الذي يقيمه الأساقفة بصلوات معينة. نلاحظ أن هناك في الكنيسة ثلاث أسرار أو مواهب كانت ولا تزال تعطى للمُعمَّد: Chrzest Ikrzyżmo IObsługiwanieTak jak został stworzony pierwszy Kościół, tak przez niego Bóg daje możliwość narodzin, wzrostu, trwania w Chrystusie i zjednoczenia z Nim. Komunia jest tym, co daje nam, oprócz trwania w Chrystusie (3) I życie wieczne (4)، الوحدة الحقيقية فيما بين المؤمنين وبينهم وبين المسيح. فعبر المناولة خاصة تصبح الكنيسة كنيسة. يسأل الرسول بولس في (كورنثوس الأولى 10: 15 – 17) “Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, nie jest udziałem krwi Chrystusa. Czy chleb, który łamiemy nie jest komunią z Ciałem Chrystusa? Bo my, liczni, jesteśmy jednym chlebem, jednym ciałem, bo wszyscy dzielimy jeden chleb“. ما يصنع الكنيسة إذن هو Chrzest Ikrzyżmo IObsługiwanie، والكنيسة كلها تنمو معاً باتجاه الحياة والكمال في المسيح والوحدة معه. لا ينمو أحد بمفرده، أي كل واحد بعلاقة شخصية منعزلة مع الرب، بل في الكنيسة نفسها ككل. أعطيكم مثلاً واحداً علماً أنه هناك الكثير من الأمثلة لتأكيد هذا الموضوع : “جسدٌ واحد وروحٌ واحد، كما دعيتم أيضاً في رجاء دعوتكم الواحد. ربٌ واحدٌ، إيمانٌ واحد،ٌ معموديةٌ واحدةٌ… ولكن لكل واحد منا أعطيت النعمة حسب قياس هبة المسيح… وهو أعطى البعض أن يكونوا رسلاً والبعض أنبياء والبعض مبشرين، والبعض رعاة ومعلمين، لأجل تكميل القديسين لعمل الخدمة لبنيان جسد المسيح إلى أن ننتهي جميعنا إلى وحدانية الإيمان ومعرفة ابن الله، إلى إنسان كامل إلى قامة ملء المسيح… بل صادقين في المحبة ننمو في كل شيء إلى ذاك الذي هو الرأس المسيح، الذي منه كل الجسد مركباً معاً ومقترناً بمؤازرة كل مفصل حسب عمل على قياس كل جزء يحصل نمو الجسد لبنيانه في المحبة” (أفسس 4: 4-16 ). لاحظوا أننا جميعنا ننمو معاً، في الكنيسة التي أسسها الرب يسوع كجسد واحد، بروح الله الموجود في الكنيسة بالمعمودية وأيضا بهذه الأسرار المكملة لها التي أعطانا إيّاها الرب يسوع والتي لا يمكن أن نخلص أو نثبت بدونها.
3. Konieczność uczynków i walki duchowej dla uzyskania zbawienia i życia wiecznego:
يرفض المتجددون أيضاً الأعمال وأهميتها، إذ بنظرهم، طالما هناك إيمان فليس هناك حاجة بعد إلى أعمال لنيل الخلاص. ويتابعون بزعمهم أنه إذا قام الإنسان بأعمال (أي أعمال حسنة)، فهي تأتي بشكل تلقائي نتيجة للإيمان ولكن لا يد له في الموضوع. وكأن الله جعل الإنسان صفراً على اليسار وليس له أي دور في عملية خلاصه. فلنسأل الكتاب المقدس والذي هو مرجعهم الوحيد، هل صحيح أنه ممكن للإنسان أن يخلص ويحصل على الحياة الأبدية دون أن يقوم بالأعمال الصالحة؟ سوف أكتفي بأمثلة قليلة:
# عندما سأل الشاب الغني الرب يسوع : “Co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?“، أجابه يسوع: “أنت تعرف الوصايا… فقال هذه حفظتها منذ حداثتي، ماذا يعوزني بعد؟“، قال له يسوع: “إن أردت أن تكون كاملاً فاذهب وبِعْ كلّ ما لكَ وتعال اتبعني…” (متى 19 : 16 – 22). لم يذكر يسوع هنا Wiara Ale tylko godzNiegrzeczne przykazania i dążenie do doskonałości. لماذا؟… لأن الإيمان بالمسيح متضمن بديهياً في حفظ وصاياه واتباعه، ولأنه يريد أن يشدد على دور الأعمال الحاسم في عملية الخلاص، لأن “Nie każdy, kto do mnie mówi: „Panie, Panie”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto pełni wolę mojego Ojca, który jest w niebie” (متى 7 : 21) وكذلك “A ten, który pracował i nauczał, będzie nazwany wielkim w królestwie niebieskim” (متى 5 : 19).
# دينونتنا نحن بناءً على ماذا ستكون؟، لنسمع ما يقوله الرب يسوع: “تعالوا يا مباركي أبي رثوا الملكوت المعد لكم منذ تأسيس العالم، لأني جعت فأطعمتموني. عطشت فسقيتموني. كنت غريباً فآويتموني…. الخ” (متى 25 : 34 – 36). وكذلك: “اذهبوا عني يا ملاعين إلى النار الأبدية المعدة لإبليس وملائكته، لأني جعت فلم تطعموني. عطشت فلم تسقوني. كنت غريباً فلم تأووني … الخ” (متى 25: 41- 42) هنا المسيح سيدين بحسب ماذا ؟… بحسب الإيمان أم بحسب الأعمال؟… الدينونة طبعاً بناءً على الأعمال (5). Dlatego bez uczynków nie ma zbawienia.
# يعقوب الرسول في رسالته وخاصةً في الإصحاح الثاني يتكلم بتشديد على دور الأعمال وأهميتها ضرورتها للخلاص فيقول في (يعقوب 2 : 14) “Jaka będzie korzyść, bracia moi, jeśli ktoś twierdzi, że ma wiarę, ale nie ma uczynków? Czy wiara może go ocalić?“، وفي النهاية يقول: “Wiara bez uczynków jest martwa” (يعقوب 2 : 20)
# إنجيل يوحنا مليء بالآيات التي تتحدث عن ضرورة حفظ الوصايا والثبات في يسوع وفي محبته: “إJeśli mnie kochacie, przestrzegajcie moich przykazań” (يوحنا 24، 23، 14: 21)، (يوحنا 15: 4-17)… الخ.
W ogóle na każdej stronie Pisma Świętego znajduje się wezwanie do czynienia woli Bożej i przykazań oraz do wykonywania cnót, a także nierozerwalny związek z O wiarę, uczynki i miłość، وكما يعِّبر بولس الرسول: “Wiara pracująca z miłością” (غلاطية 5: 6). أما عند المتجددين فخلاص الإنسان يتم بطريقة سطحية خفيفة، مجرد مشاعر وتخيلات لتجدد يظن أنه حصل في لحظات، ثم يستمر هكذا تلقائياً، إذ لا توجد بعد حاجة لأية أعمال أو أي دور للإنسان من أي نوعٍ كان. لا بل هم يرفضون علناً الجهاد الروحي تحت شعار أن الإنسان يخلص بالإيمان وحده فلماذا يحتاج بعدُ إلى شيء آخر؟!. وأكثر من ذلك هم يؤكدون بوصفهم متجددين أنهم يعرفون منذ الآن أنهم مخلصون ولا يمكن لأي وضع كان أن يؤثر على هذا الواقع.
ولكن السؤال المهم: هل يتفق كلام الكتاب المقدس مع هذا الادعاء؟. سوف أُعطي بعض الأمثلة لأؤكد أن الإنسان بحسب الإنجيل، مدعو قبل كل شيء إلى أن يجاهد جهاداً مُراً ليَخلُص. لنأخذ بعين الاعتبار أولاً كلمة المسيح المصلوب المحورية: “Kto chce iść za mną, niech codziennie bierze swój krzyż i naśladuje mnie, bo kto zaprze się swego życia, będzie zbawiony, a kto straci swoje życie z mego powodu, znajdzie je.” (متى16: 24-25). أليست هذه دعوة لجهاد شاقٍّ ضد الأنانية والخطيئة يطال كل الحياة؟ المعمودية ذاتها بوصفها بداية الحياة الجديدة أليست هي دعوة كذلك لصلب ودفن الإنسان العتيق لكي يُبطل جسم الخطيئة -بحسب بولس الرسول- لأنه “إGdybyśmy zjednoczyli się z Nim na podobieństwo Jego śmierci, zjednoczylibyśmy się z Nim także w Jego zmartwychwstaniu” (رومية6: 3-14). دعوة المسيح المحورية لحمل الصليب وراءه وإنكار الذات، يشدد عليها في كل الأناجيل (متى10: 38-39)، (مرقس8: 34-35)، (لوقا9: 23-24 و 14: 27)، (يوحنا12: 25-26)…، ولكن المتجددين لا يذكرونها قط في كتبهم أو أحاديثهم. لماذا؟ أليس لأنها تدحض جذرياً ادعاءاتهم؟… بولس نفسه كيف عاش؟، يقول في رسالته إلى أهل (غلاطية 2: 20): “Zostałem ukrzyżowany z Chrystusem, abym mógł żyć nie to, ale Chrystus żyjący we mnie“. لماذا لبولس الحياة في المسيح؟ ألأنه آمن فقط أم لأنه مع المسيح صُلب!؟، ويتابع في رسالته نفسها (5: 25): “Ale ci, którzy należą do Chrystusa, ukrzyżowali ciało wraz z jego namiętnościami i pragnieniami. Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy” وبماذا أوصى؟: “Jeszcze nie stawialiście oporu aż do śmierci, walcząc z grzechem” (عبرانيين12: 4)، “Załóżcie pełną zbroję Bożą, abyście mogli przeciwstawić się machinacjom diabła” (أفسس6: 11)، “فاشترك أنت في احتمال المشقات كجندي صالح ليسوع المسيح… وأيضاً إن كان أحد يجاهد لا يكلل إن لم يجاهد قانونياً” (2تيموثاوس2: 5)…. الخ
A co do wiedzy człowieka o tym, że jest zbawiony, jak twierdzą nawróceni, co mówi na ten temat apostoł Paweł?:
# “أيها الإخوة إن صدف إنسان فأُخذ في زلة ما فأصلحوا انتم الروحانيين مثل هذا بروح الوداعة Spójrz na siebie, abyś i ty nie uległ pokusie” (غلاطية6: 1) إذاً هناك خوف من أن يسقط المؤمن.
# “Kto myśli, że stoi, niech uważa, aby nie upadł” (1كورنثوس 10: 12)
# من أجمل وأعظم الآيات في هذا الشأن ما يقوله القديس بولس:”ألستم تعلمون أن الذين يركضون في الميدان جميعهم يركضون ولكن واحد يأخذ الجعالة؟ هكذا اركضوا كي تنالوا، وكل من يجاهد يضبط نفسه في كل شيء أما أولئك فلكي يأخذوا إكليلاً يفنى وأما نحن فإكليلاً لا يفنى. إذاً أنا أركض هكذا كأنه ليس عن غير يقين، هكذا أضارب كأني لا أضرب الهواء بل أقمع جسدي وأستعبده حتى بعدما كرزت للآخرين لا أصير أنا نفسي مرفوضاً” (1كورنثوس 9:24-27 ) (6). تصوروا أن القديس بولس نفسه رغم كل أيمانه وجهاده، كان دائماً في حالة ضبط وجهاد لدرجة أنه بعد أن كرز للآخرين كان يخاف أن يصير هو نفسه مرفوضاً. كيف يتفق هذا مع ادعاء المتجدد بأنه هو مخلص سلفاً؟، ولكن متى عرف بولس نفسه أنه مخلص أليس في آخر لحظة من حياته بعد أن أعلمه الرب بذلك وبعد أن أكمل السعي؟: “Dobry bój stoczyłem, bieg ukończyłem, wiary zachowałem i w końcu została na mnie nałożona korona sprawiedliwości, którą Bóg mi w tym dniu da.” (2تيموثاوس4: 7-8). إذاً أُعطي إكليل البر لبولس بناءً على جهاده الحقيقي طوال عمره.
للأسف أعود وأقول أن كل هذا مرفوض من قبل هؤلاء المتجددين المتطفلين على حياة الخلاص الحقيقية، وكأن الطريق الصعبة التي أشار إليها المسيح حتى يشفي طبيعتنا ويجددنا حقاً ويعطينا نعمة الروح الحقيقية، يضعها المتجددون جانب ويتكلون على شعور نفسي يتحرك لديهم بطريقة ما وينتهي الموضوع عند هذا الحد. بينما الرب يسوع يقول بكل وضوح: “Wejdź przez wąską bramę, bo szeroka jest brama i przestronna ścieżka, która prowadzi do zagłady, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Wąska jest brama i trudna droga, która prowadzi do życia, i niewielu jest takich, którzy ją znajdują” (متى7: 13-14)
A co do ostatecznego zwycięstwa, jak można je osiągnąć bez cierpliwości i wytrwałości do końca?:
# “Ale kto będzie cierpliwy aż do końca, ten zostanie zbawiony” (متى24:13)
# “I zwyciężyli go krwią Baranka i słowem swego świadectwa, i nie umiłowali życia swego aż do śmierci” (رؤية 12: 11)
# “Trzymaj się tego, co masz, aby nikt nie odebrał Twojej korony” (رؤية 3: 11)
# Zwycięzcy pozwolę zasiąść ze mną na moim tronie, jak i ja zwyciężyłem i zasiadłem z moim Ojcem na jego tronie.” (رؤية 3: 21)
هنا لابد من أن أقول لكل المسيحيين أن فكرة الولادة الجديدة والتجدد والتبرير والتقديس هي واقع حقيقي في الكتاب المقدس، يمكن أن يحياه فعلاً أي مسيحي، إنما في كنيسة المسيح وبحسب وصايا الرب، وليس بحسب أوهام المتجددين. وقد عاشه القديسون ويعيشونه عيشاً حقيقياً، وحصلوا ويحصلون على ثمار الروح من خلال نعمة الله وإيمانهم وجهادهم. لكن عندما يأتينا أُناس مثل المتجددين ومن يحذي حذوهم، ويتجرؤون الدخول ويصطادون من أبنائنا تحت شعارات براقة، فهذا علامة بأنه، وإن يكن التعليم الحقيقي وطريق الحياة الحقيقية في تسليم كنيستنا وحياتها، إلا أنه، وللأسف، قسمٌ كبير منا لا يحيا إيمانه، أي أن البعض منا مسيحيون بالاسم بدون إيمان حقيقي وجهاد. لهذا ينطبق عليهم ما جاء في (رومية2: 24): “Z twojego powodu bluźnią imieniu Boga“، أي بسببنا نحن المنتمين إلى الكنيسة الحقيقية، ولكننا لسنا أعضاء فعليين فيها، وليس لدينا ثمار. فلو كان عندنا ثمار الروح في حياتنا لما أقدم أُناس من مثل هذه الفئات التي ذكرناه والتي تستحق الشفقة، وتحتاج هي إلى التبشير، على تبشير خراف المسيح.
دعوة الله هي أولاً إلى أبناء الكنيسة الحقيقية بأن يتوبوا فعلاً ويحيوا إيمانهم ويحملوا صليبهم و يتبعوا المسيح. حينها “Nie da się ukryć miasta położonego na górze i nie można postawić lampy pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu.” (متى5: 14).
Pan Jezus czeka, aż nam, prawosławnym, nie tylko uda się chronić nasze dzieci przed zboczeniem w herezję, ale abyśmy wszyscy stali się wierzącymi walczącymi, którzy osiągnęli życie, aby nasze światło świeciło przed ludźmi, aby mogli widzieć nasze dobre uczynki i chwalić naszego Ojca, który jest w niebie. (7). Tak naprawdę największa dobra wiadomość nadejdzie, jeśli nasza wiara będzie poznana poprzez nasze czyny, naszą miłość i nasze nauczanie, a wtedy inni będą musieli zapytać o powód życia i nadzieję, jaką mamy.
أخيراً أختم بوصية الرسول بولس لنا جميعاً “أطلب إليكم أيها الأخوة أن تلاحظوا الذين يصنعون الشقاقات والعثرات خلافاً للتعليم الذي تعلمتموه وأعرضوا عنهم. لأن مثل هؤلاء لا يخدمون ربنا يسوع المسيح بل بطونهم. وبالكلام الطيب والأقوال الحسنة يخدعون قلوب السلماء…. نعمة ربنا يسوع المسيح مع جميعكم. أمين” (رومية 16: 17-24).
(1) Patrz (Dzieje Apostolskie 14, 8: 12-17)
(2) Ten dar i tę tajemnicę nazwano namaszczeniem lub krzyżmem (dobrem), ponieważ gdy wzrosła liczba wierzących i stało się niemożliwe, aby apostołowie i ich następcy chodzili wszędzie i wkładali ręce na ochrzczonych, apostołowie pod przewodnictwem Ducha Świętego, postanowili zastąpić nakładanie rąk na Chrystusa krzyżmmem, które było uświęcane ich modlitwami, gdyż królowie i prorocy w Starym Testamencie pozwalali na mieszanie przypraw i oliwy z oliwek (Wj 30,12-33).
(3) “من يأكل جسدي ويشرب دمي يثبت فيّ وأنا فيه” (يوحنا 5: 65)
(4) “من يأكل جسدي ويشرب دمي فله حياة أبدية وأنا أقيمه في اليوم الأخير” (يوحنا 6: 54 و51، 53، 57، 58)
(5) للتأكد أنظر مثلاً (رومية 2 : 6) : “الذي سيجازي كل واحد حسب أعماله” . و(رؤيا 20: 12-13) : “ويدين الأموات… بحسب أعمالهم”. أو: (متى 16 : 27)، (كورنثوس الثانية 5 : 20).. الخ
(6) أنظر أيضاً (تيموثاوس الثانية 2 : 11-12) وغيرها كثير…
(7) Patrz (Mat. 5:16)