بعد استشهاد يعقوب وغزو أورشليم، الذي تمَّ بعد ذلك مباشرةً، اجتمع بقية رسل الرب وتلاميذه الذين كانوا لا يزالون أحياء، مع أقرباء الرب بحسب الجسد ليتشاوروا فيمن يحق له أن يخلف يعقوب. وقد أجمع الكل على أن سمعان ابن كلاوبا، الوارد ذكره أيضاً في إنجيل يوحنا (25:19)، والذي كان اسم أمّه مريم، التي كانت إحدى الواقفات عند صليب يسوع، هو الخليق بان تُسند إليه “أسقفية تلك الأبرشية”.
Działał na rzecz utwierdzania ludzi we właściwej wierze i zwalczał każdą herezję, która zmieniała prawdę o Panu Bogu i Jego nauczaniu. Takie jak herezje Nazarejczyka i Ebionitów.
Zeznania historyka Kościoła Efeza z Cezarei, cytowane przez św. Hegezypa, stwierdzają, że Szymon poniósł śmierć męczeńską za dni rzymskiego cesarza Trajanusa Cezara, który rządził w latach 98–117 n.e., i namiestnika Attyka. Traianus wydał rozkaz likwidacji wszystkich potomków króla Dawida. Niektórzy heretycy skarżyli się na Szymona, uważając go za potomka Dawida i chrześcijanina. Został aresztowany i torturowany przez wiele dni. Jeśli chodzi o jego śmierć, to była ona na krzyżu, tak jak jego nauczyciel.
Sen Symeona nie jest całkowicie konkretny, mówiono o 107 r. i 116 r. n.e. Miał sto dwadzieścia lat, gdy zginął śmiercią męczeńską. Kościół obchodzi to święto 27 kwietnia.
Troparia w pierwszym utworze
Wysławiamy Cię, Arcykapłanie i krewny Chrystusa, dzielny męczenniku Symeonie, za to, że obaliłeś tyranię i zachowałeś wiarę. Dlatego też dzisiejszą uroczystością Twojego najświętszego wspomnienia wypraszamy przez Twoje modlitwy przebaczenie grzechów.
Qandaq z czwartą melodią
Dziś Kościół osiągnął Szymona, szukającego Boga, wielką gwiazdę. Kiedy zostaje przez niego oświecony, woła: Pokój Tobie, czcigodna fundamencie męczenników.