Den hellige Johannes teolog, apostel og evangelist, Herrens elskede discipel, er frem for alt et eksempel og en lærer af kærlighed Kærligheden ånder gennem hans evangelium, mens dens lektioner fylder hans breve, og hans liv er et tydeligt eksempel på det.
Han forklarede alle kærlighedens hemmeligheder: dens kilde, dens bevægelse i handlinger, dens kulmination og de spidser, hvortil den fører sin tilhænger. Saint John er meget kendt, især om dette emne kærlighed. Hvis nogen overvejer emnet kærlighed, må han straks tænke på helgenen som et eksempel på det og henvende sig til ham som lærer i det.
فلنتفحّص الآن كيف استعمل حكماء هذا العصر تعليمه. إن عندهم نوع خاص من الحكمة التافهة تسمّى “اللاتفريقيّة” (Ligegyldighed). Og de siger i deres visdom: Tro på det, du kan lide, det gør ikke noget, elsk i stedet alle som dine brødre, vær velvillige over for dem, og hav en gavnlig indflydelse på dem. De påpeger, at evangelisten Johannes kun taler om kærlighed. For ham er kærlighed lys, liv og al perfektion. Ifølge hans ord går den, der ikke elsker, i mørket, lever i døden og er en morder.
كما نعرف، عجز القديس يوحنّا عن المشي في شيخوخته، فكانوا يحملونه إلى الكنيسة. هناك يحذّر “إيها الإخوة، لنحب بعضنا بعضاً”. إذاً هو أعطى المحبة قيمة كبرى. لكنهم يخبروننا بأنه علينا أن نحب مثل تلك المحبة الغريبة، أقله إذا كنا نرغب بذلك.
أنا شخصياً اضطررت لسماع هذه “الحكمة”. قد تضطرون إلى سماع شيء مماثل. فلنقابل تعليمهم المضلِّل بتعليم القدّيس يوحنّا اللاهوتي الصحيح ولنحفظ أفكارنا من الميل عن أصول الحس المسيحي الصحيح إلى حكمة اللاتفريقيين العبثية. يرغب هؤلاء المدعوين حكماء ببناء كل شيء بمعزل عن الله بما فيها سعادتهم الخارجية وفضيلتهم. ومن هذا هم يجاهدون حيثما استطاعوا لكي ينسجوا بحنكة مدرسةً فكريةً لا حاجة فيها للكلام عن الله. إنهم يقرعون طبول المحبة ويخبروننا بأن نحب بعضنا البعض لكن من دون داعٍ للتفكير بالله. إن الإنجيلي القديس يهزمهم عند هذه النقطة. مع أنه يذكّرنا دائماً وبشكل دقيق بمحبة أحدنا الآخر، لكنه يضع المحبة في ارتباط قوي مع الله، مع محبته ومعرفته المستحيل فصلهما. لاحظوا أين تنشأ محبة القديس يوحنا لله، ليس في أننا نحبه بل في أنه هو يحبنا، وقد أرسل ابنه ليكون الكفارة عن خطايانا. ويضيف، أيها الأحباء، إن كان الله قد أحبنا هكذا ينبغي أن يحب بعضنا بعضاً (1يوحنا 10:4-11). بحسب تفكيره، يجب أن تُبنى محبتنا المتبادلة بعمل الإيمان بالرب الذي أتى ليخلصنا، وبالتالي ليس صحيحاً أن يؤمن المرء كما يحلو له.
Så lærer han, elskede, at elske hinanden, fordi kærligheden er fra Gud (1 Joh 4:7). Hvis vi elsker hinanden, bliver Gud i os (1 Joh 4:12) og den, der bliver i kærligheden, bliver i Gud, og Gud bliver i ham (1 Joh 4:16). Ser du, han siger ikke et ord om kærlighed uden at nævne Gud og Frelseren. Kærlighed er fra Gud og fører til ham. Så den, der siger, at han elsker sin bror og ikke kender Gud og Frelseren, er en løgner, og sandheden er ikke i ham (1 Joh 2:4 og 4:20). Det er således muligt at sammenfatte hele evangelistens lære om kærlighed med følgende ord: For at elske din bror skal du elske Gud, og for at elske Gud skal du helt sikkert kende ham i dig og især kende hans sparer arbejde for os. Vi skal vide og tro. Hvad ligger der i Guds vilje? Med kærlighed og tro er dette, hvad budet siger: at tro på hans Søns Jesu Kristi navn og elske hinanden (1 Joh 3:23). Han befaler os ikke kun at elske, men også at tro på Herren, og det på en sådan måde, at troen er kilden til kærlighed. Hvis nogen ønsker at samle alle de steder, hvor evangelisten Johannes kun taler om kærlighed, må hans lære afkræfte den forkerte tankegang om, at du elsker og tror, som du ønsker.
Ud over sin undervisning om kærlighed taler han også om tro, uafhængigt af kærlighedens lov. Se, hvordan han absolut afviser dem, der siger: Elsk som du vil. Hvad lærer han i de første vers: Det, som var fra begyndelsen, som vi har hørt, som vi har set med vores øjne, som vi har set på, og som vores hænder har rørt ved, om livets ord. For livet blev åbenbaret, og vi har set, vidner og forkynder jer det evige liv, som var hos Faderen og blev åbenbaret for os. Vi forkynder jer, hvad vi har set og hørt, for at også I kan have fællesskab med os. Hvad angår vores fællesskab, er det med Faderen og med hans Søn Jesus Kristus (1 Joh 1:1-3).
أهم نقطة عند القديس يوحنا وسائر الرسل هي التعليم عن الشركة مع الله عبر الرب يسوع المسيح الذي منه تنبع شركة المؤمنين مع بعضهم البعض. كيف لنا أن نحب الأول دون الآخر؟ من ثم يسأل القديس يوحنا هذا السؤال: مَن هو الكاذب؟ ويجيب هكذا: “مَن هو الكذّاب إلا الذي ينكر أن يسوع هو المسيح. هذا هو ضد المسيح الذي ينكر الآب والابن. كلّ مَن ينكر الابن ليس له الآب أيضاً ومَن يعترف بالابن فله الآب أيضاً” (1يوحنا 22:2-23، 15:4). تتلخص كل القضية في الاعتراف بأن الرب يسوع المسيح هو ابن الله وإله. إذاً، كيف يكون ممكناً القول “آمِن كما تريد”.
من ثمّ يأتي التحذير: “أيها الأحباء لا تصدقوا كل روح بل امتحنوا الأرواح هل هي من الله لأن أنبياء كذبة كثيرين قد خرجوا إلى العالم. بهذا تعرفون روح الله. كل روح يعترف بيسوع المسيح أنه قد جاء في الجسد فهو من الله. وكل روح لا يعترف بيسوع المسيح أنه قد جاء في الجسد فليس من الله. وهذا هو روح ضد المسيح” (1يوحنا 1:4-3). كلّ مَن يقول “آمِن كما تشاء” لا يعترف بيسوع المسيح، لأنه لو اعترف بالمسيح فلا يتكلّم هكذا. إذاً لا يستطيع أن يكون من الله. إذاً من أين هو؟ إنه بالحقيقة من ضد المسيح.
في النهاية، يصف الإنجيلي جوهر المسيحية على هذا المنوال: “وهذه هي الشهادة أن الله أعطانا حياة أبدية وهذه الحياة هي في ابنه. مَن له الابن فله الحياة ومَن ليس له ابن الله فليست له الحياة” (1يوحنا 11:5-12). مَن عنده ابن الله؟ المؤمنون باسمه. لذلك يقول ويكتب: “أنتم المؤمنين باسم ابن الله لكي تعلموا أن لكم حياة أبدية” (1يوحنا 13:5). بالتالي، إن مَن لا يؤمن بابن الله ليست له الحياة الأبدية. أمن الممكن أن لا فرق بالإيمان؟ لا. “نعلم أن ابن الله قد جاء وأعطانا بصيرة لنعرف الحق. ونحن في الحق في ابنه يسوع المسيح. هذا هو الإله الحق والحياة الأبدية” (1يوحنا 20:5).
Disse passager burde være tilstrækkelige, formoder jeg, til at vise afrikanister, at de forgæves søger støtte for deres falskhed i fortolkningen af Johannes teologens lære. De fremsætter højst sandsynligt disse påstande uden at have læst Johannes' guddommeligt inspirerede hellige skrifter, men citerer ham baseret på rygter om hans rigelige kærlighed. Lad dem nu finde noget andet end dette argument for at forsvare deres lære over for os troende. Et ord fra den elskede discipel er nok til at vanære deres lære og uden tvivl bekræfte vores tro på en klar måde på det, der blev givet os fra Herren gennem Kirkens hellige apostle og vogtere.
Jeg vil kun tilføje følgende betragtning til evangelisten Johannes' afgørende ord: Efter at have fremmet sig selv med deres tanker fra Herren, blev disse troløse mennesker knyttet til barmhjertighedsgerninger, hvis kilde og støtte er kærlighed. De handler kun på denne måde for at stå på noget og uden at være sikre på, at de har fundet et solidt fundament. Hvis de havde en klar forståelse af, hvordan en mand skulle agere på en produktiv måde, ville de ikke have holdt fast i deres undervisning.
Sagens kerne er, at vi ikke er i den rigtige position. Så vi kan ikke handle på den rigtige måde. For at fungere på den rigtige måde skal vi ind i den rigtige tilstand. Vi er ikke i stand til at gøre dette af vores egen styrke. Herren, da han kom til jorden, rejste mennesket til den rigtige tilstand. Mennesket blev kun ført til denne tilstand, fordi sidstnævnte accepterede fra ham en fornyet menneskelighed og dermed fik muligheden for at handle passende. Vi opnår denne tilstand gennem dåben, fordi de, der er døbt til Kristus, har iklædt sig Kristus. Siden dåben bliver vi ét med Mesteren og begynder at leve hans liv og arbejde med hans kræfter.
على الذين يدّعون المحبة والعمل الصحيح (لأن المحبة هي ملء الناموس) أن يقبلوا أولاً كل مقدمات المسيحية لكي يصبحوا قادرين على السير بحق ويرفضوا خطأهم. هذا مستحيل من دون الإيمان، لأن الإيمان هو جذر المسيحية وبداية كل شيء. يقول الرب نفسه: “اثبتوا فيّ وأنا فيكم. كما أن الغصن لا يقدر أن يأتي بثمر من ذاته إن لم يثبت في الكرمة، كذلك أنتم إن لم تثبتوا فيّ. أنا الكرمة وأنتم الأغصان. الذي يثبت فيّ وأنا فيه هذا يأتي بثمر كثير لأنكم بدوني لا تقدرون أن تفعلوا شيئاً. إن كان أحد لا يثبت فيّ يُطرَح خارجا كالغصن فيجف ويجمعونه ويطرحونه في النار فيحترق” (يوحنا 4:15-6).
إذا راح أحدهم يشرح لكم عن المحبة والعمل المثمر بمعزل عن الإيمان الصحيح، قولوا له: “انتظر! آمن أولاً بشكل صحيح. بالإيمان اكتسب تعاليم المسيحية الخلاصية ومن خلالها اتحد بالرب واجعل حياتك وقوتك متوقفتين عليه كما قد تعتمد صحتك على دواء، وعندها يصبح عملك مثمراً. إن الحقيقة هي أن الشهادة لحياة بارة هي العمل المثمر في المحبة، ولكن لبلوغها والثبات فيها على المرء أن يقبل حقيقة الله بإيمان ويعبر في كل أعمال الله المقدِّسة. فقط في هذه الشروط، أي بالسلوك بالمحبة الحقيقية، يمكن للمرء أن ينمو في كل شيء إلى الله، على ذاك الذي هو الرأس، المسيح (أفسس 15:4). نستطيع أن نجمل على هذا النحو: مَن ليس له الإيمان الصحيح لا يدخل حالة البِر، ومَن لا يدخل حالة البر لا يستطيع أن يعمل كما ينبغي. أترون الآن كيف لا يصح القول: آمن كما يحلو لك، فقط أحبْ؟”
Tro er ikke et billede på at kende Gud og vores forhold til ham, den omfatter snarere alt det, som Gud har givet os af frelse, ikke kun Kirken som en institution, men alt det, den indeholder til frelse. Disse frelsende institutioner bevarer aktiv tro. Vores mænd, der kalder sig kloge, er måske ikke imod kristen lære, men frem for alt afviser kristne skikke dem, fordi disse skikke ikke er andet end tro på sandhed og handling, og derfor er deres hovedsynd, at de ikke er villige til at handle i troens ånd. Det er forbløffende, hvor vedholdende disse mennesker kommenterer på bedrifter og gerninger, men fjerner sig selv fra aktivitet i troens hellige felt. Der mangler noget her. De er bestemt bekendt med lovene for logisk tænkning. Der er en dobbelthed her, så meget at man tvivler på, at de faktisk er agenter og ikke instrumenter for en fremmed ånd, som igen er fremmed for sandheden.
Brødre, siden vi har forstået dette, lad os beskytte os mod denne verdens onde sind. Kun dem, der ikke har smagt det, tøver med sandheden. Lad os blive fyldt med ydmyghed og sandhedens ånd, hvilket er alt, hvad vores hellige tro kræver, så vil vi besidde og bære et vidnesbyrd i os, som vil ødelægge alle de falske argumenter udenfor. Må Herren oplyse os med sin sandhed, Amen.
Prædiken af Sankt Theophanes den Himmelske
Oversat af fader Antoine Melki
Citeret fra Orthodox Heritage Magazine
1- Troen på, at alle religioner er lige gyldige.