улаз:
الرب يسوع المسيح هو الذي أسس سر التوبة بعد قيامته من بين الأموات عندما ظهر لتلاميذه وقال لهم : ” السلام لكم. كما أرسلني الآب أنا أرسلكم، ولما قال هذا نفخ فيهم وقال لهم خذوا الروح القدس، من غفرتم خطاياهم تغفر لهم ومن أمسكتم خطاياهم أمسكت ” (يو21:20-23). لقد أعطى الرب الرسل وخلفاءهم سلطانه الإلهي أن يحلّوا ويربطوا الخطايا، بقوة الروح القدس وفعله، وقد مارس رعاة الكنيسة هذا السلطان فكانوا يفحصون أحوال الخطأة ويرشدون التائبين ” أطلب إليكم أيها الأحباء أن تعترفوا بخطاياكم ما دمتم في الحياة الحاضرة حيث صفح الخطايا الممنوح من الكهنة مقبول ومرضي عند الله أيضا ” (كبريانوس، في الساقطين 29).
- а- Покајање је божанска тајна којом се покајаном силом Духа Светога опроштају сви греси које је починио после крштења и исповедио преко свештеника. Његово оправдање се обнавља, он се поново освећује, и поново се мири са Богом. Због тога се тајна покајања сматра другим крштењем, односно тајном човековог помирења са Богом после крштења.
- Б- Кроз три тајне, крштење, миропосвећење и евхаристију, човек припада Христу и приступа Цркви. وهو مدعو أن يفعل انتماءه هذا في حياته ويصل به إلى كماله، بأن يتحول كيانه كله إلى الله بخلعه المتواصل للإنسان العتيق وثباته في الإنسان الجديد، حتى يصل بنعمة الله إلى ” قامة ملء المسيح “(أف13:4). ولكنه يسقط بالخطيئة من هذه الدعوة، ولهذا فكل الذين ” لم يحفظوا نعمة الولادة الجديدة (المعمودية) بلا عيب وسقطوا من النعمة الإلهية بسبب خطاياهم، يستطيعون أن يحصلوا ثانية على رأفة الله ومحبته برجوعهم إلى الكهنة واعترافهم لهم بخطاياهم واستحقاقهم للغفران ” (البابا لاون، الرسالة 32:85).
في التوبة يتغير الإنسان ويتحول الى الله. ولهذا فالتوبة تخص الذي خطئوا وابتعدوا عن الرب كما تخص كل الذين يعيشون مع الرب. وهي تبقى دعوة قائمة دائمة حتى الموت لكل مؤمن، لأن الانسان في تحول دائم نحو الله. فالتوبة ليست مجرد ندامة ولكنها شاملة لكل نواحي حياة الإنسان، وتكون بأن يوطد الإنسان نفسه على أن يخرج من ظلمة الخطيئة الى نور الصلاح ومن ظلمة المخالفة الى طاعة الرب وحفظه وصاياه ” من يحبني يحفظ وصاياي “(يو15:14).
Основе и компоненте покајања
Покајање се заснива на три основе:
- انسحاق القلب. فإن ” الحزن الذي بحسب مشيئة الله ينشىء توبة للخلاص لا ندم عليها ” (2كور10:7).
- إيمان وطيد بالرب ورجاء بتحننه. فإنه ” لا يشاء أن يهلك أحد بل أن يقبل الجميع إلى التوبة” (2بط9:3)، وأنه يصير ” فرح عظيم في السماء بخاطىء واحد يتوب ” (لو7:15). فالإبن الشاطر، الذي هو نموذج للساقطين بعد المعمودية، ” بعد أن ذهب إلى أرض غريبة وأدرك بالفعل جسامة شر سقوطه من بيت أبيه عاد إليه. أما أبوه فلم يحقد عليه بل قبله بأيد مفتوحة … لأنه كان أبا لا حاكما. ولهذا أقام احتفالا عظيما. ولم تكن هذه المكافأة جزاء للشر والخطيئة، بل مكافأة للعودة والتحول ” (الذهبي الفم، مقالة أولى في التوبة 4).
- عزم ثابت على إصلاح السيرة. فإن غفران الخطايا وحده لا يكفي لحصول التائبين على الخلاص بل يجب عليهم أن يصنعوا ” ثمارا تليق بالتوبة ” (متى 7:3-8).
Важност и неопходност признања
هذه التوبة عندما تحصل في الإنسان تولّد فيه الشعور بضرورة الإعتراف والإقرار بخطاياه ” إذا اعترفنا بخطايانا فهو (الله) أمين وعادل حتى يغفر لنا خطايانا، ويطهرنا من كل إثم ” (1يو9:1). فالإعتراف يبتدىء توبة عميقة داخل الإنسان، وينتهي إقراراً صادقاً بالخطايا، ويكتمل إصلاحاً جاداً للسيرة ” تعالوا نتحاجج يقول الرب. إنه ولو كانت خطاياكم كالقرمز تبيض كالثلج، ولو كانت حمراء كصبغ الدود تصير كالصوف ” (إشع18:1)
Исповест се врши у цркви
- а. Грех удаљава човека од Бога, од самог себе и од Цркве. Дакле, чин помирења који се дешава кроз покајање мора се десити и у заједници Цркве. Дакле, то није само индивидуални рад који верник спроводи према себи, већ је то, као и све свете тајне, рад у пратњи цркве коју представља свештеник. Дакле, исповест се мора обавити пред свештеником који је од цркве квалификован да прима исповести верника.
- Б. Исповедањем пред свештеником постиже се основна сврха исповести, јер покајник:
-
- Он добија опроштај својих грехова од стране свештеника исповедника. Тако се покајник од човека који је грехом удаљио од Бога у особу којој се покајање обратило Богу.
- Он се мири са црквом. Јер грех који човека удаљава од Бога удаљује га од Цркве.
- Он тежи да се реформише кроз оно што му свесни отац намеће и упутства која од њега добија.
Како се исповедати
- أ. يلجأ بعض المؤمنين إلى بديل عن الإعتراف. فمنهم مثلا من يطلب من الكاهن حلّ الخطايا (الصلاة على الرأس) قبل المناول، ومنهم من يكتفي بترديد صلاة الاعتراف ” أومن يارب وأعترف .. ” التي يتلوها بعض الكهنة في القداس الإلهي مباشرة قبل المناولة. إن الاعتراف الحقيقي الصحيح ليس هذه ولا تلك. لأنه كيف يحل كاهن خطيئة لم يعترف بها أمامه. وحتى إذا تعذّر وجود أب الاعتراف، فإن ذلك لا يعني أن اللجوء إلى الوسائل المذكورة سابقا يكون بديلا عن الاعتراف.
- Б. Ваљана исповест у цркви је индивидуална, искрена исповест пред свештеником. У њему покајник исповеда све своје грехе, отвара своје срце, открива своје мисли, да би се одморио и добио духовно руководство и упутства која му показују како да победи своје грехе, чиме добија опрост од грехова од стране свештеника.
- Ц. Они који су у животној опасности не могу да признају. Стога им свештеник даје опрост од грехова и без оклевања им даје драгоцено тело и крв Господњу.
митрополит Боулос Иазиги
Из поруке Архиепископије Алепа