Божанство и личност Светог Духа у Библији

Роман Давид, епископ

16 година ago

Увод

من الصعب علينا أن نتكلم عن الروح القدس، أو أن نحاول وصف هذا السر الذي لا نعرف اسمه، فهو يعلن عن ذاته بأسماء عديدة: الريح، المسحة، الروح، القدوس، المعزي، السلام، الفرح، المحبة… إلا أن ما لا شك فيه هو أن طبيعة الروح القدس سامية وكاملة. وشبيهة تماماً لطبيعة الآب والابن ليس لأن الروح يحمل الأسماء نفسها فقط، وليس لأنه شريك معهما في كل العمل، بل لأنه أيضاً مثلهما غير مدرك بالمشاهدة. وكما أن لاهوت الآب والابن يفوق التفكير البشري، كذلك هو لاهوت الروح القدس (يو14: 17) الذي هو قداسة الله بالذات.أنه، كما يقول آباء القرن الرابع، يعبّر في “شركة” الأقانيم، عما هو” مشترك في الطبيعة الإلهية”. فيه يُكمل ملء الوحدة في التعدد والتعدد في الوحدة. وكما يقول القديس أثناسيوس الإسكندري: “فيه الثالوث يجد كماله”[1]. Заједништво које постоји између Духа Светога и друге две ипостаси је егзистенцијално сједињење, а Дух Свети је личност која постоји сама по себи у Богу, и сједињена је са њим егзистенцијално у исто време. Он је Личност (ипостас) и Бог, сједињен са Оцем и Сином по суштини и који има, као и они, личну самосталност.

У овом скромном истраживању бавићемо се темом истицања божанства и личности треће ипостаси Свете Тројице према стиховима Библије. Почећемо тако што ћемо представити божанске и личне особине и дела која карактеришу Светог Духа у оба завета, потврђујући их најважнијим библијским стиховима који се односе на сваки од њих користили смо, на које се заинтересовани могу вратити како би проширили и пружили додатне информације о теми божанства и личности Духа, на коју нам могућност овог скромног истраживања није дозволила да се осврнемо или удубимо.

أولاً – ألوهية الروح القدس:

أن دستور إيمان الكنيسة الأرثوذكسية، يصف الأقنوم الثالث من الثالوث القدوس بأنه: “الروح القدس، الربّ، المحيي، المنبثق من الآب، الذي هو مع الآب والابن مسجود له وممجد، الناطق بالأنبياء”. إن هذه الشهادة هي إعلان واضح من قبل الكنيسة الأرثوذكسية بألوهية الروح القدس، وقد استخلصت الكنيسة هذه العقيدة من الكتاب المقدس بعهديه القديم والجديد وطبعاً من التقليد الشريف. فالروح القدس هو هو في العهد القديم والجديد، تكلم بلسان الأنبياء قديماً قبل المسيح (2صم23: 2). وبعد مجيء المسيح انحدر على الرسل يوم العنصرة (أع2: 1-4). أما الآن سنعرض بقراءة سريعة الآيات التي تؤكد على ألوهية الروح القدس في العهدين القديم والجديد:

1 – في العهد القديم:

Читајући књиге Старог Завета као истинско духовно штиво, тражећи од Бога да нам подари Духа Свога Светога да би отворио наша срца и просветлио наше умове, морамо пронаћи многе стихове који нам недвосмислено потврђују божанственост суштине Светога. Дух, који је божанска суштина. Свети Дух у Старом Завету поседује потпуна божанска својства и дела:

Он је сам Бог:

إن للروح القدس جوهر واحد مع الآب والابن. فكلمة ” روح الله” أو”روح الرب” الواردة في الكثير من آيات الكتاب المقدس تدل على أنه ليس من العدم بل هو من جوهر الله ومستقر فيه [2]Онда је он бог:

Дух Божији се зове:

“وكانت الأرض خاليةٌ وДух Божији يرف على وجه المياه” (تك1: 2)
“Дух Божији صنعتني ونسمة القدير أحيتني” (أيو33: 4)
“لن أحجب وجهي عنهم لأني قد أفضت духовним على آل إسرائيل” (حز39: 29)

Дух Господњи се зове:

“Дух Господњи ملأ أقطار الأرض” (حكمة1: 7)
“يحل عليك Дух Господњи فتتنبأ معهم وتتحول إلى رجل آخر” (1صم10: 6)
“فكان عليه Дух Господњи وقضى لإسرائيل…” (قضاة3: 10)

Бити свуда:

То је атрибут само Бога (Јеремија 23:24), (1. Краљевима 8:27). Пошто се ова карактеристика односи на Духа Светога према стиховима Старог Завета, нема сумње да је Он потпуни Бог:

“روح الرب ملأ أقطار الأرض” (حكمة1: 7)
“أين أذهب من وجهك ومن روحك أين أهرب، إن صعدت إلى السماوات فأنت هناك، وإن فرشت في الهاوية فها أنت. إن أخذت جناحي الصبح وسكنت في أقاصي البحر فهناك أنت أيضاً” (مز139: 7-9)
“هكذا قال السيد الرب هلمَّ أيها الروح من الرياح الأربع……” (حز37: 9)

Креирање:

الله هو الخالق، لقد ارتبطت هذه الفكرة مع اسم “يهوة” فهو الذي يعطي الوجود. وهو الذي صنع وخلق كل شيء (تك1: 1)، (أمثال8: 22-31)، (مز8،104).نجد إن هذه القوة الخاصة بـ “يهوة” لها نفس درجة الخصوصية بالروح القدس في العهد القديم:

“ترسل روحك И створени су وتجدد وجه الأرض” (مز103: 30)
“روح الله هو الذي صنعني ونسمة القدير أحيتني” (أيو33: 4)
“وجبل الإله الرب الإنسان ونفخ في أنفه نسمة الحياة فصار الإنسان نفساً حيةً” (تك2: 7).

Тако налазимо да је Дух Божији такође извор бића и живота, дакле Он је Бог.

Потпуно знање:

Бог једини има потпуно знање, Он зна свој народ (Амос 3:2), Он познаје пророке и пре него што су рођени (Јеремија 1:5), и Он зна све оне које је изабрао по својој вечној одлуци. (Излазак 33:17). Примена овог божанског атрибута на Светог Духа јасно указује да је Свети Дух несумњиво Бог:

“إن روح الرب يملأ المسكونة والذي به يتماسك كل شيء له Знај сваку реч” (حكمة1: 7-8).
“ويحل عليه روح الرب روح الحكمة والفهم Дух савета والقوة روح المعرفة وتقوى الرب” (أش11: 2).

Светост и праведност:

إن القداسة أمراً متصلاً بسر الله، فهي الصفة الأساسية التي تميز الله نفسه فاسمه قدوس (مز33: 21،خر3: 14). وكما دعي الله في العهد القديم، كذلك دعي الروح (روح الله). ولطالما اقترنت صفة القداسة مع صفة الصلاح، الله هو صالح ” لأنك أنت يارب صالح” (مز86: 5)، “احمدوا الرب لأنه صالح لأن إلى الأبد رحمته” (أي16: 34). فكون صفتين من صفات الله وحده هما صفات للروح القدس، هذا يدل على أن العهد القديم يؤكد على ألوهية الروح القدس:

“من أمام وجهك لا تطرحني И твој Свети Дух لتنزعه مني” (مز51: 13)
“ومن الذي علم بمشيئتك لو لم تؤت الحكمة وترسل Твој Свети Дух” (حكمة9: 17)
“ولكنهم تمردوا وأحزنوا Његов Свети Дух فتحول لهم عدواً وحاربهم” (أش63: 10)
“Твоја добра душа يهديني في أرض مستقيمة” (مز143: 10)
“وأعطيتهم Твоја добра душа لتعليمهم” (نح9: 20)

мудрост:

Стихови Старог завета наглашавају да је Бог извор мудрости, јер је Он сам Мудри. Мудрост је изашла из његових уста као дах, јер је то сјај вечне светлости и чисто огледало дела Божијег (Премудрости: 25-27). Она борави на небу (Сирах 24:7), седи на престолу Божијем и живи у интимном односу са њим (Мудрости 9:4 и 8:3). Ово указује да је мудрост несумњиво од Бога, дакле божанска је, а Дух Свети је назван духом мудрости, што указује на нагласак Старог завета на божанству Духа Светога:

“لذلك صليت فأُتيت الفطنة ودعوت فأتاني Дух мудрости” (حكمة7: 7)
“وتكلم جميع حكماء القلوب الذين ملأتهم Дух мудрости” (خر28: 3)
“ومن الذي علِم بمشيئتك لو لم تـؤتِ الحكمة وترسل من العلى روحك القدوس” (حكمة9: 27).

Ако желимо да проширимо тему односа мудрости са Светим Духом, можемо да прегледамо следеће стихове: (Премудрост 1:6, 7:7 и 22-23, 9:9). блиска повезаност мудрости са Богом, јер је то Његов дах и дух. Дакле, Свети Дух несумњиво има божанску суштину.

Моћ над свиме:

Бог Израиљев је способан за све што је на небу и на земљи (Поновљени закони 4:23-93), и ништа му није тешко (Јеремија 32:17), (Постање 18:14), и Његове речи имају потпуну моћ (Мудрост 18:15). Ова способност је иста и за његову душу:

“بكلمة الرب تشددت السماوات وبروح فيه كل قواتها” (مز33: 6)
“بنفخته السماوات مسفرة ويداه أبدأتا الحية الهاربة” (أيو26: 13)
“روح الله هو الذي صنعني ونسمة القدير أحيتني” (أيو33: 4)

Подизање мртвих:

Бог је једини способан да васкрсава мртве само Он има власт над животом и смрћу (1. Самуилова 2:6) јер има моћ над самим паклом (Амос 9:2). Он је тај који ће оживети мртве, и пробудиће се они који спавају у праху (Исаија 26:19), (Псалам 41:3, 80:19). Ова иста власт је дата Духу, па је Он Бог по суштини једнак Оцу:

“كانت عليّ يد الرب فأخرجني بروح الرب وأنزلني في وسط البقعة وهي ملآنةٌ عظاماً يابسةً، هكذا قال السيد الرب للعظام. ها أنا ذا أُدخل فيكم Духа и живећеш...И рече ми: Пророкуј, сине човечји, и реци духу: Овако вели Господ Бог: Дођи, духе, са четири ветра, и дуни на ове побијене, да оживе... И дуни на њих. Дух и живи وقاموا على أقدامه جيشٌ عظيم جداً جداً ” (حز37: 1، 5، 9، 10)

2 – في العهد الجديد:

Након нашег брзог читања неких стихова Старог Завета који јасно указују на божанство Светог Духа, Нови Завет заузврат потврђује ово божанство. Његове странице су испуњене веома снажним и врло јасним референцама на божанску личност и делотворност Светог Духа. Стихови Јеванђеља, Дела апостолска и Посланице потврђују ово божанство кроз божанска својства и радње дате Светом Духу, изједначавајући Га са друге две ипостаси, Оцем и Сином сам Син:

Он је сам Бог:

“لماذا ملأ الشيطان قلبك (الكلام موجه لحنانيا) حتى تكذب على الروح القدس. أنت لم تكذب على الناس بل على Бог” (أع5: 3-4)، ” ما بالكما اتفقتما على تجربة Дух Господњи” (أع5: 9)
“Бог је дух، والذين يسجدون له فبالروح والحق ينبغي أن يسجدوا” (يو4: 24).

يقول بولس الرسول في الإصحاح الثالث من رسالته الأولى إلى أهل كورنثس ” أما تعلمون أنكم هيكل الروح И Дух Божији يسكن فيكم” (3: 16)، ويكمل : كلامه في الإصحاح السادس فيقول: ” أم لستم تعلمون أن جسدكم هو هيكل للروح القدس الذي فيكم الذي لكم من الله وأنكم لتسم لأنفسكم” (6:9)

Дух Божији се зове:

“أما تعلمون أنكم هيكل الله Нека те Бог благослови يسكن فيكم” (1كو3: 16)
“فلما اعتمد يسوع صعد للوقت من الماء. وإذا السماوات قد انفتحت له فرأى Дух Божији نازلاً عليه مثل حمامة” (متى3: 16)
“ولا تحزنوا Дух Божији القدوس الذي به ختمتم ليوم الفداء” (أف4: 30)
“وأما أنتم فلستم في الجسد بل في الروح إن كان Дух Божији ساكناً فيكم” (رو8: 9)
“إن كنت أنا بДух Божији أُخرج الشياطين فقد أقبل عليكم ملكوت الله” (متى12: 28)

وبخصوص “روح الله” يمكننا راجعة الآيات التالية: (1كو2: 10-12)، (متى12: 18)، (1كو11:6)، (1بط11:1)،(يو13:4)……الخ.

Присуство свуда:

Како у Старом Завету, тако и у Новом Завету, Дух Божији је присутан свуда, као што је Бог:

“الروح يهبُّ حيث يشاء ويُسمع صوته… هكذا كل من ولد من الروح” (يو3: 8)
“وأنتم لستم في الجسد بل في الروح إن كان روح الله ساكن فيكم” (رو8: 9)
“غير أن الروح القدس يشهد في كل مدينة قائلاً إن وثقاً وشدائد تنتظرني” ( أع20: 23).

Духовно рађање и препород:

Као што је Дух Свети био присутан приликом стварања света са Оцем и Сином (Стари Завет), тако је и у Новом Завету. С том разликом што у Новом завету није било потребе за стварањем другог света, већ је било потребно да се ово знање поново роди на обновљени, духовни начин – након што га је грех уништио – како би оно могло ући у Царство Божије. .

Духом Светим постиже се наше сједињење са Сином тако да постајемо деца Божија усиновљењем, наравно, по благодати, дакле, каже апостол Павле:

“لا في أعمالٍ بالبر عملنها نحن، بل بمقتضى رحمته خلصنا بغسل الميلاد الثاني وتجديد الروح القدس” (تيطس3: 5)

هذا ما قصده السيد المسيح نفسه في حديثه مع نيقوديمس: ” الحق الحق أقول لك إن كان أحد لا يولد من الماء والروح لا يقدر أن يدخل ملكوت السماوات” (يو3:5). طبعاً هذه الولادة ليست ولادة جسدية كما فهمها نيقوديمس (3: 4) بل ولادة روحية بها يُضم المؤمنون إلى المسيح بالروح القدس حيث يهبهم الابن حياته التي هي نتيجة الميلاد الروحي الجديد (الولادة الروحية).

Ко може да роди ново духовно рођење света и ко може да уједини вернике у Бога осим самог Бога? Ово је још један доказ о божанству Светог Духа.

Потпуно знање:

“وأما المعزي روح الحق الذي سيرسله الآب باسمي فهو يعلمكم كل شيء ويذكركم بكل ما قلته لكم” (لو14: 26)
“وأما متى جاء ذاك روح الحق فهو يرشدكم إلى جميع الحق……” (يو16: 13)
“لأن الروح يفحصّ كل شيء حتى أعماق الله……لا يعلم أحد أمور الله إلا روح الله” (1كو2: 10،11).

Моћ над свиме:

“فإنه لواحد يُعطى بالروح كلام حكمة، والآخر كلام علم بحسب الروح الواحد. ولآخر إيمان بالروح الواحد. ولآخر مواهب شفاء بالروح الواحد. ولآخر عمل قواتٍ ولآخر نبوة ولآخر تمييز الأرواح. ولآخر أنواع ألسنة. ولآخر ترجمة ألسنة. ولكن هذه كلها يعملها الروح الواحد قاسماً لكل واحد بمفرده كما يشاء” (1كو12: 8-11)

Моћ над животом и смрћу:

“وإن كان الروح الذي أقام يسوع من بين الأموات ساكناً فيكم فالذي أقام المسيح من بين الأموات سيحي أجسادكم الميتة أيضاً بروحه السكن فيكم” (رومية8: 11)
“فمن زرع لجسده حصد من الجسد الفساد، ومن زرع للروح حصد من الروح الحياة الأبدية” (غلاطية6: 8)
“إن الروح هو الذي يحيي، وأما الجسد فلا يجدي نفعاً، والكلام الذي كلمتم به هو كلام روحٍ وحياة” (يو6: 63)

Једнакост друге две ипостаси:

Дух Свети има исти чин као Отац и Син, Он им је у свему једнак. Нови завет је увек стављао три ипостаси у исти степен, наглашавајући једну суштину за три ипостаси, а то је рекао и сам Исус Христос:

” اذهبوا وتلمذوا جميع الأمم وعمدوهم باسم الآب والابن والروح القدس” (متى28: 18)
“نعمة ربنا يسوع المسيح ومحبة الآب وشركة الروح القدس لتكن مع جميعكم” (2كو13: 14)
“الروح القدس يحل عليك وقوة العلي تظللك فلذلك القدوس المولد منك يدعى ابن الله” (لو1: 35).

божанско достојанство:

У Старом завету присуство једног хулитеља међу људима било је довољно да их оскрнави (Левитска 24:26), па је свако ко је хулио на Бога заслужио смрт (Изл 20:7). Име Божије је веома свето и не може се дирати. Ова ствар је обновљена у Новом Завету са Сином и Светим Духом. Уместо тога, примећујемо да свако ко хули на Сина може бити опроштен, до те мере да особа може пасти у заблуду у погледу идентитета Сина Човечијег (Матеј 12). :32), а то се сматра грехом због незнања (Лука 23:34). Али хула на Духа Светога не може се опростити ни у овом ни у оном свету. Зато што ово богохуљење укључује добровољно одбацивање божанског откривења приписивањем односа које је Син имао са Духом – на пример – Сатани (Матеј 12:24, 28). Наравно, ово је важан доказ божанског статуса који Свети Дух има у Тројици, пошто је он потпуни Бог са божанским угледом и достојанством:

“الحق أقول لكم أن جميع الخطايا تغفر لبني البشر والتجاديف التي يجدفونها، ولكنت من جدف على الروح القدس فليس له مغفرة إلى الأبد بل هو مستوجب دينونة أبدية”
“فكم عقاباً أشر تظنون أن يُحسَب مستحقاً من داس ابن الله وحسبَ دم العهد الذي قدس به دنساً وازدرى بروح النعمة” (عب10: 29)

Опроштење грехова:

Бог је Бог праштања (Излазак 20:25) Он је милостив и саосећајан Бог (Данило 9:9). Он опрашта преступе, преступе и грехе (Лука 15). Међутим, ова власт почива на Богу (Марко 2,7), а ко може опростити грехе створења осим Творца? Нови завет даје право на вршење ове власти Оцу (Матеј 6:1), (Ефешанима 24:3), као и Сину (Матеј 2:10, 26:28), (Колошанима 3:3) , а такође и Светоме Духу, потврђујући тако једнакост три ипостаси у божанству:

“وهكذا كان أناس منكم. لكن اغتسلتم بل تقدستم بل تبررتم باسم الرب يسوع وبروح إلهنا” (كولوسي6: 11)
“فقال لهم بطرس توبوا وليعتمد كل واحد منكم على اسم يسوع المسيح لغفران الخطايا” (أع2: 38)

Он даје заповести:

“وبينما هم يخدمون الرب ويصومون قال الروح القدس افرزوا لي برنابا وشاول للعمل الذي دعوتهما إليه” (أع13: 2)
“فجاء إلينا وأخذ منطقة بولس وربط يدي نفسه ورجليه وقال هذا يقول الروح القدس. الرجل الذي له المنطقة هكذا سيربطه اليهود في أورشليم ويسلمونه إلى أيدي الأمم” (أع21: 11)

У цркви говори:

Ко има право да говори у цркви као да има другу власт осим самог Бога, који је основао цркву?

“من له أذن فليسمع ما يقوله الروح للكنائس. من يغلب فسأعطيه أن يأكل من شجرة الحياة التي في وسط فردوس الله” ( رؤ2: 7)

Друго – Личност Светог Духа:

إنّ البعض يدّعون أن الروح القدس ليس إلهاً إنما هو ” فعل أو قوة” الآب والابن. هذا الكلام مردود سلفاً. فالآب يرسل الروح القدس باسم الابن (يو14: 26) ويدعوه معزياً آخر (14: 16) وهو يحيي مثل الآب والابن (1يو33: 4)، (تك33: 6). والمتفق عليه أن القوة اللا شخصية لا تُرسل. لذلك فإن الروح القدس قوة إلهية ذات كيان ووجود شخصي، مثل كلمة الله وحكمته [3]. Он је потпуна личност која, са Оцем и Сином, сачињава једног Тројичног Бога. Он није био одвојен од Сина у оваплоћењу. Љубав Духа Светога, као и љубав Христова, није апстрактна љубав, већ пре лична и потпуна љубав. Ова љубав, наравно, постоји само међу људима [4]. У наставку ћемо навести неке стихове из Старог и Новог завета који потврђују да Свети Дух има лични ентитет и постојање:

1- У Старом завету:

إن العهد القديم ينسب للروح القدس شخصية مفردة قائمة بحد ذاتها مع الله نفسه حاضرة وفعالة في العالم أو في الإنسان على حد سواء. ويُفهم من أسفار العهد القديم أن الروح القدس هو ” الله الفعّال بالقوة” إذاً فهو شخصية ذات صفات خاصة، كما تُنسب إليه أعمال شخصية، فالروح في العهد القديم شخص في نطاق كونه الله. والروح القدس يظهر في العهد القديم بصفات شبه مستقلة أحياناً، التي تقترب من حدود الشخصية المميزة وهذه الصفات لا يمكن أن تنطبق إلا على شخص [5].

Он говори пророцима:

“روح الرب تكلم بي وكلمة الرب على لساني” (2صم23: 2)
“أما أنا فهذا عهدي معهم قال الرب. روحي عليك وكلامي الذي وضعته في فمك لا يزول من فمك……قال الرب من الآن وإلى الأبد” (أِش59: 21)
“فدخل فيّ الروح وأقامني على قدميّ. اذهب أغلق على نفسك في وسط بيتك. فإذا كلمتك افتح فمك فتقول لهم هكذا قال السيد الرب. من يسمع فليسمع ومن يمتنع فليمتنع. لأنهم بيت تمرد” (حز3: 24، 27)
“وتكلم جميع حكماء الأرض الذين ملأتهم روح حكمة” (حز28: 3).

Ершад говори:

“روحك الصالح يهديني في أرضٍ مستقيمة” (مز143: 10)
“حسب الكلام الذي عاهدتكم به عند خروجكم من مصر وروحي قائم في وسطكم” (حج2: 5)
“قال (موسى) إن لم يسر وجهك أمامنا فلا تصعدنا من هاهنا” (خر33: 15)
“روح الرب تكلم بي وكلمته على لساني……إليَّ تكلم صخرة إسرائيل” (2صم23: 2)

Предвиђа, учи:

“فيحل عليك روح الرب فتتنبأ معهم وتتحول إلى رجل آخر” (1صم10:6)
“ليت كل شعب الرب أنبياء بإحلال روح الرب عليهم” (عد11: 29)
“وأعطيتهم روحك الصالح لتعليمهم” (نح9: 20)
“وأجعل روحي فيكم فتحيون وأجعلكم في أرضكم فتعلمون أني الرب تكلمت وأفعل يقول الرب” (حز37: 14)
“وأجعل روحي في داخلكم وأجعلكم تسلكون في فرائضي وتحفظون أحكامي وتعملون بها” (حز36: 27).

Он проповеда, теши:

“روح السيد الرب عليَّ لأن الرب مسحني Проповедати Сиромаси...да прогласе угодну годину Господу и дан освете Богу нашем За утеху كل النائحين… لأعطيهم جمالاً عوض الرماد… ونداء تسبيح عوض عن الروح البائسة فيدعون أشجار البر غرس الرب للتمجيد” (أش61: 1-3)

правило, правило:

“ويحل عليه Дух Господњи...Не Послуживање بحسب نظر عينيه ولا يحكم بحسب سمع أذنيه. بل يقضي بالعدل للمساكين ويحكم بالإنصاف لبائسي الأرض ويضرب الأرض بغضب فمه ويميت النافق بنفخة شفتيه، ويكون البر منطقة متنيه والأمانة منطقة حقويه” (أش63: 10).نستشف من هذه الآيات أيضاً أن الروح عادل، بار، منصف، يغضب عند الحاجة، هي صفات بحت شخصية.

Божији људи бирају:

“هو ذا عبدي الذي أعضده مختاري الذي سرّت به نفسي. وضعت روحي عليه فيُخرج الحق للأمم” (أش42: 1)
“فكان عليه روح الرب وقضى لإسرائيل وخرج للحرب فدفع الرب ليده كوشان رشتاعيم ملك آرام واعتزت يده عليه” (قض3: 10)
“فأخذ صموئيل قرن الدهن ومسحه في وسط أخوته. وحلَّ روح الرب على داوود من ذلك اليوم فصاعداً ثم قام صموئيل وذهب إلى الرامة” (1صم16: 12)
“روح السيد الرب عليَّ لأن الرب مسحني لأبشر المساكين أرسلني لأعصب منكسري القلب لأنادي للمسبيين بالعتق وللمأسورين بالإطلاق” (أش61: 1)
الروح القدس هو شخص طالما أننا نستطيع أن نحزنه: ” لكنهم تمردوا وأحزنوا روح قدسه فتحول لهم عدواً وهو حاربهم” (أش63:10).

2 – في العهد الجديد:

Након истицања личности духа у Старом завету, новозаветни стихови који се односе на Духа Светога потврђују један за другим стварност ове божанске ипостаси. Отац је себе у потпуности предао Вољеном Сину и у Својој бескрајној љубави хтео је да Му да нешто друго, али то може дати само онај човек који је сам дар, а тај човек је Дух Свети.[6] Ко ће после Педесетнице бити личност трајне, живе и делотворне комуникације између верника и Христа:

Он учи и памти:

“وأما المعزي الروح القدس الذي سيرسله الآب باسمي فهو يعلمكم كل شيء ويذكركم بكل ما قلته لكم” ( يو14: 26)

Он осуђује грех:

“ومتى جاء ذاك يبكّتى خطيئة وعلى بر وعلى دينونة” (يو16: 8)

Свет говори о књигама:

“أيها الرجال الأخوة كان ينبغي أن يتم هذا المكتوب الذي سبق الروح القدس فقاله بفم داود عن يهوذا الذي صار دليلاً للذين قبضوا على يسوع” (أع1: 16)

Он говори пророцима:

“لأنه لم تأتي نبؤة قط بمشيئة إنسان بل تكلم أناس الله القديسون مسوقون من الروح القدس” (2بط21:1)

Он се обраћа апостолима:

“فقال الروح لي فيلبس تقدم ورافق هذه المركبة” (أع8: 29)
“وبينما بطرس متفكر في الرؤيا قال له الروح هو ذا ثلاثة رجال يطلبونك” (أع10: 19)

Епископи оснивају:

“احترزوا إذاً لأنفسكم ولجميع الرعية التي أقامكم فيها الروح القدس أساقفة لترعوا كنيسة الله التي اقتناها بدمه” (أع20: 28)

Позиви на дело Господње:

“وبينما هم يخدمون الرب ويصمون قال الروح القدس افرزوا لي برنابا وشاول للعمل الذي دعوتهما إليه” (أع13: 2)

Омета одређене радње:

“وبعد ما اجتازوا في فرجية وكورة غلاطية منعهم الروح القدس أن يتكلموا بالكلمة في أسيا. فلما أتوا إلى ميسيا حاولوا أن يذهبوا إلى بيثينية فلم يدعهم الروح”(أع16: 6)

Предводећи вернике:

“لأن كل الذين ينقادون بروح الله أولئك هم أبناء الله” (روم8: 11)

Он истражује дубине Божије:

“فأعلنه الله لنا نحن بروحه. لأن الروح يفحص كل شيء حتى أعماق الله”(كو2: 10)

Моли за нас:

“وكذلك الروح أيضاً يعين ضعفاتنا. لأننا لسنا نعلم ما نصلي لأجله كما ينبغي ولكن الروح نفسه يشفع فينا بأنات لا توصف” (روم8: 26)

понос:

“فانصرفوا وهم غير متفقين بعضهم مع بعض لما قال بولس كلمة واجدة أنه حسناً كلم الروح القدس آبائنا بأشعياء النبي” (أع28: 25)
“ولكن الروح يقول سريعاً أنه في الأزمنة الأخيرة يرتد قوم عن الإيمان تابعين أرواح مضلة وتعاليم شياطين” (1تيمو4: 1)
“غير أن الروح القدس يشهد في كل مدينة أن وثُقاً وشدائد تنتظرني”(أع20: 23).

Дух Свети је личност докле год можемо:

Одупиремо се томе: “يا قساة الرقاب وغير المختونين بالقلوب والآذان أنتم دائماً تقاومون الروح القدس. كما كان آبائكم كذلك أنتم” (أع7: 51)
Ми га вређамо: “لذلك أقول لكم كل خطيئة وتجديف يغفر للناس. وأما التجديف على الروح فلن يغفر للناس” (متى12: 31)
Покушавамо: “فقال لها بطرس ما بالكما اتفقتما على تجربة روح الرب. هو ذا أرجل الذين دفنوا رجلك على الباب وسيحملونك خارجاً” (أع5: 9)
Презиремо га: “فكم عقاباً تظنون أنه يُحسب مستحقاً من داس ابن الله وحسب دم العهد الذي يقدس به دنساً وازدرى بروح النعمة” (عب10: 29)
Лажемо га: “فقال بطرس يا حنانيا لماذا ملأ الشيطان قلبك لتكذب على الروح القدس وتختلس من ثمن الحقل” (أع5: 3)
Растужујемо га: “ولا تحزنوا روح الله القدوس الذي به ختمتم ليوم الفداء” (أفس4: 30)

Закључак

هكذا نجد من خلال ما سبق من آيات كتابية أنها تؤكد على ألوهية وشخصانية الروح القدس في العهدين القديم والجديد على حد سواء. فالروح القدس_ ليس كما يدعي البعض _ غريباً عن طبيعة الآب، وكيف يكون غريباً وهو الذي يأتي من جوهره. هذا ما يؤكده القديس يوحنا الدمشقي: ” ينبغي الاعتراف، بتقوى، أن الروح القدس موجود في الطبيعة الإلهية البسيطة وغير المركبة، ولا يجوز أن نعتبر أن الروح القدس غريباً يدخل إلى الله من الخارج، كما يحدث إلينا نحن المركبين ( جسد وروح). لأننا لما سمعنا عن كلمة الله، لم نعتبر أنه بلا وجود شخصي. فهو لا يُكتسب بالتعلم ولا يُلفظ بالصوت ولا يتبدد في الهواء فيختفي، إنما هو موجود من حيث الجوهر، ويملك إرادة حره وفعلاً وقوة كلية. ولما تعلمنا عن الروح القدس الذي يرافق الكلمة ويُظهر فعله، لم نعتبر أنه روح بلا وجود شخصي، لأن عظمة الطبيعة الإلهية تكون محتقرة ذا اعتبرنا أن الروح القدس الذي يملك وجوداً وكياناً مشابهاً لروحنا التي لا كيان ووجود لها”[7].

ويتساءل القديس باسيليوس: ” كيف يمكن لمن يعرف الأمور التي لا يُنطق بها أن يكون غريباً عن الله أو معادياً له؟ وهل يقدر أن يناقض الكتاب المقدس، ما دام الكتاب المقدس يقول أن الله يسكن فينا بالروح (أف2: 22)؟ أ وليس القول بأن الروح لا يشارك بالألوهية فيه شيء من عدم التقوى؟”[8]. فالروح القدس إذاً _ كما اتضح لنا من الكتاب المقدس_ هو نسمة الحياة الإلهية. هو روح الله الذي يلهم الأنبياء. وهو أيضاً ذاك الذي يقدس المؤمنين. أرسله لنا الابن من عند الآب ليس مجرد سمة إلهية لكن أقنوم إلهي نعيش به ومعه، ونسأله كما تفعل الكنيسة في الساعة الثالثة يومياً: ” أيها الملك السماوي المعزي، روح الحق، الحاضر في كل مكان، والمالئ الكل، كنز الصالحات ومعطي الحياة، هلمَّ واسكن فينا واطهرنا من كل دنس وخلص أيها الصالح نفوسنا”.

тражилац [*] Романос Давид
Тренутно епископ бразилски

Извори

_Света Библија, католичка верзија, Дар Ал-Масхрек ЛЛЦ, пето издање, Бејрут, Либан.

рецензент

_Платон, митрополит московски, Дивни зборник најпосебнијих православних доктрина, ур. Отац Иоуханна Хазбоун, Ал Ноур Публицатионс, Бејрут-Либан, 1957.

_ Ал-Фегхали, Паул (Ал-Кхоури), Свети Дух, Дух Божји, Библијске станице, серија 13, Библијска друштва, Библијско удружење, Либан_1998.

_ Евдокимов, Павле, Дух Свети у православном наслеђу, Серија о хришћанској мисли од јуче до данас 8, уредник Епископ Елиас Најма, Публикације Полицијске библиотеке и Православне публикације, Либан-Бејрут, 1989.

_ Ал-Мискин, Матеј (отац), Свети Атанасије Велики, штампа манастира Свете Анбе Макар, Каиро - 1981.

_ Еливизопулос, Антхони (отац), Повећај православље, Упознај своју цркву, серија 18, приредио отац Константин Јени, Ал-Ноур Публицатионс, 1980.

_ Пост, Џорџ, Индекс Библије, пето издање, Удружење евангеличких цркава на Блиском истоку, Бејрут-Либан, 1981.

_ Група аутора, Тхе Холи Спирит, Кнов Иоур Цхурцх серија 15, Ал-Ноур Публицатионс, 1983.

_ Речник библијске теологије, Дар Ал-Масхрек ЛЛЦ, четврто издање, Библијска друштва, Бејрут-Либан, 1999.

_ Јацоуб Малти, Тадрос (Хегоме), Свети Дух између славног Божића и континуиране обнове, Дар Ал-Илм Ал-Араби Пресс - Каиро, 1981.

_ Аттииа, Георге (отац), Амали, Тхе Субјецт оф Белиефс 1, необјављено.

_ Каркур, Серафим (ђакон), памфлет против Јеховиних сведока, необјављен.

– Orphanos, Markos, The Procession of The Holy spirit, Athens, 1979.

– Styliano Ppoulos, Theodore, Spirit of Truth, Holy Cross, Orthodox press, Massachusetts, 1986.

[1] Група аутора, Тхе Холи Спирит, Кнов Иоур Цхурцх Сериес 15, Ал-Ноур Публицатионс, 1983, стр.

[2] Атија, Џорџ (отац), Амали, субјект веровања, необјављено, стр.

[3] Еливизопулос, Антхони (Отац), Повећај Православље, Спознај своју Цркву, серија 18, превео отац Константин Јени, Ал-Ноур Публицатионс 1983, стр.

[4] Претходна референца, стр.

[5] Ал-Мискеен, Маттхев (отац), Свети Атанасије Апостолски, Ст. Анба Макар Монастери Пресс, Каиро, 1981, стр.

[6] Група аутора, Тхе Холи Спирит, Кнов Иоур Цхурцх Сериес 15, Ал-Ноур Публицатионс, 1983. стр

[7] Зад Ал-Православље, 108.

[8] Претходна референца, стр.

[*] Ову страницу нам је дао Његово Преосвештенство док је био ђакон и рекао нам је да је то једно од његових дела док је студирао у Баламанду. Његову екселенцију тада нисмо питали о њеној историји и које године је студирао.
وقد وضعنا لقب “الطالب” قبل اسم سيادة الأسقف، لكي ننوه إلى أن هذه الدراسة لم يكتبها كأسقفاً بل كطالباً في البلمند. وسيادته الآن يحمل شهادة الدكتوراه في اللاهوت من اليونان… (الشبكة)