في العنصرة “كلمة عبرية تعني اجتماع ومحفل” حلّ الروح القدس على التلاميذ كما قد قال السيد له المجد قبل الصلب والموت والقيامة. وكان هذا اليوم وقع بعد خمسين يوم من عيد الفصح ولذلك يسمى باليونانية “Pentekoste”.
Dziewica Maryja, apostołowie i pozostali bracia w Jerozolimie nadal się modlili. Liczba apostołów wynosiła jedenastu. Gdy Judasz oddał się Panu i popełnił samobójstwo, apostołowie postanowili wybrać inną osobę na miejsce Judasza. Nominowano dwóch: Józefa Sprawiedliwego, zwanego Barsabaszem i Macieja. Przybyli i rzucili losy, i padł na Macieja.
Pięćdziesiątego dnia po zmartwychwstaniu wszyscy byli na jednym miejscu. I rozległ się szum z nieba, jakby szum silnego wiatru, i napełnił wszystko. Pojawiły się języki ognia i osiedliły się na każdym z nich, i zaczęli mówić innymi językami. Potem apostoł Piotr stanął wśród ludu, który słyszał, jak mówili w swoich językach, każdy według swego języka, i wygłosił mowę, po której uwierzył, i przyłączyło się do nich około trzech tysięcy ludzi.
A jeśli chodzi o ich życie, prowadzili życie zbiorowe, sprzedając swój majątek i rozdzielając go każdemu, każdemu według jego potrzeb. Pierwszy cud dokonany przez apostołów, jak mówi nam Ewangelista Łukasz, miał miejsce wtedy, gdy Piotr i Jan udali się do świątyni, aby się modlić o godzinie dziewiątej. Spotkał tych, którzy byli chromi od urodzenia. Poprosił ich, aby dali mu jałmużnę. Wtedy Piotr mu odpowiedział: Nie mam ani srebra, ani złota, ale co mam, daję ci w imię Jezusa Chrystusa z Nazaretu, wstań i chodź. Ujął go za rękę i podniósł. Zerwał się więc i zaczął chodzić, i wszedł z nimi do świątyni, chodząc i chwaląc. Potem znowu zaczął głosić i wielu z tych, którzy go słuchali, uwierzyło, tak że liczba mężów wzrosła do pięciu tysięcy.
Następnego dnia zebrali się przywódcy żydowscy po wydaniu rozkazu uwięzienia Piotra i Jana, więc poprosili o nich i wysłuchali ich słów. Piotr wyznał swoją wiarę, nie martwiąc się o otaczających go ludzi. Widząc zuchwałość Piotra, Jana i uzdrowionego, grozili im i prosili, aby nie wracali i nie wzywali imienia Pana Jezusa Chrystusa. Odmówił, a potem ich zwolnili.
وبقيَ الرسل يجرون العجائب وراح يزداد عدد المؤمنين مما أزعج رئيس الكهنة فأمر بإلقاء القبض على الرسل ووضعهم في السجن. ولكن ملاك الرب فتح لهم أبواب السجن وخرجوا وقال: “كلموا الشعب بجميع تلك الحياة”. وفي الصباح التأم محفل اليهود وطلبوا إحضار الرسل. فلم يجدوا أحداً منهم مما أدخل الحيرة إلى قلبهم. وكان في هذا الوقت الرسل يجاهرون بإيمانهم في الهيكل فأرسل رؤساء اليهود وأحضروهم. وقالوا لهم: قد أمرناكم أمراً ألا تعلّموا بهذا الاسم. فأجابهم بطرس: إن الله أحق من الناس أن يُطاع. فقرروا أن يقتلوهم ولكن أحدهم واسمه غملائيل قال لهم: اعدلوا عن هؤلاء الرجال واتركوهم لأنه إن كان هذا الرأي من الناس فسوف ينتقض وإن كان من الله فلا تستطيعون نقضه.
Byli usatysfakcjonowani jego zdaniem i po wychłostaniu ich i ostrzeżeniu opuścili ich, aby ponownie nie głosili w imieniu Pana Jezusa. Ale gdy tylko apostołowie odeszli, byli szczęśliwi, ponieważ znieważono ich z powodu imienia Pańskiego. Zaczęli głosić w każdym domu i świątyni.
أخذ عدد التلاميذ بالازدياد فدعا الاثنا عشر التلاميذ وطلبوا منهم أن يختاروا سبعة منهم يخدموا الكنيسة. وبهذا يتفرغ الرسل للتبشير والتعليم. فاختاروا: “اسطفانوس وفيليبوس وبروكوروس ونيقانوروس وطيمون وبرمناس ونيقولاوس الذي كان من أنطاكية”. فصلوا عليهم الرسل ووضعوا الأيدي.
W ten sposób matka kościołów była zorganizowana z apostołami, którzy przewodzili, starszymi, którzy zarządzali, diakonami, którzy służyli, uczniami i wierzącymi braćmi. Najbardziej skuteczny z apostołów wykonywał słowa Piotra i Jakuba, brata Pańskiego.