Sprawa nie kończyła się na konflikcie religijnym o zabarwieniu nacjonalizmowym, ale wykraczała poza niego i sięgała dalej, aż do konfliktu społeczno-gospodarczego. Grecka klasa wyższa jest dużą i potężną klasą kapitalistyczną. (źródła nr 8)
ما انقطعت محاولات التوفيق، عنفاً او سلماً. كان للقصر أدوار سلبية في كثير من الأحيان. اجتهد الأمبراطور جوستنانوس في التوفيق في العام 532 فعقد اجتماع للفريقين للتحاور. وإن لم يأتِ بالاتحاد، فإنه على مايبدو، ساعد على النضوج اللاهوتي. فمنذ ذلك التاريخ حتى إدانة المنوفيزيتية في القسطنطينية في العام 536 نلاحظ نشاطاً أرثوذكسياً لاهوتياً رائعاً، وأخيراً انعقد المجمع الخامس في العاصمة في العام 553. يرى النقاد أن هذا المجمع تأثر جداً بكيرللس الإسكندري واستعمل عبارة “الاتحاد بحسب الأقنوم” (1) Zawarte w drugiej klątwie Cyryla przeciwko Nestoriuszowi (2). وهذه العبارة مقبولة بعد أن فرق المجمع بين معنيي أقنوم وطبيعة. وبهذا يكون المجمع قد أخذ عبارة كيرللس الأخر “الاتحاد بحسب الطبيعة” بمعنى أرثوذكسي لا بمعنى مونوفيزيتي. ويرون أنه قَبِلَ عبارات كيرللس وسويروس الأنطاكي وسواهما المتعلقة بالتمييز بين الطبيعتين “نظرياً، فكرياً…” (فقط) (3).
Severus nie żył w tym czasie, w przeciwnym razie spotkałby się z Radą z całkowitą lub przynajmniej wielką przychylnością. Tym, za czym obie strony tęskniły, choć nie potrafiły tego w pełni wyrazić, stał się Danny Al-Qatouf. Piąty Sobór zajmował się tym, jak zjednoczyć dwie natury Chrystusa. Powiedział wraz z Leonidiuszem z Jerozolimy, że natura ludzka nie ma hipostazy. Ale kiedy się wcielił, hipostaza Syna Bożego stała się jej hipostazą. Hipostaza Syna Bożego jest tak samo wieczna jak hipostaza Ojca. W pełni czasu została mu dodana kompletna ludzka natura. Ona jest bez człowieka. Ale stała się hipostazą, czyli hipostazą w Jezusie: hipostaza Syna Bożego stała się hipostazą Jego ludzkiej natury. Połączenie dwóch osób (tj. dwóch hipostaz) jest niemożliwe. Jednak możliwe jest połączenie dwóch istot, takich jak na przykład dusza i ciało. Nie dwie osoby, ale jedna osoba. Dwie istoty, boska i ludzka ousia, zostały zjednoczone w jednej hipostazie (lub osobie) Jezusa (4).
Sewer z Antiochii akceptował istnienie w Jezusie dwóch istot i dwóch szczególnych przymiotów (Menn 86, 2:1848 oraz także Le Bon, s. 512 i 387). Akceptuje różnicę między ciałem a Słowem Bożym (Maine ibid.: 1845). Zaprzecza mieszaniu dwóch elementów Jezusa (Le Bon 230). Sewer i Filoksenos, a przed nimi Kot Tymoteusz, twierdzili, że istota człowieka istnieje w hipostazie Słowa (Le Bon 411-412). Sewer z głębi serca oświadczył, że jest gotowy przyznać, że Sobór Chalcedoński i Leon zgodził się z Cyrylem Aleksandryjskim, jeśli zostanie wydane wyjaśnienie stwierdzające, że Chalcedon i Leon mówili o realistycznym rozróżnieniu między dwiema naturami, a nie mówili o oddzieleniu boskości i ludzkość (przypis 6 na s. 580 tomu 1 Das Konzil). Nie ma wątpliwości, że na to uzasadnione żądanie odpowiedziano na Soborze V. Ortodoksyjni dyskutanci Sewera mimo wszystko nie byli wybitni w teologii Oblężenie, którym oblegał go Jan Gramatyk zbliżył jego wyraz twarzy do wyrazu Chalcedonu (5).
ولكن لم يحصل التقارب النهائي وأمعن يعقوب البرادي في الرسامات بلا تراجع حتى صرنا كيانين مستقلين متناحرين ما زادنا تعاقب الأيام إلا مشاحنات وبغضاء وانفصام عرى باسم بالمسيح والمسيح من هذا براء. فالأحقاد والمشاحنات والعناد والنعرات القومية والاستقلالية ضربت أطنابها كل مضرب. وإذا استلهمنا قول ابن العبري (اليعقوبي الشهير في القرن الثالث عشر) في البيزنطيين والسوريين والأرمن اهتدينا إلى قسط وافر من الحقيقة. السوري حسود غيور. إذاً: هو مفطور على المناحرات والشقاقات. البيزنطي متعجرف. وهذا مانلمسه في معاملة بعض الأباطرة والولاة. كما نلمسه في كتبه توما أسقف كفرطاب الماروني إلى بطريركنا في العام 1089 (رستم 2: 61-62). والأرمني يهودي جديد. نعرف إنكماشه الديني والعرقي.
Jednak ostatecznie Chrystus był silniejszy niż te rozważania. Spotkaliśmy się w latach 1964, 1967, 1970, 1971 i 1972 i po dobrych studiach wydaliśmy oświadczenia. (6).
Ostatecznie ich teologią była teologia Cyryla z Aleksandrii, Dioskorusa, Tymoteusza Herolda, Filoscena, Sewera z Antiochii, Jakuba ElBaradei i innych. (7). Trzymają się dosłowności powiedzeń Cyryla o jednej naturze. Cyryl używa słowa będącego synonimem słowa hipostaza (8) Chociaż rozróżniamy je kategorycznie. Ale teraz obraz stał się wyraźniejszy dla obu stron.
وبعد هذا العرض لا بد من الملاحظة أن بطاركة أنطاكية منذ دومنوس الثاني (441-449) حتى آفرام الآمدي (527-545) لم يكونوا على مستوى القضية في جميع الأحيان. ولم يكن الأساقفة أيام زينون والمغتصب فاسيليسكوس أفضل حالاً. فوقّعوا للأمبراطورين كما شاءا، فتهكّم عليهم المؤرخون (فليش ومارتان 4: 228 و290 و294…). إلا أنهم كانوا أقوى شكيمة في مجمع صيدا (تشرين الأول 512) برئاسة البطريرك فلافيانوس وحضور إيليا بطريرك القدس. فعجز فيلوكسينوس أسقف منبج عن تجميع أكثر من 10 أساقفة من أصل 80 رغم وجود ممثل للأمبراطور أنستاسيوس حاميهم (فليش 4: 313). وهذا كله يذكرني بما كتبه الكاردينال نيومن عن الأزمة الآريوسية فاعتبر الشعب حامي الإيمان والصراع صراع أساقفة. حتى نصر 512 كان نصراً نسبياً لأن البطريركين كتبا إلى الأمبراطور أنسطاسيوس يعلنان قبولهم بمنشور الاتحاد الذي كان قد أذاعه الأمبراطور زينون (481-482) مهتماً بوحدة الأمبراطورية لا بأرثوذكسية الإيمان فأهمل فيه خلقيدونية (فليش 4: 292). هذا بينما كان بطريرك أنطاكية كلانديون قد رفضه حين ظهوره. وسجل الأمبراطور به فشلاً إذ لم تنجح سياسته التوحيدية وذلك بفضل مقاومتنا له. إلا أن ذلك كلّف بطريركنا السقوط وحلول بطرس القصار في الكرسي (شتاين 2: 25-26 وفليش 4: 293-294). وشيئاً فشيئاً انحصر اليعاقبة في مصر وسوريا والعراق وأرمينيا والحبشة واختلطت القومية والدين إلى حدود بعيدة حتى أن اتصالهم ببعضهم بعضاً في عصرنا تم بمساعي بطريركنا المسكوني أثيناغوراس. وفي صيف 1975 عقد بطريرك السريان مجمعاً مسكونياً سريانياً بدون الأقباط والأرمن والأحباش.
Jaka jest doktryna starożytnych arabskich chrześcijan?
W Syrii Ghasanidzi i inni Arabowie w większości trzymali się tej doktryny, podczas gdy Lachmidzi w Al-Hirah w Iraku w większości trzymali się doktryny Nestorian.
Nienawiść szerzyła się, a Nestorianie, Jakobici i Żydzi spotkali się, aby osiągnąć porozumienie z Persami. Najeżdżali region, w tym Aleksandrię, począwszy od roku 604. Żydzi rządzili prawosławnym patriarchą Antiochii z Syrii, zamordowali go i ciągnęli jego ciało. Persowie usunęli naszych biskupów w największej możliwej proporcji. Wtedy przyszedł Herakliusz i przewrócił ich na piętach. Patriarcha Konstantynopola (pochodzenia syryjskiego i jakobickiego) chcąc służyć cesarzowi, wymyślił teorię, która miała pogodzić ortodoksów z jakobitami. Mówiono: Chrystus ma jedną hipostazę, dwie natury, jedno działanie i jedną wolę.
Herakliusz zgodził się w Manbij (gubernatorstwo Aleppo) z patriarchą syryjskim Atanazym El-Gammallem, który sprawował radę złożoną z 12 biskupów. Herkules i jego rodzina są dotknięci infekcją. Stosował przemoc, ale ortodoksi odrzucili go w całości, z wyjątkiem części. Grupa ta wraz z częścią jakobitów stworzyła herezję znaną w historii jako herezja jednej woli (9).
Sprzeciwił się temu mnich Sofroniusz z Damaszku, który został patriarchą Jerozolimy, a później przyjął kalifa Omara ibn al-Khattaba (rok 638).
Tak więc w roku 631 w Syrii nastąpił nowy podział, który Herakliusz próbował w roku 638 w swym ideologicznym oświadczeniu narzucić jako doktrynę państwową, lecz ostatecznie poniósł porażkę. Jednak z powodu jego rodu cierpieliśmy z powodu takich samych prześladowań, jakich my doświadczyliśmy. Istniały cztery szkoły myślenia.
- Prawosławny
- Nestorianie
- Jakobini
- Ludzie z jedną wolą
To są oryginalne doktryny. Reszta to późniejsze gałęzie. Francuski słownik historii katolickiej narysował drzewo (tom 3, 583 i 584), na którym widać, że jesteśmy początkiem wszystkich chrześcijan na tym Wschodzie. Rustam dobrze sobie z tym poradził w tomie drugim.
Spór między ortodoksami, jakobinami i Ludem Jednej Woli był bardziej powierzchowny niż zasadniczy. Jednakże ekstremizm i duch chronicznej niezgody w Syrii od dawna utrudniają konstruktywny dialog.
Z ogólnointelektualnego punktu widzenia chrześcijański konflikt teologiczny znalazł odzwierciedlenie w myśli, wyrywając ją z filozofii esencji i umieszczając ją w ramach pojęcia osoby. Kiedy Tomasz z Akwinu i jego następcy poszli w ślady Arystotelesa, Zachód zgubił drogę, aż filozofia egzystencjalna trafiła w ręce Sørena Kierkegaarda, torując drogę indywidualizmowi propagowanemu przez rosyjskiego imigranta Bierdiajewa i francuskiego Monniera. Inspirowali się myślą chrześcijańską, ale ich osobowość jest bardziej antropologiczna niż teologiczna. Personalizm teologiczny greckojęzycznych pisarzy kościelnych jest nieporównywalnie głębszy (10).
Chcieliśmy, aby przestrzeń umożliwiała kontakt z grupami chrześcijańskimi na Półwyspie Arabskim. Reasumując, powiemy: Była tam grupa prawosławnych, nestorianów i jakobitów. Uciekali się do niego bardzo starożytni innowatorzy, wywodzący się z gnostycyzmu i innych wspomnianych w historiach chrześcijaństwa, zwłaszcza historii herezji. (11).
(1) العبارة نفسها وعبارة “الاتحاد الأقنومي” دخلتا التداول منذ مجمع أفسس كما سيجيء.
(2) راجع الحرومات في كتاب سر التجسد – خريستولوجيا القديس كيرلس الكبير… (الشبكة)
(3) البند 7 (في مجموعة التشريع، ص 469 ولكن الترجمة خطأ). مايندورف (111-112) يعتبر الأمر تنازلات بينما كان الأمر مقبولاً لدى الأتطاكيين في أيام كيرللس الذي نوه بذلك في رسالته إلى أكاكيوس ملاطية (الرسالة 40 في مين 77: 193-196). واستعمله المجمع السادس ووثائقه (مجموعة التشريع ص 495 و 508. ولكن الترجمة ضعيفة. في ص 469 ترجم “باسلوب مجرد” في 495 “الفهم وحده”…)
(4) نجد أن أصحاب الطبيعة الواحدة لم يفهموا الإيمان الأرثوذكسي، ونستغرب كثيراً قول تيموثاوس خليفة ديسقوروس، التالي: “لا توجد طبيعة دون أقنوم لها، ولا يوجد أقنوم دون بروسوبون، فان وجدت طبيعتان وجد بالضرورة بروسوبونان، وبالتالي وجد ايضا مسيحان كما نادى هؤلاء المعلمون الجدد”. واستخدم فيلوكسينوس ذات التعبير قائلاً: “لا توجد طبيعة بدون شخص، ولا شخص بدون طبيعة، فإن وجدت طبيعتان فبالضرورة يوجد شخصان وابنان”. ونحن بدورنا نسأل: هل يوجد في المسيح طبيعة بشرية أم لا يوجد؟ هذا السؤال سيجيب عنه ساويروس لاحقاً من خلال صفحات هذا الكتاب…. (الشبكة)
(5) واعترف سويروس بأن بعض الآباء قالوا (في صراعهم ضد الآريوسية) بثنائية الطبيعتين والمشيئتين والفعلين. إلا أنه ضدها اليوم بسبب النسطورية (ص 459 وحاشية 4 من 460 من المرجع نفسه). [راجع أيضاً: “مجمع خلقيدونية، إعادة فحص” للأب ف. س. صموئيل، ص 374… (الشبكة)]
(6) كان عصر البابا كيرلس السادس، بطريرك الكنيسة القبطية، عصراً متميزاً في الحوارات. ولكن اليوم، بكل أسف، أصبحنا بعيدين عن بعضنا البعض أكثر من ذي قبل… (الشبكة)
(7) {نُعيد ونذكر، بكل أسف، أن الكتاب هذا قد صدر في وقت كان يُعتقد فيه أن الشركة أصبحت قاب قوسين أو أدنى، ولكن بعد رقاد البابا كيرلس السادس، أصبحت الفجوة بيننا تزيد يوماً فيوماً.. فمن كتاب “طبيعة المسيح” إلى كتاب “بدع حديثة” ازداد الشرخ وتعمق الجرح أكثر من ذي قبل. واليوم هناك حرومات جديدة صدرت من الكنيسة القبطية ضد الكثير من تعاليم الكنيسة الأرثوذكسية. فلذلك نود أن ننوه إلى أن تيموثاوس الهر يقول أن “القديس كيرلس دمر العقيدة عندما عاد وقال بالطبيعتين”، وهذا ما سنأتي لاحقاً للتأكيد عليه أكثر:
“Cyril… having excellently articulated the wise proclamation of Orthodoxy, showed himself to be fickle and is to be censured for teaching contrary doctrine: after previously proposing that we should speak of one nature of God the Word, zniszczył dogmat, który stworzył i został przyłapany na wyznawaniu dwóch natur Chrystusa” [Timothy Ailouros, “Epistles to Kalonymos,” Patrologia Graeca, Vol LXXXVI, Col. 276; quoted in The Non Chalcedonian Heretics, p. 13]….Źródło
وحول سويروس الأنطاكي راجع مايقول الشماس اسبيرو جبور كتاب سألتني فأجبتك، أو كتاب خريستولوجية القديس كيرلس الإسكندري على الشكبة}…. (الشبكة)
(8) راجع كتاب خريستولوجية القديس كيرلس الكبير على الشبكة… (الشبكة)
(9) وجزءاً من هؤلاء شكلوا الكنيسة المارونية نسبةً إلى يوحنا مارون رئيس دير القديس مارون. ولا علاقة للقديس مارون بالماورنة ويعتقد خطأً معظم الموارنة أن اسمهم مُستمد من القديس مارون وأنهم من تبعوا القديس مارون، إلا أنه في حقيقة الأمر هم يتبعون يوحنا مارون… (الشبكة)
(10) Przypis 10 Źródła.
(11) {Dlatego widzimy, że kiedy islam omawia wiarę chrześcijańską, omawia ją z punktu widzenia innowatorów, z którymi się zetknął i przez których poznał chrześcijaństwo. Wspominamy na przykład, ale nie ograniczając się do tego, co zostało powiedziane w Sura Al-Ma’idah, werset 116: A kiedy Bóg powiedział: „O Jezu, synu Marii! Czy mówiłeś do ludu: «Bierzcie mnie i moją matkę za bogów oprócz Boga?» …. إلخ. من هذه الآية القرآنية نجد أن القرآن يعتمد البدع والهرطقات المسيحية كمنطلق له ويناقشها على أنها الإيمان المسيحي دون أن يُفرق بين المسيحية الحقة، والهرطقات التي خرجت منها. ودون أن يعلم الخطأ الذي وقع فيه.
كما نجد القرآن أيضاً قد اقتبس متأثراً من كتابات الغنوسيين، ونورد هنا اقتباس من الكتاب المعروف باسم “إنجيل الطفولة” The Gospel of Infancy. هذا الكتاب يرجع للقرن الثاني الميلادي ولقد ذكره كثير من آباء الكنيسة الاوائل فى كتاباتهم ونقدهم للهرطقات والهراطقة.
Chrystus przemówił w kołysce:
Autor tej książki mówi w pierwszym rozdziale 1-3
” ان الاحداث الاتية وجدناها في كتاب رئيس الكهنة يوسف الذي يدعى قيافا
Mówi:
Jezus mówił tak, jak był W kołysce وقال لأمه : “يا مريم إني انا يسوع ابن الله، الكلمة الذي جاء عن طريقك بحسب اعلان الملاك جبرائيل لك، ولقد ارسلنى ابي للخلاص العالم”
Wpływ ten znajdujemy w Koranie w następujących wersetach:
Al Imran 46: I będzie mówił do ludzi w kołysce i w podeszłym wieku, i spośród sprawiedliwych.
Tabela 110: Kiedy Bóg powiedział: „O Jezu, synu Marii, wspomnij na Moje błogosławieństwa dla ciebie i twojej matki, gdy wspierałem cię Duchem Świętym, rozmawiając z ludźmi w twojej kołysce i na starość”. A kiedy nauczyłem was Księgi i mądrości, Tory i Ewangelii, i kiedy za Moim pozwoleniem stworzyliście z gliny kształt ptaka, wtedy tchnęliście w niego i stał się ptakiem Za Moim pozwoleniem i za moim pozwoleniem uzdrowiliście niewidomego i trędowatego, i kiedy za moim pozwoleniem wyprowadzaliście umarłych, i kiedy powstrzymywałem od was synów Izraela, kiedy do nich przychodziliście Mając jasne dowody, ci, którzy nie uwierzyli, powiedzieli: „To tylko czysta magia”.
Maryam 29: Potem wskazała na niego. Powiedzieli: „Jak możemy rozmawiać z kimś, kto jest w środku Kołyska Chłopiec.
A także w stworzeniu Chrystusa z gliny jako ptaka. Ewangelia dzieciństwa 15:1-7 mówi
“عندما كان الرب يسوع في السابعة، وفي أحد الايام كان في رفقة بعض الاطفال الذين كانوا في نفس عمره، وعندما كانوا يلعبون عملوا Z gliny Wiele kształtów w postaci osłów i byków I ptaki I inne formy. Każdy z nich był dumny z tego, czego dokonał, i każdy starał się przewyższyć swoich towarzyszy.
Pan Jezus powiedział do dzieci: Mogę rozkazać tym kształtom, które sprawiłem, że chodziły. Kształty natychmiast się poruszyły, a kiedy kazał im wrócić, zrobiły to. A także twórz kształty Ciało ptaka والعصافير , وعندما أمرها ان تطير طارت وعندما امرها ان تثبت ولا تتحرك ثبتت ولم تتحرك وعندما قدم لها طعام وشراب اكلته وشربته “
Źródło tego wpływu znajdujemy w Koranie w następującym wersecie:
Al Imran 49: I jako posłaniec do synów Izraela: „Zaprawdę przyszedłem do was ze znakiem od waszego Pana. Tworzę dla Ciebie z gliny postać ptaka فَأَنْفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ وَأُحْيِي الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا تَأْكُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ.}… (الشبكة)