Wartość zdrowia fizycznego i korzyści, jakie przynosi człowiekowi, dostrzegamy w człowieku cieszącym się doskonałym zdrowiem. To samo można zaobserwować w przypadku wartości zdrowia duchowego. Aby docenić to zdrowie, musimy poznać piękno i zdrowie duszy wierzącego, która jest naprawdę związana z Chrystusem. Nie będziemy przywiązywać wagi do ludzkich rzeczy, które zdobią chrześcijanina i nie będziemy przejmować się cudami, nawet jeśli chrześcijanin ma błogosławieństwo cudów. Musimy zwracać uwagę na zawarte w nim bogactwo cnót. Skoro cnota istnieje i istnieje dowód jej wartości, po co pytać, czy cnotliwa osoba posiada cudowną łaskę? Cuda nie są dowodem życia w cnocie, ponieważ nie wszyscy wielcy święci dokonywali cudów, ani też wszyscy, którzy dokonywali cudów wśród świętych, nie było wielu świętych, którzy byli wywyższeni i wywyższeni przez Boga i dokonywali cnót nie dokonali ani jednego cudu. Wręcz przeciwnie, znaleźli się źli i złośliwi ludzie. Dokonywali cudów, tak jak to uczynił Judasz, podstępny sługa.
يحتاج عمل الفضيلة وتحقيقها إلى تعب وألم. أما النعمة العجائبية فيعطيها االله. لا يحتاج الإنسان إلى جهد لاجتراح العجائب. كثيرون هم الذين حصلوا على نعمة العجيبة دون أن يشتاقوا نيلها. من يملك مثل هذه الموهبة يجب أن لا يباهي فرحاً “لا تفرحوا لان الأرواح تخضع لكم بل افرحوا لان اسمكم كتب في السماء” (لوقا 10: 20). فما دامت العجائب لا تعطي الإنسان الفضيلة ولا تطهرها إذا كانت موجودة فمن الغرابة أن يطلب الإنسان رؤية العجائب ليقتنع بوجود الفضيلة. من يعرف كل الأسرار ويلّم بكل النظريات الروحية لا يستحق أن يكون مثار إعجاب فمن المؤكد أن هذه الأمور كلها تتبع الحياة الفاضلة وهذا لا يفرض وجود الحياة الروحية بالضرورة، والبرهان ما يقوله الرسول إلى أهل كورنثية : “إذا كانت لي النبوة لأرى كل الأسرار واعرف كل المعرفة، وإذا كان لي كل الإيمان حتى أنقل الجبال وليست لي محبة فلست بشيء” (1 كورنثوس 13: 2).
Pomińmy wszystkie inne sprawy i spójrzmy na wolę duszy, od której zależy dobroć, niegodziwość, zdrowie duchowe, choroba, życie duchowe i śmierć człowieka. Gdyby sam Bóg kontrolował wolę człowieka, stałby się on jednym z błogosławionych celów. Jak może oswoić swoją wolę, aby chcieć tylko tego, co dobre? Bóg działa w tym celu i cała Jego troska ogranicza się do tego aspektu. Bóg dał nagrodę, aby wychować wolę do cnoty, więc obiecał nagrodę wieczną i dobro, nakładając jednocześnie nieograniczone kary i groźby. Bóg stworzył świat i ustanowił boskie prawa, które nie przeminą. Dał człowiekowi bogate dobra. Stworzył też surowe kary, często karząc go i poddając próbie na różne sposoby, aby przyciągnąć się do Niego i przekonać go do dobrowolnej miłości do Boga. Któż może pojąć bogactwo dobrodziejstw Boga i Jego nieocenionej życzliwości dla człowieka?
Jakiej nagrody żąda Bóg za te widzialne i niewidzialne dobra? Mieć dobre pragnienia, chcieć i czynić dobro. Wszystkie przykazania, polecenia i słowa Boga mają na celu nasze dobro. Kiedy Bóg potępia chciwość, podłe pragnienia, gniew i nienawiść, prosi jedynie o pokutę, jałmużnę, lekarstwo i silną wolę. Wszystkie cnoty, dla których Chrystus uszlachetnia człowieka, są dziełem łaski i woli.
Czy wiara w Boga i w ogóle prawidłowe przekonania nie należą do cech ludzi, którzy mają dobre intencje i dobrą wolę?
Bóg dał prawo ze względu na miłość, ale cnota nie rozwija się bez woli. Kiedy Bóg, troszcząc się o oczyszczenie naszej duszy i naszej woli, prosi nas o owoce duchowe, widać wyraźnie, że naszej woli daje całą moc czynienia dobra.
فالمعمودية وكذلك الأسرار الأخرى تجهزنا للحياة المستقبلة ويعتبرها الرسول بولس “قوى الدهر الآتي” (عبرانيين 6: 5). أنها تجهزنا للحياة بما تعطيه لنا من القوة فنحقق الحقيقة المسيحية ونحياها. إن الحقيقة المسيحية كعمل وحياة هي إكليل لنا. أنها تؤهل المؤمن ليسكن المسيح في قلبه، “إذا أحبني احد حفظ كلامي وأبي يحبه واليه نأتي وعنده نجعل مقامنا” (يوحنا 14: 23).
Kto będzie dotrzymywał słowa Bożego? Ktokolwiek ma dobre intencje i kto chce mieć taki zamiar, Bóg wyznaczył wieczną nagrodę dla człowieka, ponieważ swoją wolą szuka cnoty, i wyznaczył wieczną karę dla niewiernych grzeszników, ponieważ przez swoją wolę stają się tacy. Człowiek jest odpowiedzialny przed Bogiem, ponieważ ma swobodę wyboru między dobrem a złem. Gdyby był niewolnikiem i jego działania byłyby wymuszone, nie zasługiwałby ani na nagrodę, ani na karę. Błogosławione życie duchowe zależy od naszej woli. Człowiek z własnej woli jest dobry lub zły. Zły troszczy się o rzeczy małe, próżne i grzeszne, podczas gdy sprawiedliwy raduje się sprawami dobrymi, wzniosłymi i duchowymi. Nie złośliwość i dobroć, ale także nędza i szczęście są powiązane ze sposobem, w jaki wola jest wyrafinowana i oswojona.