وليلة الزفاف، بعدما انصرف الناس وتركوا سيسيليا وزوجها فالريانوس وحيدين في خدرهما، قالت سيسيليا لزوجها: “أريد أن أكشف لك سراً. ثمة ملاك واقف هنا هو حارسي وحارس عذريتي، وهو متأهب للدفاع عني. أنت لا يمكنك أن تراه.
ولكن إن مددت يدك ولمستني فلسوف يقتلك!” فانذهل فالريانوس لكلامها. وإذ كان شهماً ونبي ً لا قال لها بعد صمت: “وأين هو الملاك؟ لما لا أستطيع أن أراه أنا أيضاً؟” فأجابته: “لأنك لا تعرف الإله الحقيقي ولا طاقة لك على رؤية الملاك طالما لم تؤمن بالمسيح وتغتسل بمياه المعمودية”.
Wtedy Valerianos uwierzył i przyjął chrzest. Gdy to się dokonało, ukazał mu się anioł światłości, a on uradował się i poszedł do swego brata Tivortiusa, oznajmił mu dobrą nowinę i poprowadził go. Tak cała trójka postępowała w celibacie, a o Tivortiuszu mówiono, że osiągnął taki poziom cnót, że pozwolono mu zwracać się do aniołów.
Tymczasem w Rzymie wybuchła nowa fala przemocy wobec chrześcijan, w wyniku której wielu z nich zginęło śmiercią męczeńską. Ponieważ strach był panem sytuacji i ludzie się ukrywali, a władze zabroniły komukolwiek grzebać męczenników, Walerian i jego brat Tivortius powstali i zaczęli skradać się w noc, gdzie leżały ciała męczenników, aby je zabrać i pochować ich z honorami. Rozdawali także dobre uczynki potrzebującym chrześcijanom w swoich kryjówkach. Gdy pilnie wykonywały swoją pracę, napadła ich policja, aresztowała i zabrała na śmierć, natomiast Cecylia przyszła, niosła ciała męża i jego brata i pochowała ich.
وكان طبيعياً أن يثير عملها الشبهة، فلاحظتها عيون الحكام فتبيّن أﻧﻬا تقوم بأعمال اعتبروها مخّلة بالنظام العام وأﻧﻬا تبشّر بالمسيح. ويقال، في هذا الصدد، أﻧﻬا تمّكنت في ليلة واحدة من هداية أربعمائة نفس إلى المسيح. إذ ذاك قبض عليها الوالي، وسألها من أين أتت بالجسارة حتى تبشر بغير دين أجدادها على هذا النحو، فأجابته: “من نيّة صافية وإيمان ثابت”. فأنزل ﺑﻬا عذابات مرّة جلداً وإيداعاً في حمامات زائدة السخونة. وأخيراً أمر بقطع رأسها.
Męczeństwo Cecylii, Waleriana i Tivortiusa miało miejsce w roku 230 naszej ery. Dziś szczątki męczennicy złożone są w kościele znanym pod jej imieniem w Rzymie. W Kościele łacińskim postrzegana jest jako patronka chórzystów i muzyków kościelnych. Przyczyną tego jest wieść o jej męczeńskiej śmierci, że podczas gdy w dniu jej ślubu instrumenty muzyczne radośnie grały, ona w swoim sercu śpiewała i wielbiła Boga.
Kościół obchodzi to święto 22 listopada.