Икона обједињује различите догађаје: рођење Исусово, благовести пастира, посету мудраца, умивање детета и друге, а број људи у њој није мањи од 15. Међутим, она достиже савршенство у погледу хармоније боја и облика, редоследа сцена и њихове међусобне повезаности. Икону карактерише кретање.Сви људи се крећу, нешто раде, нешто говоре.Јосиф је лево, који делује непомично, у њему се крећу бурне мисли. Смирење у средини иконе: Исус је у јаслама, а мајка је мирна, јер је кроз њега у свет дошао истински мир.
في أعلى الأيقونة ينزل النور المثلث الأشعة من دائرة (او مثلث) الألوهة ويشكل النجم الذي يشير الى الطفل المولود. الميلاد عيد النور، المسيح شمس العدل. نجد الشعاع نفسه على أيقونة الظهور الإلهي ولا عجب في ذلك. فالعيدان عيد واحد، عيد ظهور النورِ المسيحِ إلهنا. كان اشعياء النبي يشتهي حضور الرب الينا لما قال “ليتك تشقّ السموات وتنزل” (64: 1). استجاب الله دعاءه بولادة المسيح من العذراء مريم بالروح القدس. قال القديس غريغوريوس اللأهوتي ان الميلاد عيد الخلق الجديد (إعادة الخلق) فكيف لا تبتهج الخليقة كلها بفرح كما نرتل “افرحي ايتها المسكونة اذا سمعتِ ومجِّدي مع الملائكة والرعاة الذي سيظهر بمشيئته طفلا جديدا وهو الهنا قبل الدهور”.
نرى الطفل ملفوفا بالأقمطة موضوعا في المذود. وقد قصد الرسامون ان تشبه الأقمطةُ الأكفانَ في أيقونة القبر الفارغ التي تدل على قيامة المسيح. حدث التجسد هو حدث الخلاص الذي تم على الصليب. لا تذكر الأناجيل المغارة، التقليد وضع الميلاد في المغارة في وسط ظلام الخطيئةِ والموتِ تعبيرا عن انتصار المسيح على الموت. هو الذي أحنى السموات فصارت البتول عرشا، ونحن الخطأة قد صولحنا بواسطتها مع الله كما نرتل في سحرية العيد: “لقد افتقدَنا مخلصُنا من العلى، من مشرق المشارق، فنحن الذين في الظلمة والظلال قد وجدنا الحق لأن الرب قد وُلد من البتول”. التركيز في الإنجيل والطقوس والاىقونة على خلاص البشر بمجيء المسيح، ولا تتوقف الكنيسة عند ظهوره وجوده طفلا، فنحن نرتل مبشرين بالخبر العظيم: “قد وُلد لنا طفل جديد، الاله الذي قبل الدهور”.
نرى مريم البتول مستلقية خارج المغارة ترتدي الارجوان الملوكي وهي، في اكثر الايقونات، لا تنظر الى ابنها الطفل المولود لكن نظرها غارق في تأمل انجيل الخلاص. هي التي كانت “تحفظ جميع هذا الكلام متفكرة به في قلبها” (لوقا 2: 19). هي موجودة كوالدة الإله ولكنها موجودة بحد ذاتها لأنها بقبولها بشارة الملاك جعلت التجسد الإلهي ممكنا. هي حواء الجديدة، ام كل البشر، وهي تمثل الكنيسة في عديد من الأيقونات. بها وصل رجاء الشعب اليهودي الى ذروته فاختصرت الانتظار الطويل. بها تحققت النبوءات إذ وَلَدَتْ وبقيت بتولا لأنها “ولدت ابنا متجسدا بغير أب هو المولود من الآب قبل الدهور بغير ام”. ولدت بخلاف نظام الطبيعة اذ بقيت بتولا، تُرسم والدة الاله مع نجمة على رأسها ونجمة على كتفها الايمن والايسر للدلالة على انها بتول قبل الولادة واثناءها وبعدها. مريم تمثلنا اذ انها اعظم تقدمة قدَّمها الانسان الى الله كما نرتل مساء العيد: “ماذا نقدم لك ايها المسيح لأنك ظهرت على الأرض كإنسان لأجلنا؟ فكل فردٍ من المخلوقات التي ابتدعتها يقدم لك شكرا: فالملائكةُ التسبيحَ والسماواتُ الكوكبَ والمجوسُ الهدايا والرعاةُ التعجبَ والارضُ المغارةَ والقفرُ المذودَ واما نحن فأُماً بتولاً…”.
У дну иконе видимо Јосифа удубљеног у дубоко созерцање. Увек је удаљен од детета и мајке јер није дететов отац. Јосиф је зачуђен и збуњен овим натприродним рођењем, а ђаво му шапуће сумњу, па се узнемири и сумња у Марију, али када га анђео Господњи увери да је то дело Духа Светога на спасење човечанство, веровао је у Исуса и бринуо се о њему (Матеј 1:18-23).
وجود الحمار والثور على أيقونات الميلاد يعيدنا ايضا الى النبي اشعياء: “الثور يعرف قانيه والحمار معلف صاحبه. اما اسرائيل فلا يعرف. شعبي لا يفهم” (اشعياء 1: 3). هناك شروحات كثيرة تفسر الثور ذبيحة التقدمة والحمار الذي حمل الملك داخلا الى اورشليم كإشارات الى ان يسوع هو المسيح المُنتظَر. هو الذي قال عنه النبي اشعياء: “يأكل زبدا وعسلا. قبل ان يعرف الصبيّ الخيرَ او الشرَّ يرذل الشر ليختار الخير” (7: 15).
Пастири чувају овце и гледају у анђела. Они су били ти који су пренели радосну вест. Ово нас мора подсетити на Христа Пастира, и осветлити речи Господа, Доброг Пастира, који познаје овце по имену, прозива их и даје им живот.
ايضا في أسفل الايقونة هناك المرأة التي تغسل يسوع للدلالة على حقيقة تجسد السيد، وذلك دحضا للهرطقات التي كانت تنفي تجسُّد المسيح. ايضا هناك الشجرة التي فيها غصن نضر خرج من جذعٍ يابس كما نرتل: “لقد خرج قضيبٌ من جذعِ يسى ومنه قد نبتَّ زهرةً” (إشعياء 11: 1-2).
نرى المجوس يمتطون خيولا تنبض حركاتها بالحياة والسرعة وتحمل “الساجدين للكواكب … المتقدمين اليك كباكورة الأمم”يحملون الهدايا وينظرون الى النجم الذي ظهر لهم في المشرق وقادهم الى بيت لحم. وهم الذين “تعلّموا من الكوكبِ السجودَ لك يا شمس العدل”.
Видимо анђеле на врху иконе у црвеној златној одежди која одражава славу божанства.На левој страни, њихове очи гледају увис и руке су им подигнуте у висине, узносећи бескрајну хвалу Богу. Што се тиче анђела са десне стране, он се клања пастиру, доносећи добре вести. Овде се појављује двојна улога анђела: служење људима и непрекидна слава.
بعد هذا التأمل بالأيقونة في جو فرح العيد لنرتل مبشرين بالخلاص لكل الشعوب: “المسيح وُلِدَ فمجدوه، المسيح اتى من السموات فاستقبلوه، المسيح على الأرض فارتفعوا. رتلي للرب ايتها الأرض كلها، ويا شعوب سبحوه بابتهاج لأنه قد تمجّد”.
Цитирано из мог парохијског билтена 1996