Ikona witryny Ortodoksyjna sieć internetowa

تتمة العظة الثامنة عشر: الرسالة إلى رومية – الإصحاح الحادي عشر: 1-6

          Wzorem św. Pawła w poprzednich numerach wskazuje na paradoksy dotyczące prawa i ludzi, którym groziło większe potępienie niż naturalne, przekraczające do granic przymierza, które złamał, rezygnując z wielu spraw, aby nie zaostrzać swoich słów, co też uczynił w tej części:

„Wtedy mówię: «Czy Bóg odrzucił swój lud? Nie daj Boże” (Rzymian 11:1).

          يتحدث كإنسان لديه شك أو حيرة، جاعلاً الكلام الذي قاله من قبل حافزاً له، وبعدما أشار إلى هذا الأمر المخيف متسائلاً “ألعل الله رفض شعبه”، إستطاع أن يجعله مقبولاً بعد أن نقض العهد، وهذا ما حاول أن يظهره من خلال كل الكلام السابق، والذي يظهره هنا أيضاً. وما هو الأمر الذي أظهره؟ إنه يتعلق بالذين خلصوا. فبرغم أنهم قليلون إلاّ أن الوعد قد تحقق. ولهذا لم يقل فقط ” الشعب” ولكنه أضاف ” الذي سبق فعرفه “.

          ثم بعد ذلك أضاف الدليل من حيث إن الله لم يرفض شعبه ولم يُبعدهم بعيداً عنه، إذ يقول: ” لأني أنا أيضاً إسرائيلي من نسل إبراهيم من سبط بنيامين “. أنا المعلّم والكارز. لأنه قد وضح أن هذا مُناقض لما قيل من قبل، بالنسبة للذين قالوا ” من صدق خبرنا “؟  و” طول النهار بسطت يديَّ إلى شعب معاند ومقاوم ” و” أنا أغيركم بما ليس أمة “، ولم يكتفِ بنفي ذلك، ولا بقوله “حاشا”، ولكنه يُدلل عليه مُكرراً هذا أيضاً، بقوله:

„Bóg nie odrzucił swego ludu” (Rzymian 11:2).

          هكذا يوضح الرسول إن هذا ليس برهاناً، بل إجابة. لاحظ إذاً الدليل السابق والدليل الذي أتى بعد ذلك، وبهذين الدليلين أثبت أنه ينحدر من أصل يهودي. ولكن هذا لم يكن ليحدث، لو أن الله كان قد رفضهم بعيداً عنه، ولما كان الله قد اختاره من هذا النسل وهذا السبط. لقد استأمنه على البشارة وعلى أمور المسكونة، وأيضاً على كل الأسرار، وكل التدبير. هذا إذاً هو الدليل الأول، بينما الدليل الثاني هو قوله ” شعبه الذي سبق فعرفه “، أي شعبه الذي عرفه جيداً أنه كُفؤ، وأنه سيقبل الإيمان. لأن من هذا الشعب آمن ثلاثة آلاف، وخمسة آلاف، وآلاف لا تُحصى.

          ولكي لا يقول أحد إذاً هل أنت شعبه؟ وهل لأنك أنت دعيت، دُعيَ الأمم؟ أضاف: ” لم يرفض الله شعبه الذي سبق فعرفه “. كما لو أنه قال، يوجد معي ثلاثة آلاف، معي خمسة آلاف، معي عشرة آلاف. ماذا إذاً؟ هل هذا هو الشعب؟ وهل انحصر نسل هؤلاء اليهود في ثلاثة آلاف، وخمسة آلاف، وعشرة آلاف، وهم مثل نجوم السماء ومثل رمل البحر في العدد؟ هل إلى هذا الحد تُضلّلنا وتخدعنا، جاعلاً من نفسك ومن القليلين الذين معك شعباً كاملاً؟ لقد ملأتنا برجاء فارغ، قائلاً إن الوعد قد إكتمل، بينما الجميع هلكوا، والخلاص انحصر في قليلين؟ إن هذه الأمور هي محل افتخار وتباهي كبيرين، ولا يمكننا أن نحتمل مثل هذه السفسطات. إذاً لكي لا يقولوا هذه الأشياء، انتبه كيف أنه يقدم الحل بالكلام اللاحق، دون أن يُشير إلى التباين، بل يدلل على حلّها قبل التباين، من خلال قصة قديمة.

          5  إذاً ما هو الحل؟ ” ألا تعرفون ” إنه يقول أيضاً ” ماذا يقول الكتاب عن إيليا “؟ كيف صلى إلى الله في مواجهة الشعب الإسرائيلي؟ وقال ” أيها الرب إله الجنود، لقد قتلوا أنبياءك ونقضوا مذابحك فبقيت أنا وحدى وهم يطلبون نفسي ليأخذوها “ [1] . Ale jaka była dla niego odpowiedź Boga?

„Zarezerwowałem sobie siedem tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem”. [2] (Rzymian 11:3-4).

          Podobnie:

„W obecnym czasie dokonała się także resztka według wybrania łaski” (Rzymian 11:5).

          To, co mówi, oznacza co następuje: Bóg nie odrzucił swojego ludu. Gdyby go odrzucił, nie przyjąłby nikogo, a skoro przyjął niektórych, oznacza to, że nie odrzucił swojego ludu. Jeśli nie odrzucił swojego ludu, czy to oznacza, że przyjmie ich wszystkich? Oczywiście, że nie, ponieważ w czasach Eliasza zbawienie ograniczało się do siedmiu tysięcy ludzi, dziś jednak uważa się to za normalne dla tych, którzy wierzą, że jest ich wielu. Ale jeśli nie masz wiedzy na ten temat, nie będzie to uważane za dziwne, ponieważ prorok Eliasz, ten wielki i wybitny człowiek, nie wiedział o tej sprawie. W rzeczywistości Bóg zaaranżował tę sprawę, mimo że Prorok nie miał o tym pojęcia.

          ولكن لاحظ حكمة الرسول بولس، في محاولته أن يثبت ما يقول. إنه يُزيد بشكل غير مُعلن من إدانتهم. ولهذا فقد أورد شهادة إيليا كاملة، لكي يسخر من جحودهم، ويبرهن على أنهم كانوا منذ القديم جاحدين. لأنه لو كان يريد أن يُبرهن على شيء واحد فقط، وهو أن عدد الشعب كان قليلاً، لكان قد قال إنه في عصر إيليا بقى سبعة آلاف، بينما الآن يقرأ كل الشهادة النبوية التي هي منذ القديم. لأنه في كل موضع قد حاول أن يُظهر أنه لم يُقدم عن المسيح والرسل أي شيء يُسمع لأول مرة، بل قدم الأمور المعتادة والمعروفة. ولكي لا يقول اليهود إننا قتلنا المسيح لأنه كان رجلاً مُضِّلاً وإضطهدنا الرسل لأنهم كانوا خائنين، قدم الشهادة التي تقول ” قتلوا أنبياءك ونقضوا مذابحك “. وبعد ذلك، وحتى لا يجعل كلامه ثقيلاً، يُشير، بالإضافة للشهادة، إلى سبب آخر. فهو لم يذكر هذه الشهادة، بقصد أن يتهمهم مسبقاً، بل لأنه يريد أن يبرهن على أمور أخرى. وبهذا يكونون قد حرّموا أنفسهم من كل مصالحة عن كل ما صدر منهم من قبل.

          Zauważ zatem, jak potępienie wykracza poza osobę potępiającą. Ponieważ oskarżycielem nie jest Paweł, ani Piotr, ani Jakub, ani Jan, ale raczej ten, którego podziwia się bardziej niż wszyscy, szczyt proroków. [3] Ten, który tak ciężko walczył o ich zbawienie, że oddał się głodowi, ten, który jeszcze nie umarł aż do dnia dzisiejszego. [4] . إذاً ماذا قال ذاك ” قتلوا أنبياءك ونقضوا مذابحك فبقيت أنا وحدي وهم يطلبون نفسي ليأخذوها “. ماذا يمكن أن يوجد أكثر سوءاً من هذه الوحشية؟ لأنه بينما كان يجب أن يتوسلوا إلى الله من أجل خطاياهم التي ارتكبوها بالفعل، أرادوا أن يقتلوا هذا النبي أيضاً. كل هذا قد حرمهم من كل مصالحة. لأن هؤلاء تجرأوا على فعل هذه الأمور ليس عندما سادت المجاعة، بل عندما حل الرخاء، وانتفى الخجل، واستحت الشياطين، واستعلنت قوة الله، وخضع الملك، وهكذا تقدموا من قتل إلى قتل، فقتلوا مُعلّميهم، والذين كانوا يُصححون لهم رؤيتهم. إذاً ماذا يمكن أن يقولوا؟ هل هؤلاء أيضاً كانوا خائنين؟ ربما لم يعرفوا من أين انحدر أولئك أيضاً؟ هل سبّبوا لكم ضيقاً؟ والمذابح، لماذا تنقضوها؟ هل هذه أيضاً سبّبت لكم ضيقاً؟

          أرأيت كثرة المشاجرات الفظيعة، ومقدار الإهانات الكبيرة التي يُظهرونها بصفة دائمة؟ ولهذا يقول ق. بولس في موضع آخر عندما كتب إلى أهل تسالونيكي: ” لأنكم تألمتم أنتم أيضاً من أهل عشيرتكم تلك الآلام عينها كما هم أيضاً من اليهود. الذين قتلوا الرب يسوع وأنبياءهم واضطهدونا نحن. وهم غير مُرضين لله وأضداد لجميع الناس “ [5] . وهذا ما يقوله هنا بالتحديد، إنهم نقضوا المذابح وقتلوا الأنبياء. لكن ماذا كان رد الله عليهم؟ ” قد أبقيت في إسرائيل سبعة آلاف كل الركب التي لم تجثُ للبعل “. أي علاقة لهذه الأمور بالأمور الحادثة الآن؟ بالطبع لها علاقة بالأمور الحادثة الآن، بل وبشكل كبير جداً. لأنه من هنا يتبرهن على أن الله قد أظهر هذا الأمر منذ القديم من خلال كل ما قاله ” إن كان عدد بني إسرائيل كرمل البحر فالبقية ستخلص لأنه مُتمم أمر وقاض بالبر. لأن الرب يصنع أمراً مقضياً به على الأرض .. ولولا أن رب الجنود أبقى لنا نسلاً لصرنا مثل سدوم “ [6] . ويؤكد أيضاً على إظهار هذا الأمر، ولهذا أضاف قائلاً ” فكذلك في الزمان الحاضر أيضاً قد حصلت بقيه حسب اختيار النعمة “.

          انتبه لكل كلمة كما هي برونقها، إذ أن الكلمات تُظهر نعمة الله، وتُظهر كذلك امتنان الذين خلصوا. لأنه حين يقول فقط “اختيار” فهو يعني اختيارهم، لكن حين يضيف كلمة “النعمة” فإنه يُظهر بذلك عطية الله.

  „A jeśli dzieje się to z łaski, to już nie z uczynków. W przeciwnym razie łaska nie będzie już łaską. A jeśli jest z uczynków, nie jest już łaską, w przeciwnym razie praca nie jest już pracą” (Rzymian 11:6).

          مرة أخرى يعود إلى منازعات اليهود، موضحاً أيضاً حرمان هؤلاء من المسامحة أو العفو (فيقول لهم): لأنكم لم تستطيعوا أن تقولوا إن الأنبياء قد قاموا بدعوتنا، وإن الله توسل إلينا، أو كأنكم  أردتم أن تقولوا: كان كافياً لكي يجذبنا، فقط أن يحثنا على الغيرة، بينما إضافة الوصايا كانت ثقيلة، ولهذا لم نستطع أن نأتي إلى الله، فالأنبياء طلبوا منا عملاً، وإنجازات مُجهدة. ولا هذا أيضاً استطعتم أن تقولوه. لأنه كيف يطلب الرب منكم هذه الأمور، في اللحظة التي فيها سيُغطي هذا الأمر على نعمته؟ لكنه قال هذه الأمور، لأنه أراد أن يُظهر أنه أراد لهؤلاء من كل قلبه، أن يخلصوا. لأن الخلاص المقدم لهم لم يكن سهلاً، بل إن مجد الله العظيم قد أُستعلن في محبته للبشر. إذاً لماذا خشيت أن تأتي، طالما أنه لم يطلب منك أعمالاً؟ ولماذا تثور وتجادل، بينما النعمة موجودة، وتفضل الناموس عبثاً وبدون سبب؟ لأنك لن تخلص بالناموس، بل وستُسيء إلى هذه النعمة. إذاً إن كنت تُصّر على أن خلاصك يتحقق بالناموس، فإنك تمنع عنك نعمة الله. وفيما بعد لكي لا يعتقدوا أن هذا أمرٌ غريب، قال مُقدَماً، إن هناك سبعة آلاف قد خلصوا بالنعمة. وعندما يقول    ” فكذلك في الزمان الحاضر أيضاً قد خلصت بقية حسب اختيار النعمة “، يُظهر أن أولئك قد خلصوا بحسب النعمة. وليس هذا القول فقط، بل قال أيضاً “أبقيت لنفسي”. لأن هذا هو ما يُظهره، أي أن الله قد قدم الكثير.

          وإن كان هذا الخلاص قد تحقق بالنعمة، فلماذا لم نخلص جميعاً؟ الجواب: لأنكم لا تريدون. لأن النعمة برغم كونها نعمة، إلاّ أنها تُخلّص الذين يقبلونها، وهي لا تخلص الذين لا يريدون أن يخلصوا بل ويتحولون عنها ويحاربونها دوماً ويقاومونها. أرأيت كيف أنه بكل هذا يُدلل على ما يقوله، ” لكن ألا يعني هذا إثبات عدم صدق كلمة الله “؟!  بالطبع لا بل أنه أراد أن يُبيّن أن وعد الله هو للمستحقين، وأن هؤلاء وإن كانوا قليلين، إلاّ أنهم يمكن أن يكونوا شعب الله. وقد أشار في بداية الرسالة إلى ذلك بتشديد أكثر، قائلاً ” فماذا إن كان قوم لا يكونوا أمناء. أفلعل عدم أمانتهم يُبطل أمانة الله. حاشا. بل ليكن الله صادقاً وكل إنسان كاذباً “ [7] . Teraz pokazuje to także w inny sposób, pokazując moc łaski i to, że zawsze są ci, którzy są zbawieni, i ci, którzy giną.

          6  لنشكر الله إذاً، لأننا نحن ضمن هؤلاء الذين خلصوا، فبرغم أننا لم نستطع أن نخلص بالأعمال، لكننا خلصنا بعطية الله. إلاّ أننا عندما نشكر، فينبغي ألا نشكر بالكلام فقط، بل بالأعمال والأفعال. لأن الشكر يكون صحيحاً، عندما نفعل الأمور التي بها يتمجد الله، وحين نتجنب الأمور العتيقة التي سبق أن تحرَّرنا منها. فرغم أننا كنا قد احتقرنا الملك، إلاّ أنه قد كرّمنا بدلاً من أن يعاقبنا، لكن  لو أننا احتقرناه مرة أخرى  عندما يتملّكنا أسوأ أنواع الجحود  فإننا سنُعَاقَب عن حق بأسوأ أنواع العقاب، وأكثر بكثير من السابق. لأن إساءتنا السابقة لم تُظهر لنا أننا جاحدين، بقدر الإساءة التي نوجّهها بعد الكرامة التي نلناها، والرعاية الكبيرة التي حصلنا عليها. لنتجنب إذاً تلك الأمور التي تحرَّرنا منها، ولا ينبغي أن نشكر فقط بالفم حتى لا يُقال لنا ” وهذا الشعب قد اقترب إليّ بفمه وأكرمني بشفتيه وأما قلبه فأبعده عني “ [8] . Jakże więc nie jest dziwne, że niebiosa wychwalają chwałę Boga, niebiosa po to stworzone, a wy czynicie takie zło, że nawet Bóg, który was stworzył, zniesławia się z waszego powodu?

          Zatem nie tylko ten, kto zbluźni, zostanie ukarany, ale także ty. Ponieważ niebiosa nie wysławiają Boga dźwiękiem, lecz przygotowują innych na tę chwałę, gdy na nie patrzą, mimo to mówi się, że niebiosa głoszą chwałę Boga. Tak więc każdy, kto prowadzi cnotliwe życie w czysty sposób, nawet jeśli milczy, chwali Boga, bo dzięki nim inni Go wychwalają. Ponieważ Bóg nie jest uwielbiony z nieba w takim stopniu, w jakim jest uwielbiony przez czyste życie. Kiedy rozmawiamy z Grekami, nie przedstawiamy im nieba, ale ludzi, którzy zachowywali się gorzej niż zwierzęta, ale zostali przemienieni i zrównali się z aniołami. Kiedy mówimy o tej transformacji, zamykamy im usta. Ponieważ człowiek jest o wiele lepszy od nieba i może stać się piękniejszy od nieba. Ponieważ przez wiele lat patrzyli w niebo, niewiele ich to przekonało, natomiast apostoł Paweł, choć głosił przez kilka lat, przyciągał cały zamieszkany świat.

          بالحقيقة هو يحمل نفساً ليست أقل من السماء، وقد استطاعت أن تجذب الجميع. أما نفوسنا نحن ليست مساوية في القيمة ولا حتى للأرض، بينما قيمة نفسه فهي مساوية السماء. لأن السماء مازالت تحتفظ بحدودها وقانونها، بينما سمو نفس ق. بولس فاق كل السموات، ودخلت نفسه في عشرة مع المسيح ذاته. وكان جمالها قد بلغ حداً كبيراً، حتى أن الله قد اختصه بالاختيار، لأن الملائكة قد اندهشت لجمال النجوم عندما خُلقت بينما الرسول بولس قد سُرّ به الله، قائلاً: ” هذا لي إناء مختار “ [9] . وهذه السماء تحجبها السحب في مرات عديدة، ولكن نفس الرسول بولس لم تحجبها أي تجربة، بل في الشتاء كانت تبدو أكثر بهاءً من شروق الشمس وهي في متنصف النهار، قبل ظهور السحب. لأن الشمس التي تُنير نفس ق. بولس، لم تترك أشعتها تحتجب نتيجة تراكم التجارب، لكنها أشرقت أكثر. لهذا قال ” تكفيك نعمتي لأن قوتي في الضعف تكمل “ [10] .

          Naśladujmy więc świętego Pawła, bo nic nie równa się wartości duszy, ani to niebo, ani słońce, ani cały świat, bo to wszystko stało się dla nas, a nie my, którzy staliśmy się dla nich, jeśli pragnął, aby nasze dusze stały się jak dusza św. Pawła. Udowodnijmy, że jesteśmy godni, bo to wszystko nam się przytrafiło. Bo jeśli okażemy się niegodni tych rzeczy, jak możemy stać się godnymi królestwa? Podobnie ci, którzy żyją, aby bluźnić Bogu, nie są godni oglądania słońca ani cieszenia się stworzeniami, które wysławiają Boga. Ponieważ syn, który gardzi ojcem, jest także niegodny korzystania ze służby sług, którzy go czczą. Dlatego ci ludzie będą się cieszyć wielką chwałą, podczas gdy my będziemy cierpieć męki piekielne i będziemy godni kary. Cóż to za nędza, że wszechświat stworzony dla wolności i chwały dzieci Bożych zmienia formę, podczas gdy my, stworzeni jako dzieci Boże, przez naszą wielką obojętność prowadzimy na zatracenie, przez które wszechświat powinien cieszyć się tak wielką chwałą?

          ولكي لا يحدث هذا، فبقدر ما لنا من نفس نقية فلنحفظها هكذا، أو من الأفضل أن نزيدها بهاءً، بينما لا يجب أن يصيبنا اليأس بسبب نفوسنا غير النقية. ” هلم نتحاجج يقول الرب إن كانت خطاياكم كالقرمز تبيض كالثلج. إن كانت حمراء كالدودي تصير كالصوف” [11] . لكن الله عندما يَعِد، فيجب ألاّ تتشكك بل أن تفعل تلك الأمور التي تستطيع بها أن تحصل على هذه الوعود. هل فعلت شروراً لا تُحصى وهل أخطأت؟ وما أهمية هذا؟ لماذا لم تذهب بعد إلى الجحيم، الموضع الذي فيه لا يستطيع أحد أن يُقر أو يعترف بخطاياه، لم ينتهِ جهادك بعد، بل انهض بعزيمة داخل الحلبة، ويمكنك أن تنتصر على كل الهزائم في الجولة الأخيرة. أنت لم توجد بعد في مكان الرجل الغنى، لكي تسمع ” بيننا وبينكم هوة عظيمة “ [12] . لم يأت العريس بعد، ولن يخف أحد ويمنع عنك الزيت، مازال في إمكانك أن تشتريه وتدّخره، ولن يوجد مَن يقول ” لا يكفي لنا ولكن “ [13] Wielu go sprzedaje: nagich, głodnych, chorych i uwięzionych. Dawał jedzenie głodnym, odziewał nagich i regularnie odwiedzał chorych, a oliwa z jej źródeł pozyskiwała się w obfitości.

          لم يأت بعد يوم الدينونة. استفد من الوقت كما ينبغي، وسدد الديون، قل لمن هو مدين بمئة بث زيت، قل له ” خذ صكاً .. واكتب خمسين “ [14] . افعل نفس الشيء بالنسبة للمال، والكلام، وفي كل شيء،  متبعاً مثال ذلك الوكيل. وهذه الأمور إنصح بها نفسك، وأقرباءك. لأنك لاتزال سيد الموقف ويمكنك أن تقول ذلك، فأنت لست في احتياج أن تترجى آخراً لأجل هذه الأمور، بل يمكنك أن تنصح بها نفسك وآخرين أيضاً. أما عندما تنتقل إلى الحياة الأخرى، فلن تستطيع أن تفعل كما ينبغي أياً من هذه الأمور. لأنك أنت يا من أخذت كل هذه المهلة الكبيرة، ولم تكن مفيداً، لا لنفسك ولا للآخرين، فكيف سيمكنك أن تنال هذه النعمة حين تقف بين يدي الديان العادل؟

          7  إذاً لنستجمع كل هذه الأمور، ولنسعَ نحو خلاصنا بشدة، ولا نترك فرصة الحياة الحاضرة. لأنه من الممكن أن نصير مقبولين أمام الله في اللحظات الأخيرة من حياتنا. من الممكن أن نُكرّم أو نُسّر من خلال تعهدنا أمام الله. لكن كيف وبأية طريقة؟ يحدث هذا إن تركت وصية لذاك المحتاج مع ورثتك، وتركت له نصيباً من كل ثروتك. هل قدمت له طعاماً عندما كنت في هذه الحياة؟ فعلى الأقل طالما أنك ستموت ولن تكون بعد سيداً، فعليك أن تعطى للمحتاج مما لك. الرب هو محب البشر، ولا يطلب منك أن تتوخى الدقة في كل شيء. أن تُغذي المحتاج، وتجزل له العطاء وأنت لازلت في هذه الحياة الحاضرة، فهذا يعد نموذجاً للرغبة القوية في المكافأة العظيمة، فإن كنت لم تفعل هذا، فعلى الأقل تقدم نحو الأمر الثاني، أي أترك له نصيباً في ثروتك، اجعله شريكاً لورثتك، مع أولادك. ولكن إن ترددت في فعل هذا، فكّر في أن أباه السمائي قد جعلك وارثاً له (أي للآب)، وضَّع حداً لجشعك. أي دفاع ستُقدم، عندما لا تجعل ذلك المحتاج [15] Partnerem Twoich dzieci. Czy to On uczynił Cię partnerem w królestwie niebieskim i został za Ciebie złożony w ofierze? Chociaż jest pewne, że wszystko, co zrobił, nie miało na celu zwrotu mu długu, ale wszystko, co zrobił, było z łaski, to jednak po tych wszystkich dobrych uczynkach popadłeś w dług.

          Ale chociaż tak jest i skoro otrzymałeś łaskę, a nie odpisałeś mu długu, on cię koronuje, a z tego, co do niego należy, odbierze. Daj więc temu potrzebującemu (Chrystusowi) pieniądze, które już ci się nie przydadzą, zwłaszcza, że nie jesteś jeszcze panem (tych pieniędzy), a on da ci królestwo, które zawsze będzie pożyteczne i korzystne, a oprócz królestwa da wam rzeczy doczesnego świata. Bo jeśli stanie się współwłaścicielem dziedzictwa waszych dzieci, uwolni je od sieroctwa, zniesie spiski, odepchnie od nich strzały i zamknie usta zdrajcom. Nawet jeśli ci ludzie nie mogą jeszcze dotrzymać przymierzy, Chrystus ich dotrzyma i nie pozwoli ich złamać. Ale jeśli pozwoli, aby tak się stało, zapłaci lub zapłaci to, co jest napisane we wszystkich przymierzach lub przymierzach, z wielką hojnością i to mu się należy, ponieważ godność przymierza polega na tym, aby nie odbiegać od niego. Pozwól więc tej osobie (potrzebującemu) zostać twoim spadkobiercą, a Chrystus sprawiedliwie wynagrodzi ci wszystko, co tutaj uczyniłeś.

          Jednakże niektórzy z nędzarzy, którzy choć nie rodzili dzieci, nie mogą tego znieść (czyli uczynić Chrystusa swoim dziedzicem), lecz wolą rozdać to, co posiadają, intruzom, obłudnikom i temu i temu, zamiast oddać to Chrystusowi, który ich tak uszczęśliwił. Czy jest coś dziwniejszego niż to, co robią ci ludzie? Bo takich ludzi nikt nie porównuje do żadnego ze stworzeń Bożych, gdyż nie jest w stanie powiedzieć nic wartościowego o ich głupocie i nieczułości, nie może znaleźć żadnego obrazu wyrażającego ich szaleństwo i dekadencję. Jakie więc przebaczenie otrzymają ci ludzie, skoro za życia nie karmili Chrystusa, a gdy byli gotowi przystąpić do Niego, nie oddali ze swojego majątku, nawet małej części, nad którą jeszcze nie mieli kontroli, ale postępowali z nienawiścią i wrogością, i nawet biednym nie dali. Cóż stało się dla nich bezużytecznego? Czy nie widziałeś, jak wielu z tych ludzi nie zasługiwało na taki koniec? [16] Umarli nagle? Tymczasem Bóg dał ci możliwość rozmawiania o swoim bogactwie i wszystkim, co znajduje się w twoim domu.

          Jakie więc usprawiedliwienie przedstawicie, gdy otrzymaliście tę łaskę od Chrystusa, a potem zdradzicie tę łaskę i staniecie poza kręgiem, wbrew wierze waszych ojców? Bo za życia sprzedali wszystko i złożyli u stóp apostołów [17] A ty, nawet gdy jesteś bliski śmierci, oddajesz także część swojego majątku potrzebującym. Oczywiście lepiej jest, co oznacza wielką hojność, złagodzić biedę w obecnym życiu. A jeśli nie chcesz tego zrobić, chociaż po śmierci zrób coś szlachetnego. Nie jest to wzór silnej miłości do Chrystusa, ale jest to model małej miłości. Bo nawet jeśli nie zdobyłeś jeszcze pierwszego miejsca wśród owiec, nie jest małą sprawą znaleźć się przynajmniej wśród owiec, a nie wśród kóz, ani po lewej stronie. Ale jeśli nawet tego nie zrobisz, to jakie usprawiedliwienie cię uratuje, skoro nawet strach przed śmiercią nie sprawi, że będziesz kochał ludzi, ani pieniądze nie przyniosą ci korzyści, bo później staną się bezużyteczne, i nie jest to uważane za usprawiedliwienie tego bo chcesz zostawić bezpieczeństwo swoim dzieciom?

          Dlatego proszę was, abyście jeszcze w tym życiu pozostawili największą część swojego majątku potrzebującym. Jeśli jednak niektórzy są tak dotknięci małostkowością, że nie mogą tego znieść, niech przynajmniej okażą się miłosierni dla potrzebujących. Bo kiedy byłeś w tym życiu, radziłeś sobie ze sprawami, jakbyś był nieśmiertelny, ale teraz, skoro wiesz, że jesteś śmiertelny, chociaż teraz porzuć wiarę, że jesteś nieśmiertelny, i jako śmiertelny człowiek pomyśl o sobie lub lepiej powiedzieć, pomyśl o kimś, kto zawsze będzie cieszył się życiem wiecznym. Choć to, co tu powiem, można uznać za przygnębiające i pełne grozy, należy powiedzieć: Pan Bóg został zaliczony do sług Twoich. Czy uwolnisz niewolników? W ten sposób Chrystus został uwolniony od głodu, nędzy, więzienia i nagości. Czy jesteś przerażony, gdy słyszysz takie rzeczy? Więc będzie bardziej przerażające, jeśli nie uda ci się tego zrobić w tym życiu, a ta rozmowa oczywiście przyprawia cię o dreszcze. Ale kiedy się tam przeniesiesz (to znaczy do życia wiecznego), usłyszysz rzeczy bardziej przerażające niż te i zobaczysz męki nie do zniesienia, więc co powiesz? Do kogo się zwrócisz? Kogo wezwiesz, aby był wsparciem i pomocnikiem? Czy Ibrahim? Ale on nie będzie słuchał. Czy to mądre panny? Nie dadzą ci też oleju. Czy ojciec? Czy twój dziadek? Żaden z nich nie ma mocy obalić tego orzeczenia, nawet jeśli jest wielkim świętym.

          Pomyśl więc o tym wszystkim, o Tym, który jako jedyny ma moc rozerwać narzędzie, które jest na tobie, i ugasić ten płomień. Chciałbym, abyś go błagał i błagał, aby odtąd był dobry dla ciebie i twojego pomocnika, zawsze zapewniaj mu żywność i ubranie, abyś mógł stąd wyjść z dobrą nadzieją, a kiedy tam dotrzesz do życia wiecznego, będziesz cieszyć się wiecznymi błogosławieństwami. Obyśmy wszyscy mogli to osiągnąć dzięki łasce i miłości ludzkości, która należy do Pana naszego Jezusa Chrystusa, któremu przystoi chwała z Ojcem i Duchem Świętym na wieki wieków, Amen.


[1] 1 Królów 10:19.

[2] 1 Królów 19:18.

[3] Ma na myśli proroka Eliasza.

[4] Tutaj odnosi się to do wstąpienia Eliasza do nieba w ognistym rydwanie.

[5] 1 Tesaloniczan 2:14-15.

[6] Rzymian 9:27-29.

[7] Rzymian 3:3-4.

[8] Izajasza 13:29.

[9] Dzieje Apostolskie 15:9.

[10] 2 Koryntian 9:12.

[11] Izajasza 18:1.

[12] Łukasza 26:16.

[13] Mateusza 9:25.

[14] Łukasza 6:16.

[15] يقصد المسيح له المجد حين قال: ” بما أنكم فعلتم بهؤلاء الأصاغر فبي قد فعلتم “

[16] Jest szansa, żeby się przygotować, zanim umrą.

[17] Zobacz Dzieje Apostolskie 4:34.

Wyjdź z wersji mobilnej