25 И гле, законник устаде и искушава га говорећи: Учитељу, шта да чиним да наследим живот вечни? 26 Затим му рече: „Шта пише у закону? Како читате? 27 Тада је он одговорио и рекао: „Љуби Господа Бога свог свим срцем својим, и свом душом својом, и свом снагом својом, и свом памети својим, и ближњега свога као самога себе. 28 Затим му рече: „Тачно си одговорио. "Уради ово и живећеш." 29 Али он, желећи да се оправда, рече Исусу: „А ко је мој ближњи? 30 Тада је Исус одговорио и рекао: „Један човек је силазио из Јерусалима у Јерихон, и пао је међу лопове, који су га свукли и ранили, и отишли, оставивши га полумртвог. 31 Онда се десило да је свештеник сишао тим путем, и када га је угледао, прешао је на другу страну. 32 Исто тако и Леви, када је био на месту, дође, погледа и пређе на другу страну. 33 Али један Самарјанин који је путовао је дошао к њему, и када га је угледао, сажалио се 34 Зато је дошао и превезао му ране, поливши их уљем и вином, и ставио га на своју звер, одвео га је у хотел. и бринуо о њему. 35 А сутра, кад су два динара изашла и дала их власнику живице, а он му је рекао: Чувај се, и што сам пробудио. 36 Шта мислиш, ко је од ове тројице био рођак онога који је упао међу лопове?“ 37 Затим је рекао: „Онај који му је показао милост. Тада му је Исус рекао: „Иди и ти и учини исто.
Објашњење мог парохијског билтена:
Одређивање сродства било је предмет широке расправе међу јеврејским шеријатским научницима. Преовлађивало је мишљење да је рођак нужно Јеврејин и странац (паган који је прешао на јеврејску религију). Другим речима, сродство је иста верска (и етничка) припадност. Ово је далеко од учења Господа Исуса, јер он види сродство као милост.
“دنا إلى يسوع ناموسي وقال مجرباً له”. الناموسي هو عالم متخصص في دراسة الشريعة اليهودية. لماذا أراد الناموسي أن يمتحن يسوع؟ يخبرنا الإنجيلي يوحنا أن اليهود تعجبوا من يسوع قائلين: ” كيف هذا يعرف الكتب وهو لم يتعلّم ” (أي لم يتتلمذ على أيدي الاختصاصيين ) ( يوحنا 7: 15 ). طبيعي إذاً أن يسعى العالم المتخصص إلى إحراج يسوع إذ يرى فيه إنساناً أُميّاً يتجاسر ويعلِّم واضعاً نفسه بمنزلة المتخصصين.
“ماذا اعمل لأرث الحياة الأبدية؟ “. هل اعتقد الناموسي أن تتميم فروض معينة يقود تلقائياً إلى نيل الحياة الأبدية؟ ” ماذا: كُتب في الناموس؟ ” كأني الرب يسوع يقول له: كيف تجاوب بحسب اختصاصك؟ عندها استشهد الناموسي بسفر تثنية الاشتراع ذاكراً الآية ” أحب الرب إلهك من كل قلبك ومن كل نفسك ومن كل قدرتك ومن كل ذهنك” ( تثنية 6: 4) مضيفاً إليها العبارتين من سفر اللاويين ” وقريبك كنفسك” ( لاويين 19: 18). الصيغة كما وردت على لسان الناموسي دُعيت ” بالقاعدة الذهبية” في التقليد اليهودي، وقد ذكرها الرب يسوع في موضوع آخر قائلا:” بهاتين الوصيتين يتعلق الناموس كله والأنبياء” ( متى 22: 40).
“بالصواب أجبت اعمل ذلك فتحيا”. لم يقل له الرب يسوع: اعمل ذلك تنَل الحياة الأبدية، بل ردد في الناموس بأن الإنسان الذي يحفظ فرائض الله وأحكامه يحيا بها ( انظر لاويين 18: 5). بجوابه لم يتطرق الرب يسوع إلى الحياة الأبدية لأن معالمها ستتوضح عند إتمام التدبير الإلهي على الصليب. الحياة الأبدية نعمة مجانية من لدن الله وليس من ناموس يؤهلك للحصول عليها، القرار يصدر من الله وحده.
“من أورشليم إلى أريحا”. المسافر بين أورشليم وأريحا توازي 27 كلم، والطريق تنحدر بشكل سريع من ارتفاع يفوق ألف متر وتمر بصحراء مخفية كانت عرضة لهجمات اللصوص وقطّاع الطرق.
“فاتفق أن احد الكهنة كان نازلا…. وكذلك لاوي… “. اللاوي ليس كاهناً، هو موكول بخدمة الهيكل. حرّمت الشريعة على اليهودي عامة وعلى الكاهن واللاوي خاصة، أن يمسوا جثة ميت والإ اضطروا إلى الابتعاد عن خدمة الهيكل سبعة أيام وإلى التطهر أثناءها ( انظر عدد 19: 11 – 16 ولاويين 21: 1). ربما ظنّا أن الإنسان ميت فلم يريدا أن يلمسا الجثة. هل يحول هذا التحريم دون قيام الكاهن واللاوي بواجب الرحمة؟ لطالما تردد على لسان الله القول:” أريد رحمة لا ذبيحة معرفة الله أكثر من المحرقات” ( هوشع 6: 6، متى 9: 13 و12: 7).
“سامرياً مسافراً مر به فلما رآه تحنن”. لم يكن اليهود يخالطون السامريين معتبرينهم نجسين كونهم اختلطوا بالوثنيين ولم يؤمنوا أن أورشليم مركز العبادة ولم يقبلوا إلا بموسى نبيا. وقالوا في تقاليدهم الشعبية أن دم السامريين أنجس من دم اليهود.
” ضمد جراحه” وذلك بتمزيق قطع من ثيابه وربط الجراح. “وصب عليها زيتاً وخمراً”. الزيت يستعمل لتليين الجرح وتخديره أما الخمر فلتطهيره. “حمله على دابته”، على دابته الخاصة كما يريد في الأصل اليوناني. الأرجح أن السامري كان تاجراً وكان يمتطي دابة ويضع البضاعة على أُخرى فعندما شاهد المصاب نزل عن دابته ووضعه عليها.
“أي هؤلاء الثلاثة تحسب صار قريباً؟”. كان السؤال المطروح على يسوع من هو قريبي. أجاب عنه السيد بسؤال: أي هؤلاء تحسب صار قريبا؟ أنت تصنع قريبك، إذا أحببت الآخر تجعله قريبا. السؤال ليس إذاً من هو القائم قريبا لي بل قريب أي إنسان اقدر أن أصير. الجواب أنا اذهب وأحب وأخدم. أمشي بلا توقف راحما محبا ولا اسأل من أحبه هويته ولا تهمني قربى آتية من الهوية. اخلق أنا القربى بما أعطيه. ” الذي صنع إليه الرحمة”، قال الرب يسوع، ” صار قريباً” لأن القرابة صيرورة وليست وضعاً ساكناً. أنت تصير قريب الآخر ويصير الآخر قريبك بالمحبة. أنت تصنع القريب بالرحمة والمحبة. المسيحية تجسد لهذه الصيرورة التي لا تنتهي، ودعوة يسوع الأخيرة للناموسي بقوله ” امض واصنع أنت أيضاً كذلك” هي دعوة كل مؤمن اختبر افتقاد الله وأيقن انه قريب الله.
Објашњење билтена архиепископије Латакије:
ناموسيٌ أتى إلى الرب سائلاً: “ماذا أعمل لأرث الحياة الأبدية؟”، فكان الجواب ” أحبب الربَّ إلهك من كلِّ قلبك ومن كلِّ نفسك… وقريبك كنفسك”، سأله عن الحياة الأبدية فكان الجواب أحبِبْ…! وكأنَّ الحياة هي الحبّ، وبدون المحبة يح ّ ل الموت وتب ُ طل الحياة! ولكي نميّز المحبة الحقيقية والقريب، أخبرنا يسوع مَثل السامري الذي نميّز فيه موقفان.
Први положај је положај свештеника и левита који су прошли и видели рањеника, али су га занемарили и оставили у патњи самог, нису га напали нити наудили, али му нису пружили ни потребно љубав и брига Ово је такође грех, јер грех није нужно чињење лошег дела, већ је то занемаривање и неуспех да се изврши добро дело. Што се тиче друге ситуације, то је био добри Самарјанин који је саосећао са својим братом и бринуо се о њему. Он је лечио његове ране и однео га на сигурно место Потом је замолио власника хотела да се побрине за њега и рекао му да ће се поново вратити у хотел и платити остатак, што значи да је сачувао овог рањеног брата у својим мислима и у срцу, био је заокупљен својом материјом.
О вољени, љубав захтева континуирано праћење и пажњу, јер љубав није пролазна емоција, већ нешто што траје и у чему истрајава, а оно што волим подносим и чувам у срцу, проводим своје време, свој живот , мој новац и моје здравље за њега, и на тај начин сам се зближио са њим и учинио га својим комшијом.
Док му преносим Бога кроз своје саосећање, љубав и пажњу, он се постепено приближава Богу и упознаје Га.
هذا المثل يُظهِرُ لنا أنَّ رسالة الكنيسة في هذا العالم ليست إقامة الحفلات ولا مجاراة أهل العالم في تفكيرهم، بل رسالتها هي تقديم المحبة لكل المحرومين من الحب والذين يعانون مِنَ الوِحدة، والاستماع إلى النفوس المتعَبة في زمنٍ نَدُرَ أن تجدَ من يسمعَك! تحدّينا الأكبر لهذا العصر المادي، هي أن نشهدَ لحضور المحبة التي ليست من هذا العالم، والتي نأخذها من الله لنسكبَها على أناسٍ يضعهم الله في طريق حياتنا بدون تمييز أو تفرقة. صوت المسيح إلينا: “اذهبوا واصنعوا الرحمة أنتم أيضاً كذلك”.