” ..وبربٍ واحد يسوع المسيح ابن الله الوحيد. المولود من الآب قبل كل الدهور، نور من نور، إله حق من إله حق، مولود غير مخلوق، مساوٍ للآب في الجوهر، الذي به كان كل شيء.”
1. Bóstwo Syna:
يؤكّد لنا الفصل الثاني من دستور الإيمان ألوهة الابن، وقد وضع لتثبيت إعتقاد الكنيسة المستقيم تجاه البدعة التي أتى بها كاهن اسكندري يدعى ” أريوس” في أوائل القرن الرابع مدعيًا بأن الابن مخلوق وأنه دون الآب. فاجتمع لدحض أرائه ( التي ورثها ” شهود يهوه” في أيامنا ) مجمع يشمل الكنيسة جمعاء وهو المجمع المسكوني الأول الذي انعقد في مدينة نيقيا سنة 325 ووضع القسم الأكبر من دستور الإيمان الذي نتلوه في كلّ قداس ومن جملته هذا الفصل المتعلّق بألوهة الابن.
ويؤكّد لنا هذا الفصل أن الابن “مساوٍ للآب في الجوهر” أي أن له الطبيعة الإلهية نفسها التي لله الآب. فكما أن الابن البشري يأخذ عن أبيه الإنسان طبيعته الإنسانية. هكذا ابن الله يستمد من الآب طبيعته الإلهية. وكما أن النور الصادر من الشمس له طبيعة الشمس نفسها التي هي نور هكذا الابن الصادر من الآب ( وهذا معنى كلمة ” مولود” ) له طبيعة الآب عينها: ” نور من نور، إله حق من إله حق”.
وينتج من ذلك أن الصفات الإلهية التي للآب كالأزلية والقدرة على كل شيء والمعرفة التامة والقداسة الكاملة. هذه الصفات كلها هي للابن أيضاً. الابن صادر عن الآب ولكنه ” مولود غير مخلوق”. فالمخلوق يخرج من العدم إلى الوجود بإرادة الله. ولكن ابن الله يصدر من صميم الله الآب نفسه. لذلك فإن هوة تفصل الخالق والمخلوق. أمّا ابن الله والله الآب فهما على الصعيد نفسه لأنهما يشتركان كلاهما في الطبيعة الإلهية الواحدة.
البشر يُدعَوْن أبناء الله فقط من أجل محبّة الله لهم وإعتنائه بهم. هذه المحبّة تجتاز الهُوّة التي بين الخالق والمخلوق ولكنها لا تزيلها. أمّا يسوع المسيح فهو ابن الله بطبيعته. أي أنه بحدّ ذاته في وحدة كاملة مع الآب ولذلك دُعِي ” ابن الله الوحيد”. أي أنه وحده ابن الله بالمعنى الكامل لهذه العبارة. بينما نحن لا نُدعى أبناء الله إلا لأن محبّة الله تتبنّانا رغم الهُوْة السحيقة بين طبيعة الله وطبيعتنا المخلوقة. والمخلوق يبدأ في الزمن. أي أنه يكون غير موجود من قبل ثم في لحظة معيّنة من الزمن يظهر في الوجود. ولذلك يكون الابن البشري في البدء دون أبيه، لأن أباه سبقه في الوجود، واكتسب بنموّه ما لم يكتسبه الابن بعد. أمّا ابن الله فلم يكن زمن لم يكن موجودًا فيه.
النور صادر من الشمس، ولكن لا شمس بدون نور. هكذا الابن مولود من الآب ولكن لا آب بدون ابن. وجود الابن، إذًا، ملازم لوجود الآب. كما أن النور ملازم لوجود الشمس ووجود الفكر ملازم لوجود العقل. وبما أن الآب لا إبتداء له. أي أزلي لأنه أصل كل شيء ولا أصل له. كذلك الابن أزلى مثله:” مولود من الآب قبل كلّ الدهور”.
Pytania:
- Jaka jest doktryna wyrażona w drugim rozdziale Konstytucji Wiary?
- Kto zaprzeczał tej doktrynie w przeszłości i kto zaprzecza jej w naszych czasach?
- ما معنى ” مساوٍ للآب في الجوهر”، ” نور من نور”، ” إله حق من إله حق”؟.
- Jaka jest różnica między noworodkiem a istotą stworzoną?
- نحن أبناء الله ويسوع المسيح ابن االله، فما الفرق بين بنوتنا وبنوته؟ ولماذا دّعى هو ب ” ابن الله الوحيد”؟.
- ما معنى عبارة ” مولود من الآب قبل كل الدهور”؟.
2 – شهادات من الكتاب المقدّس على ألوهة الابن:
Tę wiarę w boskość Syna Kościół otrzymał od Apostołów. Zostało to wyrażone w Piśmie Świętym w jasnych wersetach:
أ – فقد أطلق الكتاب المقدس على يسوع المسيح الأسماء الإلهية نفسها التي يطلقها على الله:
فمن ألقاب الله في العهد القديم عبارة ” الأول والآخر”.
Na przykład: [Jestem pierwszym Panem i wraz z innymi nim jestem] [Izajasz 41:4].
A także: [Tak mówi Pan, Król Izraela i jego Odkupiciel, Pan Zastępów: Ja jestem pierwszy i Ja jestem ostatni i nie ma boga oprócz mnie] [Izajasz 44:6].
Ale widzimy, że Księga Apokalipsy w Nowym Testamencie nadaje ten sam tytuł Jezusowi Chrystusowi: [A pośród siedmiu świeczników był ktoś podobny do Syna Człowieczego, ubrany w szatę do stóp i przepasany wokół piersi z paskiem Ze złota.. Gdy go ujrzałem, upadłem do nóg jego jak umarły, a on położył na mnie prawą rękę, mówiąc do mnie: Nie bój się, jestem pierwszy i ostatni. I okolica. I byłem umarły, a oto żyję na wieki wieków. Amen. I dzierżę klucze piekła i śmierci] [Objawienie 1:13, 17, 18].
من ألقاب الله في العهد القديم عبارة ” رب الأرباب”.
Na przykład: [Albowiem Pan, Bóg twój, jest Bogiem bogów i Panem panów, Bogiem wielkim, potężnym i strasznym, który nie stroni od osób i nie stroni od szacunku. Łapówka] [Powtórzonego Prawa 10:17].
Ale widzimy także, że Księga Apokalipsy w Nowym Testamencie nadaje ten sam tytuł Jezusowi Chrystusowi: [Oni będą walczyć z Barankiem, a Baranek ich zwycięży, bo jest Panem panów i Królem królów, i tych, którzy są z nim zostanie wezwany I wybrani i wierni] [Objawienie 17:14].
وأيضا: [ وَهُوَ مُتَسَرْبِلٌ بِثَوْبٍ مَغْمُوسٍ بِدَمٍ، وَيُدْعَى اسْمُهُ { كَلِمَةَ اللهِ }. وَالأَجْنَادُ الَّذِينَ فِي السَّمَاءِ كَانُوا يَتْبَعُونَهُ عَلَى خَيْلٍ بِيضٍ، لاَبِسِينَ بَزّاً أَبْيَضَ وَنَقِيّاً. وَمِنْ فَمِهِ يَخْرُجُ سَيْفٌ مَاضٍ لِكَيْ يَضْرِبَ بِهِ الأُمَمَ. وَهُوَ سَيَرْعَاهُمْ بِعَصاً مِنْ حَدِيدٍ، وَهُوَ يَدُوسُ مَعْصَرَةَ خَمْرِ سَخَطِ وَغَضَبِ اللهِ الْقَادِرِ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ. وَلَهُ عَلَى ثَوْبِهِ وَعَلَى فَخْذِهِ اسْمٌ مَكْتُوبٌ: { مَلِكُ الْمُلُوكِ وَرَبُّ الأَرْبَابِ } ] [ رؤيا 19: 13 – 16 ].
ب – وقد نسب الكتاب المقدس لابن الله الجوهر الإلهي نفسه:
[Bo w Nim mieszka cieleśnie cała pełnia Bóstwa] [Kolosan 2:9]. Oznacza to, że w ciele Chrystusa mieszka pełnia boskości.
Było to widoczne w tym, co apostoł Paweł skierował do pasterzy Kościoła w Efezie, zanim do nich wrócił: [Uważajcie więc na siebie i na całą trzodę, w której Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście pasli Kościół. które Bóg nabył własną krwią] [Dz 20,28]. Krew przelana za Kościół, krew Chrystusa, nazywana jest tutaj krwią Boga. Ponieważ boska natura rezyduje w Jezusie Chrystusie.
ج – وقد نسب له أيضًا الوحدة التامة مع الآب:
Pan Jezus Chrystus oświadczył: [Ja i Ojciec jedno jesteśmy] [Jana 10:30].
A także: [Rzekł mu Jezus: Tak długo jestem z wami, a nie poznaliście Mnie, Filipie! Kto mnie widział, widział Ojca. Jak więc powiesz: „Pokaż nam Ojca?”. ] [Jana 14:9].
A także zwracając się do Ojca: [I wszystko, co moje, jest twoje, a co twoje, jest moje i w nich jestem uwielbiony] [Jana 17:10].
د – أخيرًا نسب الكتاب المقدس للابن الصفات والأعمال الإلهية:
1 – الأزلية:
[A teraz uwielbij mnie, Ojcze, u siebie tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim świat powstał] [Jana 17:5].
A także: [Jezus im rzekł: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Zanim Abraham powstał, Ja jestem] [Jana 8:58].
ولنلاحظ كيف لم يقل ” أنا وُجدْت” بلّ ” أنا كائن” للدلالة على أمن وجوده لا بدء له.
2 – السلطة التشريعية:
[Słyszeliście, że powiedziano starożytnym: Nie będziesz mordował; kto morduje, będzie podlegał karze. Ale powiadam wam: Każdy, kto niesprawiedliwie złości się na swego brata, będzie zagrożony sądem, a ktokolwiek powie swojemu bratu: „Raca”, będzie zagrożony sądem. Sobór: „A kto powie: «Głupcze», grozi mu ogień piekielny” [Mt 5,21, 22].
A także: [Słyszeliście także, że powiedziano starożytnym: Nie łamcie swojej przysięgi, ale dotrzymujcie Panu swojej przysięgi. A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie na niebo, jest ono bowiem tronem Bożym (Mt 5,33, 34). Tutaj Jezus umieszcza swoją władzę ustawodawczą jako władzę Bożą. Swoją władzą wyjaśnia i uzupełnia prawo, które sam Bóg nadał dawno temu przez Mojżesza:
[Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: Idź do faraona, gdyż zatwardziłem jego serce i serca jego sług, abym mógł dokonywać wśród nich tych moich znaków. Wtedy słudzy faraona rzekli do niego: Jak długo będzie to dla nas pułapką? Uwolnij ludzi, aby służyli Panu, swemu Bogu. Czy jeszcze nie wiecie, że Egipt jest zrujnowany? Wyciągnął więc Mojżesz laskę swoją nad ziemią egipską, a Pan sprowadził na tę ziemię wiatr wschodni przez cały dzień i całą noc. A gdy nastał poranek, wiatr wschodni niósł szarańczę (Wj 10,1,7,13). Oznacza to, że Jezus ma całą boską władzę.
3 – السلطة على غفران الخطايا:
Władza ta należy wyłącznie do Boga. Ponieważ każdy grzech jest przeciwko Bogu i dlatego tylko Bóg może go przebaczyć. Dlatego Żydzi mieli rację, gdy mówili: [Wtedy uczeni w Piśmie i faryzeusze zaczęli rozważać, mówiąc: {Kim jest ten, który mówi bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy, jeśli nie sam Bóg? }] [Łk 5:21].
ولكن يسوع برهن عن لاهوته بممارسته الحق الإلهي في غفران الخطايا: [ وَلَكِنْ لِكَيْ تَعْلَمُوا أَنَّ لاِبْنِ اَلإِنْسَانِ سُلْطَاناً عَلَى اَلأَرْضِ أَنْ يَغْفِرَ اَلْخَطَايَا – قَالَ لِلْمَفْلُوجِ: لَكَ أَقُولُ قُمْ وَاِحْمِلْ فِرَاشَكَ وَاِذْهَبْ إِلَى بَيْتِكَ ] [ لوقا 5 : 24 ].
4 – السلطة الإلهية على الحياة والموت:
W Starym Testamencie Eliasz wskrzesił syna wdowy i Elizeusz także wskrzesił syna, ale uczynili to mocą Bożą, którą uzyskali poprzez modlitwę i błaganie. Wspomniano o tym w Księdze Królewskiej: [Położył się więc trzy razy nad dzieckiem i wołał do Pana: Panie, Boże mój, niech dusza tego dziecka powróci do łona swego. Wtedy Pan usłyszał głos Eliasza i dusza dziecka wróciła do swego łona, i żyło [1 Król. 17,21, 22].
Jeśli chodzi o Jezusa, miał on w sobie absolutną władzę nad życiem i śmiercią, którą posiada jedynie Bóg. Dlatego powiedział: [Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak i Syn ożywia, kogo chce] [Jana 5:21].
Dlatego widzimy Go wskrzeszającego umarłych przy użyciu dialektu nakazowego, który sam w sobie ma władzę wskrzeszania umarłych i nie pochodzi od nikogo innego. Kiedy wskrzesił syna wdowy z Nain, powiedział: [Potem podszedł i dotknął mar, a ci, którzy je nieśli, zatrzymali się. Powiedział: „Młodzieńcze, mówię ci, wstań”. Wtedy zmarły usiadł i zaczął mówić, oddał go więc jego matce” (Łk 7,14,15).
Podobnie gdy wskrzesił córkę Jaira: [Więc wyrzucił ich wszystkich na zewnątrz, wziął ją za rękę i zawołał, mówiąc: {Wstań, dziewczynko.} Wtedy jej duch powrócił i natychmiast wstała. Rozkazał więc, żeby jej to dano do jedzenia] [Łk 8,54, 55].
Pytania:
- هل أطلق الكتاب المقدّس الأسماء نفسها علىالله وعلى يسوع المسيح؟ [ أنظر أشعياء 44: 6 ورؤيا 1: 13، 17، 18 وتثنية 10: 17، ورؤيا 19: 13 – 16 ورؤيا 17: 14].
- Czy Biblia przypisywała tę samą boską istotę Synowi Bożemu? [Zobacz Kolosan 2:9 i Dzieje Apostolskie 20:28].
- Czy Biblia przypisuje Synowi boskie przymioty i dzieła?
- Wieczność: Zobacz Jana 17:5, Jana 8:58.
- Boska władza prawodawcza: Zobacz Mateusza 5:21,22 i Mateusza 5:33,34 i porównaj z Wyjścia 20:1,7,13.
- Władza odpuszczania grzechów: Zobacz Łukasza 5:25.
- Boska władza nad życiem i śmiercią: Zobacz Jana 5:21, Łukasza 7:14, Łukasza 8:54 i porównaj z 1 Królów 17:21.
rozszerzenie
Jezus wyraźnie oznajmiał swoją boskość nie tylko słowami, ale przede wszystkim czynami, które wskazywały, że przypisywał sobie boską władzę. Widać to na przykład w jego stanowisku w sprawie Prawa Mojżeszowego, prawa, którym był Bóg jego źródło, ojciec Jean Danielo, dziekan Kolegium, napisał na ten temat w wydanej przez siebie książce „Teologia katolicka w Paryżu”:
- عندما يقول المسيح: أن ابن الإنسان هو رب السبت أيضً، يقول الفريسيون: هذا الإنسان يجدّف. وهم ( من وجهة نظرهم ) محقون، لأن السبت أقيم من الله. إذًا الله وحده رب السبت.كثيرًا ما رويت . ذلك الحديث ( النموذجى ) الذي جرى لى مع حاخام قال لى يوما: يا أبت، هناك أمر نلوم المسيح عليه، هو أنه مسّ الشريعة، لأن الشريعة وضعها يهوه على جبل سين، والله وحده يستطيع أن يعدّل ما وضعه الله. فأجبته: يا سيدى الحاخام، لم يكن بوسعك أن تقول ما يسرّنى أكثر من أقتوالك هذه، لأنه أمر أكيد أن يسوع عدّل الناموس، وهذا يعنى بالفعل، ولا يمكن أن يعنى سوى أمر واحد، وهو أنه، إن كان الله وحده، كما قلت وكما قلت بحق، يستطيع ان يعدّل ما وضعه الله، فهذا يعنى أن يسوع كان يعترف لنفسه بسلطة مساوية لسلطة ذاك الذي وضع الشريعة، أى يهوه على جبل سين، هذا ما كان اليهود تماما ولا يزالون يفهمونه تماما}… (ص 94-95)
Człowiek nie może przypisywać sobie boskości, jeśli nie jest obłąkany i zwodniczy. Ale szczerzy ludzie, niezależnie od swoich przekonań, czczą Jezusa za te dwie cechy. Jego wyjątkową osobowość czczą nie tylko chrześcijanie, ale także niechrześcijanie, w tym muzułmanie, Żydzi, Hindusi i ateiści. Oto, co wyjaśnia wspomniany autor:
- كل الناس دون إستثناء متفقون ليروا في يسوع، بأدنى حدّ، إحدى الشخصيات الأكثر سموًا في التاريخ البشري. وأقول كلّ الناس، لأن هذا الأمر يتفق عليه ليس المسيحيون وحسب بلّ الآخرون أيضا. إقرأوا الكتب التي كتبها عن يسوع يهود كـ “أدمون فلاج” و”روبير آرون” و”جول إسحق” و ” شالوم آش”… إنهم يرون فيه أحد التعابير الأكثر سموًا عن شعب إسرائيل. وها هو هم المسلمون، فيسوع، عيسى، يشغل في القرآن مكانة كبرى، وكان محمتد يرى في يسوع أعظم الأنبياء. وها هم الهنود: كان ” غاندى” و” أوروبيندى” يريان في العظة على الجبل أعلى قمة في الدين البشري. ومعظم الملحدين، كالاشتراكي “بربوس” والوجودي “جانسون” والماركسي ” جارودي” يعترفون بأن يسوع على الصعيد البشري، عظمة ينحنون أمامها…. (ص 96)
Jean Daniélou: Mythes Païens Mystère Chrétien
Należy zatem zadać pytanie:
إذا كان يسوع قد نسب لنفسه الألوهة بوضوح، من جهة، وإذا كان – بشهادة غير المسيحيين أنفسهم – شخصية فذّة تُجلّ عن المخادعة و الاختلال العقلي، أفلا يعنى ذلك أن شهادته عن نفسه يجب أن تُصدّق؟.
To pytanie, które każdy szczery człowiek musi sobie zadać. Chrześcijanie odpowiadają, wierząc w Chrystusa jako ludzkiego Boga.