Saint Longinus di dema Qeyser Tiberius (15-34 PZ) de jiyaye. Ew ji Kapadokya ye (Tirkiyeya niha) û li Filistînê di bin fermandariya Walî Pîlatos de bi pileya sersed di artêşa Romayê de xizmet dikir. Pêşniyara Xwedê dixwest ku Longinus bibe çavdêrê xaçkirina Îsa. Piştî ku Îsa ruh da, perda Perestgehê bû du perçe, û erd hejiya, û zinar perçe bûn, û gor hatin vekirin... (Binêre Metta 72). Longinus tirsiya û got: “Bi rastî, ev Kurê Xwedê bû” (Metta 27:54).

Li gorî kevneşopiyê, Longinus û du kesên din ji bo parastina gorê hatine wezîfedarkirin û ew bûne şahidê bûyerên ku berî û piştî Qiyametê hatine. Gava Cihûyan xwestin bertîlê bidin wan, piştî ku ji aliyê Şandiyan ve hatin imadkirin, ji artêşê derketin û reviyan welatê Kapadokyayê, cihê jidayikbûna Longinus.

Cihû ditirsiyan ku Longinus wan eşkere bike, ji ber vê yekê wan Pîlatos teşwîq kir ku ji împarator bixwaze ku fermana darizandin û îdamkirina wan bi sûcdariya reviyan bide. Komek ji leşkeran derketin pey wan, lê wan cih û danasîna Longinus nizanibû.

Bû ku leşker li cihê ku Longinus rûdinişt rawestiyan, wî ew mazûvanî kir. Di dema axaftinê de xebatkarên Tsar diyar kirin ku ew li sersedê reviyayî û du hevalên wî digerin. Longinus piştrast bû ku saeta şehadeta wî nêzîk bûye. Wî bêtir rûmet da wan, paşê ew razan û dest pê kir ku xwe ji mirinê re amade bike.

Serê sibê zû, Longinus ji du hevalên xwe re got ku çi qewimî, û hersêyan li hev kirin ku nasnameya xwe ji leşkeran re eşkere bikin û şehadetê bigirin. Piştî vê yekê Longinus nasnameya xwe ji şagirtên xwe re eşkere kir, wan di destpêkê de jê bawer nekir û gumana wan bû matmayî û xemgînî. Piştî ku Longinus û du hevalên wî li ser bicihanîna wesiyeta împarator israr kirin, leşkeran hamiyên wan jê kirin û li ser daxwaza Longinus ew şandin ba Pîlatos, piştî ku Cihûyan israr kirin ku nîşanek ji wan re were dayîn ku mirina wî piştrast bike. Gava Cihûyan tiştê girîng standin û pê bawer bûn ku ew Lengenis e, ew avêtin çaleka ku zibilên bajêr tê de hatibûn avêtin.

Îlahî dixwaze ku jineke zengîn û kor ji welatê Kapadokyayê - li dora sedsala sêyemîn a zayînê - bi kurê xwe yê yekta re hecê here Axa Pîroz û li saxbûnê bixwaze. Gava ku ew gihîşt bajêr, kurê wê mir, ew xemgîn bû. Di wê şevê de, Saint Longinus di xewnê de ji wê re xuya bû, ew teselî kir, soza saxbûnê da wê û kurê wê li bihuştê bi rûmet dît ku wî jê xwest ku li serê xwe bigere û wê ji çopê derxe. Jinik hişyar bû û ji yekî xwest ku wê bibe cihê ku pîroz destnîşan kir û wê li wir bi tenê bihêle. Ji ber vê yekê wê dest pê kir bi destên xwe cîh hîs kir û bi xwe li cîh geriya, bi rêberiya Saint Longinus. Gava ku destê xwe da pîroz, çavên wê vebûn û wê pîroz dît ku kurê xwe li kêleka pîroz li bihuştê dît û ew pir dilşa bû. Ji ber vê yekê ew vegeriya welatê xwe û dêrek çêkir û tê de serê pîroz û laşê kurê xwe danî.

Em 16ê Cotmehê pîroz dikin.

Troparia di dengê çaremîn de
Ey Xwedayê me, şehîdê te, bi hewldana xwe, ji ber ku ew gihîþt hêza te, bi saya duayên xwe hêza cinên ku tu hêz tunebû, ji holê rakir Xwedê, wî canê me xilas kir.

Qandaq bi awazê çaremîn
Îro, Cejna Pîroz a dilsoziyê bi şahî, bi bîranîna herdem şervan Longinus tê pîroz kirin, û qîrîn bi dengekî bilind e: Tu hêz û domdariya min î ey Mesîh.