Tekst:
1 A gdy ujrzał tłumy, wszedł na górę, a gdy usiadł, podeszli do niego jego uczniowie. 2 Wtedy otworzył usta i nauczał ich, mówiąc: 3 „Błogosławieni ubodzy duchem, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. 4 Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. 5 Błogosławieni cisi, albowiem oni odziedziczą ziemię. 6 Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. 7 Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. 8 Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. 9 Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. 10 Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. 11 Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. 12 Radujcie się i weselcie, bo wielka jest wasza nagroda w niebie, bo tak samo prześladowali proroków, którzy byli przed wami.
Wyjaśnienie błogosławieństw:
Błogosławieństwa stanowią początek Kazania na Górze według Mateusza Ewangelisty (5,3-12). Składają się one z dziewięciu błogosławieństw, z których wszystkie zaczynają się od słowa „Błogosławieni”, co po hebrajsku oznacza „niech będą błogosławieni”. .” W Ewangelii Łukasza są cztery błogosławieństwa odpowiadające czterem „biadam” (6,20-23).
Pierwsze i drugie błogosławieństwo: „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię” (Mt 5,3-4). Warunkiem wejścia do królestwa niebieskiego jest ubogo duchem i łagodność. Ubogi duchowo nie jest biedny w sensie potrzebującym materialnie, jest raczej, jak mówią niektórzy ojcowie kościoła, pokorny lub, jak mówią inni, asceta w darach ziemi. Wyrażenie „ubogi duchem” pojawia się w literaturze hebrajskiej w znaczeniu pokorny. Dzieje się tak dlatego, że określenie „ubogi” oznacza osobę, która nie jest w stanie egzekwować poszanowania swoich praw, która jest poniżana, a „ubogi duchem” to osoba posiadająca ducha ubóstwa, czyli postawę duchową pełną pokora, cierpliwość i łagodność. Jeśli chodzi o cichych, oni sami są biednymi. Dzieje się tak dlatego, że hebrajskie słowo wspomniane w Psalmie 37:11: „Ale cisi odziedziczą ziemię…”, cytowane tutaj w drugim błogosławieństwie, odnosi się do biednych. i cichy zarazem. Ziemia, którą odziedziczą cisi, to „Ziemia Obiecana”, czyli Królestwo Niebieskie, jak nauczał nas Jezus. W tym kontekście możemy to zrozumieć Trzecie błogosławieństwo: „Błogosławieni, którzy płaczą, albowiem oni będą pocieszeni” (5,5), ponieważ płaczą ci, którzy są cisi, którzy oczekują prawdziwego pocieszenia w królestwie niebieskim, nie zwątpiwszy w miłosierdzie Boże.
Czwarte błogosławieństwo: „Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni” (5,6). Nie chodzi tu o naturalny głód, ale raczej o głód i pragnienie sprawiedliwości, tej sprawiedliwości, która przewyższa sprawiedliwość uczonych w Piśmie i faryzeuszy. „Bo powiadam wam: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż sprawiedliwość uczonych w Piśmie i faryzeuszy, nie wchodźcie do królestwa niebieskiego” (5:20). W języku biblijnym słowo „prawość” oznacza respektowanie nauk Boga i pozostawanie im wiernym. Bóg zawarł przymierze ze swoim ludem, który zobowiązał się do wykonywania obowiązków wobec Boga i bliźniego. To jest sprawiedliwość, którą Jezus postawił jako podstawowy warunek wejścia do Królestwa Niebieskiego: „Szukajcie najpierw Królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości, a to wszystko będzie wam dodane” (6,33).
I głowa Ósme błogosławieństwo „Do tych, którzy cierpią prześladowanie za sprawiedliwość, należy królestwo niebieskie” (5:8) i wydaje się, że jest to powtórzenie O dziewiąte błogosławieństwo To znaczy „ci, którzy są prześladowani ze względu na Jezusa”. Te dwa wersety mają na myśli tego, który postępuje sprawiedliwie, a ludzie oczerniają go kłamstwami. Nie każdy, kto jest prześladowany, jest prześladowany ze względu na sprawiedliwość. Może być prześladowany za swoje złe uczynki. Błogosławiony zatem prześladowany, który jest prześladowany za dążenie do sprawiedliwości, to znaczy za stosowanie się do nauk Jezusa.
Piąte błogosławieństwo: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (5,7). Współczucie nie oznacza litości, ale nowe podejście do życia. Z Ewangelii Mateusza jasno wynika, że miłosierdzie oznacza przebaczanie innym i pomaganie każdemu, kto cierpi z powodu niedoli. Jezus czyni miłosierdzie warunkiem sądu, ponieważ Bóg odmierzy nam tę samą miarę, jaką my mierzymy innym. Być może to, co zostało powiedziane w Liście Jakuba, jest równoznaczne z tym błogosławieństwem, choć w formie groźby: „Bo na sądzie nie będzie miłosierdzia dla tego, kto nie okazuje miłosierdzia” (Jakuba 2:13). Miłosierdzie, którego domaga się apostoł Jakub, to miłość do bliźniego, zwłaszcza ubogiego.
Szóste błogosławieństwo: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (5,8). Czyste serce to serce pełne dobrych intencji, z których wyłaniają się dobre uczynki zgodne z wolą Bożą. Jeśli chodzi o „widzenie Boga”, jest ono wynikiem czystości serca i zostanie osiągnięte w nadchodzącym czasie. Patrzeć to nie tylko patrzeć na Niego, ale stale przebywać w Jego obecności, nawiązywać z Nim zażyłość i osobistą więź z Nim.
Błogosławieństwo siódme: „Błogosławieni, którzy szukają pokoju, albowiem oni będą nazwani dziećmi Bożymi” (5,9). Mamy tu na myśli tych, którzy pracują nad ustanowieniem i przywróceniem pokoju. Dążenie do pokoju między ludźmi jest bardziej spójne z miłością, jaką darzy ich Bóg, dlatego przyjmuje ich do swojego Królestwa, aby mogli cieszyć się przywilejami, których udziela swoim dzieciom: będą nazwani dziećmi Bożymi. Zauważyliśmy, że nagroda odpowiadająca każdemu błogosławieństwu wzrasta stopniowo: miłosierni dostąpią miłosierdzia, czystego serca ujrzą Boga i nawiążą z Nim zażyłą relację, natomiast ten, kto szuka pokoju samotnie, będzie nazwany synem Bożym albowiem każdy, kto pracuje nad szerzeniem pokoju Bożego wśród ludzi, musi być czystego serca i cichy w swojej pracy, miłosierdzia i szukać sprawiedliwości.
Te dziewięć Błogosławieństw określa dla nas obraz tych, którzy przyjdą do królestwa niebieskiego. Nie ten, który mówi: „Panie, Panie, wejdzie do królestwa niebieskiego, ale ten, kto pełni wolę mojego Ojca, który jest w niebie” (Mt 7,21), a jego wola została objawiona w tych Błogosławieństwach. Błogosławieństwa to nie tylko zachowania, jakie powinien kierować się chrześcijanin, ale wzywają każdego człowieka do radykalnej zmiany swojego stylu życia i odbudowania go na skale, jaką jest Chrystus, aby stał się godnym bycia obywatelem Królestwa.
Mój biuletyn parafialny
Niedziela, 11 lutego 1996
Wydanie 6
