Ariusz odetchnął: Egipt nie był zadowolony z pracy Rady Tyru i zaprotestował przeciwko niej. Święty Antoni nie raz pisał do Konstantyna […]

Konstantyn II zadowolił się Atanazym i 17 czerwca 337 r. pozwolił mu wrócić do Aleksandrii. Ułaskawienie to obejmowało m.in.

Ariusz umarł i najwierniejsze obietnice dotarły do większości jego pierwszych naśladowców, zatem następcom tych ludzi trudno było zaprzeczyć trzystu osiemnastym ojcom nicejskim i byli zmuszeni

(344-358) Londiusz uczył się teologii i filozofii od Lucyna, nauczyciela z Antiochii, lecz Efesteusz odmówił przyjęcia go w szeregi duchowieństwa Antiochii. I tak było

Hozjusz, biskup szejk, „ojciec soborów”, został wygnany, a biskup Rzymu Libariusz na wygnaniu porzucił Atanazego. Objął stery spraw w archidiakonie rzymskim

Na początku swego panowania Julian uczynił pobłażliwość wobec religii polityką mającą na celu przywrócenie pogaństwa. Bardzo pragnął powrotu biskupów wygnanych do ojczyzny

القديس باسيليوس الكبير: ولمع في فضاء الكنيسة في هذه الفترة من محنتها كوكب برّاق أنار سبيلها وبهر خصومها فزادها قوة

الدعوة إلى عقد المجمع: (381) {المجمع المسكوني الثاني هو نتيجة طبيعية لمجمع نيقية، وذلك لأن الآريوسيين الذين قالواب “أن الأبن