Antypas żył w czasach apostolskich, będąc uczniem świętego apostoła Jana Teologa i został biskupem Pergamonu. Był już stary, gdy poganie go pojmali, gdy demony oznajmiły im, że nie mogą już przyjąć ich ofiary, gdyż modlitwa Antypasa wypędzi ich z miasta. To ich przestraszyło i rozgniewało, więc aresztowali Antypasa i wydali go namiestnikowi, który próbował zmusić go do niewiary w Chrystusa i powrotu do oddawania czci bożkom. Władca argumentował, że bałwochwalstwo jest starożytne, natomiast chrześcijaństwo jest religią ludzi bezużytecznych, a jego Chrystus został wyeliminowany, ponieważ złamał prawo.

Argument wojewody był bezskuteczny. Po krótkiej dyskusji świętego Bożego wrzucono do brzucha rozgrzanego byka z brązu, do którego, jak powiedziano, wrzucano ofiary bożkom, i umarł.

Warto zauważyć, że data jego śmierci nie jest do końca określona. Niektórzy mówią, że około roku 83 lub 93, czyli za czasów Domicjana, a inni, że około roku 68, czyli za czasów Nerona.

Tak czy inaczej, jego sanktuarium w Pergamonie od wieków jest miejscem pielgrzymek i szpitalem dla chorych, zwłaszcza cierpiących na ból zębów.

Jan Ewangelista napisał o nim w Apokalipsie następujące słowa Chrystusa, które powiedział do anioła Kościoła w Pergamonie, a mianowicie: „Nie zaparłeś się mojej wiary nawet w dniach, gdy zabity został Antypas, mój wierny męczennik wśród was, gdzie mieszka szatan” (Objawienie 2″ 13).

Kościół obchodzi to święto 11 kwietnia

Troparia w czwartej melodii
Stałeś się podobny do apostołów w ich sytuacji i następcą na ich stołach, a dzięki swojej pracy awansowałeś na rewolucjonistę, o wy, którzy medytujecie o Bogu. Dlatego uczciwie postępowałeś za słowem prawdy i aż do krwi walczyłeś o wiarę, męczenniku wśród kapłanów, Antypasie. Wstawiajcie się więc u Chrystusa Boga o zbawienie dusz naszych.