Wiara chrześcijańska jako całość opiera się na wierze w Ojca, Syna i Ducha Świętego, jedynego Trójjedynego Boga. Ojcowie Kościoła pozostawili po sobie wiele ksiąg, które próbowały wyjaśnić i zinterpretować wszystko, co dotyczy doktryny trynitarnej, broniąc jej ważności. Pierwszy Sobór Ekumeniczny, który odbył się w Nicei (325 r.), zatwierdził także krótkie sformułowanie wiary chrześcijańskiej, zwane Konstytucją Wiary, które obejmuje uznanie jednego Boga i wiarę w jednego Boga oraz szczegóły dotyczące tego jedynego Boga, Trójjedynego Osoby Stwórcy Ojca, Syna wcielonego w historii ludzkości i Ducha Świętego, Pana i Dawcy Życia.

Przed pojawieniem się islamu chrześcijanie byli szeroko rozpowszechnieni na obrzeżach Półwyspu Arabskiego (pustynia syryjska, Synaj, Jemen i Mezopotamia), ale w Hidżazie było ich niewielu. Nieliczni chrześcijanie znani w Hidżazie nie byli zakorzenieni w swojej religii ani nie zagłębiali się w jej nauki. Nie ma w tym nic dziwnego, gdyż nie było instytutów, w których chrześcijanie mogliby otrzymać zasady swojej wiary, a Pisma Świętego najprawdopodobniej nie tłumaczono na język arabski. Można też powiedzieć, że chrześcijanie zamieszkujący wówczas Półwysep Arabski nie byli członkami Kościoła prawosławnego.

Orientalista Trimmingham wspomina w swojej książce Chrześcijaństwo w Arabii przed czasami Mahometa, że niektóre plemiona arabskie wierzyły w rodzaj tradycyjnej trójcy semickiej. Chociaż plemiona te nie nazywały tej pogańskiej trójcy tymi samymi imionami, podstawowa struktura ich wzajemnych relacji była następująca: Bóg (Najwyższy Bóg), Al-Lat (Wielka Matka) i ich syn Baal (Pan ). Wydaje się, że ta pogańska koncepcja Trójcy przemawiała do niektórych arabskich chrześcijan, którzy nie znali zasad swojej religii, lub do chrześcijan należących do niektórych nieortodoksyjnych sekt na Półwyspie Arabskim. Pomylili Boga Najwyższego z Ojcem, pomiędzy Maryją i Wielką Matką oraz pomiędzy Chrystusem i Panem, narodzonym w ciele Boga i Maryi. Jest to bez wątpienia straszliwe wypaczenie prostej wiary chrześcijańskiej.

Koran w większości swoich wersetów zawierających słowa o Trójcy potępia przekonania, które degradują naturę Boga. Jest to zgodne z tym, czemu chrześcijanie od dawna zaprzeczają, a mianowicie, że Bóg urodził syna lub że Maryja i Jezus są dwóch bogów obok trzeciego boga, którym jest Bóg, lub że Bóg jest tylko jednym spośród trzech bogów. W Koranie nie ma żadnej wzmianki o tym, czego kościoły historyczne, zwłaszcza prawosławne i katolickie, nauczają o naturze Boga, Trójjedynych Osób. Koran potępia prymitywne wierzenia ludzi, którzy byli pod wpływem pogaństwa i przyjęli część religii chrześcijańskiej, wypaczając w ten sposób tę wiarę przez Kościół w taki sam sposób, w jaki odrzuca się Koran. Co na ten temat jest wspomniane w Koranie?

Koran zaprzecza, że Bóg ma dziecko. Dzieje się tak, ponieważ Koran odrzuca fakt, że Bóg ma płodną żonę. Jego koncepcja dziecka jest ściśle powiązana z koncepcją małżeństwa, a niech Bóg nie ma takiego dziecka żonaty. W związku z tym werset Koranu mówi: Stwórca niebios i ziemi Jak mógł mieć syna, skoro nie miał towarzysza? On stworzył wszystko i jest Wszechwiedzący o wszystkich rzeczach (Surat Al-An jestem, 101). Oczywiście werset ten nie zaprzecza zdrowej wierze chrześcijan, gdyż żaden z nich nie mówi, że Bóg ma syna lub żonę, aby mogła rodzić dzieci jak każdy inny ludzki mąż. W żadnym tekście chrześcijańskim, przeszłym ani obecnym, nie ma wzmianki, że Maryja jest, nie daj Boże, żoną Boga.

W innym miejscu Koran potępia wiarę niektórych w boskość Marii, jak widać w wersecie: A kiedy Bóg powiedział: „O Jezu, synu Marii, czy powiedziałeś do ludu: «Weźcie mnie i moją matkę jako bogów oprócz Boga” (Surat Al-Ma'idah 116). W tym miejscu Koran odrzuca to, co od dawna odrzucali chrześcijanie, którzy oddają cześć Marii, proszą ją o wstawiennictwo u jej syna, Pana Jezusa, i wznoszą jej ikony w swoich domach, nie po to, aby ją czcić, tak jak chrześcijanie czczą jedynie Boga, ale dlatego, że była posłuszna słowu Bożemu i zgodziła się począć i zrodzić słowo Boga wiecznego w ciele. Sobór III Ekumeniczny przyjął dla Maryi imię Matki Bożej, odrzucając jej wyniesienie do rangi bogów.

W Koranie są także dwa wersety, które odrzucają dwa typy Trójcy, do których nie przywołuje się chrześcijaństwo. Pierwszy werset mówi: Ci, którzy twierdzili, że Bóg jest Mesjaszem, synem Marii, nie uwierzyli (Surat Al-Ma’idah, 72). Dziedzictwo chrześcijańskie nie ogranicza Boga do samego Chrystusa. Żaden z chrześcijan nie powiedział, że Bóg jest Chrystusem. Jest to stwierdzenie niepełne. Jeśli chodzi o Chrystusa, jest on Bogiem doskonałym. a On, Ojciec i Duch Święty są w jednej istocie. Dlatego ten werset nie odnosi się do nas ani z daleka, ani z daleka. Drugi werset mówi: Ci, którzy mówią, że Bóg jest trzecim z trzech, nie uwierzyli i nie ma boga poza jednym Bogiem (Surat Al-Ma’idah, 73). Chrześcijaństwo nie twierdzi, że jest trzech bogów, a Bóg jest jednym z nich, twierdzi raczej, że Bóg jest jeden. Zatem i ten werset nas nie dotyczy.

Ortodoksja dotycząca wiary w Trójcę Świętą nie wierzy w to, co potępia Koran. Prawdą jest, że Koran nie nawołuje do wiary w Ojca, Syna i Ducha Świętego, ale jednocześnie, gdy w swoich wersetach odrzuca Trójcę, nie wydaje się, że chodzi o Wiara trynitarna, którą Cerkiew prawosławna przyjęła w swoim powszechnym dziedzictwie. Nie ma wątpliwości, że istnieją zdecydowane różnice między chrześcijaństwem a islamem, jednak dialog w imię wyjaśnienia i wyjaśnienia, jak mówi biskup George (Khader), wystarczy, aby naświetlić pewne niejasności i usunąć uprzedzenia, jak w kwestii wiary chrześcijańskiej w Trójcy Świętej.

O moim biuletynie parafialnym
Niedziela, 8 maja 2005
Wydanie 19