Święty Paweł mówi: „Jeśli zmartwychwstaliście z Chrystusem, szukajcie tego, co w górze”. Dodaje: „Umarliście bowiem i życie wasze jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się objawi Chrystus, życie nasze, wtedy i wy wraz z nim ukażecie się w chwale” (Kolosan 3:1-4). Życie według ciała zanika w nas, jeśli nasza niska natura obwinia nas i wtedy przenosimy ambicje życiowe z ziemi do nieba. Jak mówi przysłowie: „Mądrzy gromadzą wiedzę” (Przysłów 10:14). Następnie czekamy na prawdziwe życie, na pojawienie się w nas Chrystusa, napełnienie Jego chwałą i przekształcenie w stan święty. Posłuchajmy teraz słów hymnu, jakbyśmy byli fizycznie martwi, aby nie przyciągały nas słowa, które mają fizyczne znaczenie. Osoba, która umarła z namiętności, zamienia werbalne znaczenie słów hymnu w znaczenia czyste i nieskażone. Ponieważ jego umysł był pozbawiony spraw ziemskich, jego umysł był zajęty sprawami wyższymi, gdzie Chrystus pozbawiony był namiętności i zasiadał po prawicy chwały Bożej (Kolosan 3:1). Posłuchajmy teraz słów opisujących czyste piękno panny młodej. Chciałbym, abyśmy mogli słuchać tak, jakbyśmy nie uczestniczyli w naturze ciała i przenieśli się w krąg ducha.
“Jak dobra jest twoja miłość, moja siostro, moja oblubienico, jak słodka jest twoja miłość, lepsza niż wino i jak słodsza jest woń twoich maści niż wszystkie wonności.„[w. 10]. „Bo kto pełni wolę Bożą, ten jest moim bratem, siostrą i matką” (Mk 3,30). Jest czystą dziewicą i połączoną z Bogiem. Ta osoba, która uczestniczy w czystej sali weselnej, nazywana jest panną młodą. Jest to jasne dla każdego, kto zna święte, natchnione słowa. Po próbie zrozumienia tych świętych słów nie widzę, że jedynie wychwalają Słowo Boże skierowane do oblubienicy. Oblubieniec wyjaśnia wzrost Jej piękna: Nie byłaby odpowiednio ozdobiona przykazaniami prawdy, symbolizowanymi przez jej piersi, gdyby najpierw nie stała się siostrą Pana przez dobre uczynki, nie odnowiła się w małżeństwie z pierworodnym przez transcendentalne narodzenie, i została obiecaną zaręczoną panną młodą swojemu panu młodemu. Ten, który nazywa ją swoją siostrą i swoją narzeczoną, mówi, że jej piersi przemieniają się w coś lepszego i doskonalszego, ponieważ nie są wypełnione mlekiem, pokarmem dzieci, ale czystym winem, które zachwyca najdoskonalszych. Właściciele baru nie zepsuli czystości tego wina mieszając je z wodą.
Te słowa, podobnie jak radość ślubu, zawierają ciepłe uczucie miłości między dwojgiem kochanków, którzy wyrażają wzajemną miłość. Oblubieniec dodaje do Kościoła podobne słowa, które wychwalał w swoich wczesnych wypowiedziach. Na początku pieśni panna młoda wyraziła swoje pragnienie, aby Słowo Boże wychodzące ze świętych ust Boga przeszło do jej ust, jak wskazuje symbol pocałunku. Wskazała powód tego pragnienia, którym jest to, że jego piersi są piękne. Są wspanialsi niż wino, a moje imię niż wszelka słodka woń przypraw i perfum: „Niech mnie całuje pocałunkami swoich ust, bo miłość twoja jest lepsza niż wino. Jeśli chodzi o zapach twoich dobrych maści, nazywasz się Olejek Mehrana. Dlatego dziewice cię pokochały” (Pnp 1,2-3). Uczymy się tego z filozofii sakralnej, która wywodziła się z innych źródeł niż filozofia Platona, a konkretnie: Bóg jest z nami tak samo, jak my jesteśmy obecni przed Nim. Dawid świadczył, prorokując: „Błogosławieni, którzy są doskonali na drodze i którzy postępują według Prawa Pańskiego. Błogosławieni, którzy strzegą Jego świadectw i całym sercem Go szukają. Nie będą czynić zła, będą chodzić Jego drogami. Rozkazałeś całkowicie przestrzegać Twoich przykazań” (Ps 119,1-4). Prorok Ozeasz przyrównuje osobę prowadzącą życie pełne ucisku i okrucieństwa do niedźwiedzia lub tygrysa. Te niejasne porównania można zrozumieć na podstawie nauk biblijnych (Mateusza 25:34-36). Kogo król umieszcza po swojej prawicy, a kogo po swojej lewej stronie? Po prawej stronie umieszcza łagodne i życzliwe owce, a po lewej stronie umieszcza przerażające i dzikie kozy. A król dostosowuje się do wyboru potępionych. Teraz panna młoda radośnie odpowiada, gdy śpiewa o pięknie swego króla i podobnymi słowami chwali go. On całuje jej piersi i zmienia je na lepsze Ponieważ przestali dawać mleko, a teraz dają wino, które podoba się najdoskonalszym sercom, a ci, którzy nie podążają za dziecięcymi troskami, mogą teraz czynić dobre uczynki pod wpływem tego, co piją z kielicha mądrości (Przysłów 9:2). -5).
W tekście wychwalano wino wydawane z piersi panny młodej, stwierdzając, że ma ono przyjemny zapach: „O ileż słodsza jest woń waszych maści niż wszystkie wonności”. Musimy dobrze zrozumieć przyprawy z Biblii. Perfumy poprawiają zmysł węchu. Noe złożył Bogu taką ofiarę i Bóg poczuł jej słodki zapach (Rdz 8,21). Dlatego ofiarą jest skrucha, prośba o przebaczenie, dziękczynienie i ofiara zbawienia, oczyszczenia i grzechu. Słowa te obejmują przyprawy, ofiary całkowite, ofiary całkowicie spalone i części ofiar składanych Bogu, takie jak pierś i jeden z płatów wątroby lub tłuszcz nerkowy, oprócz tego zbioru pachnących ziół, kadzidła , mąka pszenna nasączona olejem i różne rodzaje kadzideł oraz wiele przykładów związanych z ogniem, wszystkie sklasyfikowane w kategoriach Perfumy.
Perfumy Oblubienicy prowadzą nas do faktu, że tajemnicą prawdy ukazywanej przez Ewangelię jest wonna woń samego Boga. Wznosi się ponad wszelki zapach prawa, ponieważ nie kryje się za symbolami i cieniami, lecz bezpośrednio ukazuje słodką woń prawdy. Jeżeli któraś z poprzednich ofiar charakteryzowała się przyjemnym dla Boga zapachem, wynikałoby to z jej głębokiego znaczenia, a nie pozornego czy werbalnego znaczenia. Wynika to jasno ze słów Proroka: „Nie wezmę wołu z twojego domu ani jego kóz z twoich zagród”. Czy mam jeść mięso byków czy kozłów?” (Ps 5,9-13).
Lud Izraela przy wielu okazjach składał wiele ofiar ze zwierząt. Kiedy myślimy o lekcji wyciągniętej z tego tematu, zauważamy, że jest ona powiązana w naszym myśleniu z tajemnicą, jaką jest konieczność poświęcenia naszych pragnień. „Ofiarą Bożą jest duch skruszony, sercem skruszonym i skruszonym nie wzgardzisz, Boże” (Ps 51,19). Dlatego nasza ofiara jest wysławiana na cześć tego, który dobrze pachnie. Dusza pachnie dobrym zapachem jak Paweł: „słodką wonią Chrystusa” (Kolosan 2:15) i wznosi się ponad wszelki symboliczny zapach prawa. Dusza w swym życiu pachnie wonią mirry kapłańskiej i kadzidła sumienia, na które składają się różne cnoty. Jej życie jest pachnącym zapachem dla pana młodego. Kiedy Salomon porównał święte uczucie do materialnej woni prawa, dodał, że cnoty wydzielają przyjemną, niematerialną woń: „O ileż słodsza jest woń waszych maści niż wszystkie wonności”.
Poniższy tekst prowadzi nas do uwielbienia wyższego niż kiedykolwiek wcześniej i świadczy o obfitości darów danych Oblubienicy, które Bóg daje w odpowiedzi na czujność i modlitwę. Księga Przysłów mądrze kieruje uczniów, aby udali się do mrówki (zwróć uwagę na różnicę między nauczycielem a jego uczniem), a mądrość podpowiada jej kochankom: „Idźcie do pszczoły i uczcie się od jej pracy” (Przysłów 6:8). Pszczoły produkują miód, co jest szlachetnym dziełem zarówno dla królów, jak i zwykłych ludzi, którzy czerpią korzyści z pracy pszczół, spożywając tę zdrową żywność. Przysłowia mówią, że wszyscy ludzie cenią pszczołę i patrzą na nią z szacunkiem, i choć jest to owad słaby, to działa mądrze i jest postrzegany jako przykład cnotliwego życia. Dlatego pszczoła jest nam przedstawiana tak, jakby honorowała mądrość.
Te słowa radzą nam, abyśmy nie odrzucali dobrych nauk, ale czerpali z pól natchnionych świętych słów i zbierali od nich pomysły, aby zdobyć mądrość. W ten sposób budujemy w sobie coś na kształt plastra miodu i smucimy się w sercach wskutek dzieła miłości, jak w ulu. Różne spojrzenia w naszej pamięci tworzą magazyny przypominające komórki woskowe, których nie można wymazać. Musimy zająć się szlachetnym dziełem cnoty, naśladując mądrą pszczołę, która produkuje plastry miodu o słodkim smaku i nikomu nie szkodzi. Pszczoła zastąpiła swoje zaabsorbowanie tym, co produkuje, czyli dziełami doczesnego życia, łaską wieczności. Pszczoła rozdaje owoce swojej pracy na chleb królów i ludzi. W podobny sposób dusza staje się pożądana dla swego pana młodego, więc aniołowie oddają jej cześć i doskonalą jej siłę w słabości, trzymając się mądrości.
Mądrość pszczoły uczy nas wytrwałości i pracowitości w pracy, naśladując jej przykład. Różnorodne błogosławieństwa duchowe są rozdawane tym, którzy ciężko pracują, aby je uzyskać, proporcjonalnie do włożonego entuzjazmu i wysiłku. Zatem pan młody mówi do swojej narzeczonej: „Twoje usta, Oblubienico, upuść plaster miodu, miód i mleko pod twoim językiem, a zapach twoich ubrań jest jak zapach Libanu.„[w. 11]. Tekst jest zorganizowany w taki sposób, że zapewnia więcej niż jedną korzyść. Dotyczy każdego, kto go słucha, niezależnie od tego, czy jest to dorosły, czy dziecko. Miód jest dla dorosłych, a mleko dla dzieci. Paweł zwraca się do noworodków i karmi je słowami współczucia i czułości, dorosłym zaś przekazuje mądrość ukrytą przed wszystkimi wiekami, której nie przyjął ten wiek i jego wielcy (Kol 2,6-8). Słowo Boże mówi, że mieszanina tego miodu i mleka znajduje się pod językiem panny młodej, gdzie jest przechowywana i gotowa, ponieważ osoba, która musi mówić, musi mieć pod językiem różnorodną moc słowa, gotową dla każdego słuchacza w momencie odpowiedni czas.
Po tym, jak pan młody wychwala język panny młodej, pan młody zmierza w stronę większej chwały: „Zapach twoich ubrań jest jak zapach Libanu”. Werset ten wyjaśnia ścieżkę cnoty każdemu, kto jej pragnie. Kresem najlepszego życia jest naśladowanie Boga. Dlatego cnoty należy praktykować, aby osiągnąć czystość ducha i uwolnić się od zamętu spowodowanego namiętnościami, abyśmy mogli zostać napełnieni nieograniczoną transcendencją w wyniku cnotliwego postępowania w życiu.
Życie cnoty nie ma jednej formy i nie jest statyczne, przypomina sztukę robienia szaty poprzez tkanie różnych nici, z których niektóre są utwierdzone pionowo, inne poziomo. Dlatego potrzebujemy wielu elementów, aby prowadzić cnotliwe życie. Święty Apostoł wymienia liczne owoce działania Ducha, którymi są miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wiara, łagodność i wstrzemięźliwość (Galacjan 5:22). Nosimy te cechy, kiedy usuwamy zepsucie tego świata i zastępujemy je niezniszczalnym życiem w niebie. Dlatego pan młody otrzymuje ubrania swojej narzeczonej i porównuje ich zapach do zapachu mieszanki pachnących ziół i kadzideł. Ale wcześniej zauważył, że perfumy panny młodej przewyższają perfumy wszystkich perfum. Uważamy, że to umniejsza wartość pochwały, bo zapach panny młodej był lepszy niż zapach wszystkich przypraw, a teraz porównuje się ją tylko do jednego z nich. Słowo Boże mówi: „Zapach waszych ubrań jest jak zapach mieszanki pachnących ziół i kadzideł”. bycia zapachem poświęconym Bogu. Tajemnicę tę można rozumieć w następujący sposób: Szaty Twojej cnoty, Oblubienico, przypominają świętość Boga i przypominają Boską naturę, która w swojej czystości jest nieograniczona i pozbawiona pragnień, a zapach Twoich szat można porównać do mieszanki pachnących ziół i kadzideł, przeznaczonych na cześć Boga.
Czego uczymy się z wysławiania, jakim pan młody obdarza swą oblubienicę? To znaczy być siostrą lub oblubienicą Boga! I mówi: „Moja siostra, panna młoda, to zamknięty raj„[w. 12]. Kiedy ktoś mówi, że jest oblubienicą przylgniętą do Boga, staje się siostrą Boga, ponieważ spełnia wolę Bożą, jak mówi Biblia (Marka 3:35). Niech ta osoba stanie się ogrodem pełnym wszelkiego rodzaju kwitnących drzew: słodkich fig, owocujących oliwek, wyniosłych palm i owocnych winorośli. Nie ma tu ciernistych krzewów ani jagód, ale zamiast nich rośnie cyprys i mirt. Wielki Dawid wie, jak ozdobić ten ogród, gdy powstał nim Izajasz: „Sprawiedliwy jest jak pszczoła, kwitnie jak cedr na Libanie, rośnie” (Psalm 92:11), „Będę płodny jak drzewo oliwne (Psalm 52:8), „twoja żona jest jak winorośl, rodząca plony w zakątkach twojego domu. Dzieci wasze są jak sadzonki oliwne wokół waszego stołu” (Psalm 128:3): Izajasz mówi: „Zamiast cierni wyrośnie cyprys, a zamiast pędu mirtu wyrośnie mirt i będzie to imię Pana dla znak wieczny i niezniszczalny” (Izajasza 55:13). Prorok Micheasz czci tych, którzy siedzą pod winoroślą: „Ale każdy będzie siedział pod swoją winoroślą i pod swoim drzewem figowym, i nie będzie nikogo, kto by pragnął, bo usta Pana Zastępów przemówiły” (Micheasza 4). :4).
Każdy prorok odnosi się do rodzaju drzewa, które symbolizuje tajemnicę, której nie będziemy teraz wyjaśniać. Wszyscy znamy słodycz figi, gdy jest dojrzała, ma gorzki smak, gdy jest świeża i nie nadaje się do spożycia, ale potem dojrzewa, tworząc piękny owoc, którego słodki smak rozkoszuje zmysły duszy. Jakie są zalety tej uprawy? Oliwki mają gorzki smak, gdy są zielone, a po dojrzewaniu jesienią mają kwaśny sok?
Oliwa wyciskana z dojrzałych oliwek służy do rozświetlenia i nakładana na ciało, aby złagodzić ból, złagodzić zmęczenie, ożywić i rozweselić głowę oraz pomóc tym, którzy zachowują się zgodnie z prawem szariatu. W jaki sposób palma utrudnia złodziejom zdobycie owoców? Trzyma swój skarb wysoko i nie upuszcza go na ziemię. Kontemplujmy piękno winnicy, orzeźwiający zapach cyprysu i słodko smakujący owoc mistu. Możemy zrozumieć, w jaki sposób te przykłady odnoszą się do cnotliwego życia, jeśli spojrzymy na nie jako na metaforę czystości, dobroci i błogosławieństwa.
Dlatego zadbany ogród jest bujny z tymi drzewami. Jest on chroniony ze wszystkich stron płotem ochronnym, tak aby złodzieje i dzikie zwierzęta nie mogły się do niego włamać. Jest otoczony ochroną przykazań i nie może zostać zepsuty przez dzika z lasu i jego pastwisk oraz dobrej puszczy. (Psalm 80:13). Jeśli ktoś pielęgnuje swój ogród, staje się siostrą i oblubienicą tego, który mówi: „Moja siostra, oblubienica, jest rajem zamkniętym”.
Ten raj potrzebuje źródła, aby zawsze był świeży i nawodniony. Dlatego pan młody dodaje źródło wychwalając swoją oblubienicę, mówiąc: „Oko zamknięte, uszczelnione„[w. 12]. Księga Przysłów uczy nas o tej wiośnie: „Niech ona będzie tylko twoja i nie będzie u ciebie cudzoziemców” (Przysłów 5:17). Hymn jest tego świadectwem, mówiąc „zamknięty”, co oznacza strzeżony. Oznacza to, z mojego punktu widzenia, że zaleta naszej racjonalności i logiki stale rośnie i przelewa się. Następnie bodźce naszych myśli kierują się w stronę tego, co jest akceptowalne, a to pomaga nam zdobywać dobroć i dobroć. Jeśli jednak ktoś zwróci swoje myśli ku złu, wówczas na obcych zostanie wylany potop wody. Jeśli skierujemy naszą uwagę na ścieżkę cierniową, którą widzą złe myśli, dobre rośliny uschną i uschną, ponieważ w ich korzeniach nie dojrzewa woda dobrych myśli. Foki odstraszają złodziei i uniemożliwiają im włamanie się do zamkniętych miejsc, chroniąc w ten sposób wszystko, co nie zostanie skradzione, pozostaje bezpieczne dla właściciela. Dlatego też pochwała panny młodej w hymnie świadczy o jej doskonałości w cnocie, ponieważ jej umysł pozostał nietknięty przez wrogów i strzegł swego pana w czystości i spokoju. Czystość zapieczętowuje to źródło, dopóki serce panny młodej promieniuje przejrzystością i nie jest przyćmione oszczerstwami złych myśli. Wyjaśnijmy to w następujący sposób: Cechy naszych dusz są w rzeczywistości naszymi własnymi cechami. Możemy nabywać zewnętrzne rzeczy związane z naszymi ciałami. Czy istnieje podobieństwo pomiędzy naturą duchową a materią? Księga Przysłów radzi nam, abyśmy nie marnowali źródła naszych myśli na to, co obce naszej duszy, czyli to, co należy do ciała, ale raczej zamienilibyśmy je w nasz ogród i oglądaliśmy w nim rośliny Boże, które istnieją w myślach naszych dusz i które pozostają zapieczętowane, gdy wypływają na zewnątrz, zapieczętowane pieczęcią prawdy i ukształtowane przez naturalną skłonność do dobra.
Zwróćmy uwagę na następującą uwielbienie: „Twoje rośliny to granatowy raj z cennymi, pustymi roślinami i walerianą. Waleriana i kurkuma. Trzcina kukurydziana i cynamon z każdym kadzidłem. Mirra i aloes ze wszystkimi najlepszymi przyprawami. Źródło ogrodów, źródło wód żywych i strumieni z Libanu„[w. 13-15]. Te cudowne słowa wysławiają Boga w Jego chwale. Co oznaczają te wersety? Tylko święty Paweł wie, jak wyrazić tajemnice Ducha Świętego (1 Kor 14,1). Jak panna młoda może być Firdausem Rummanem? W jaki sposób wybrane jagody pochodzą od Rzymian? W jaki sposób wybrane owoce jagodowe tworzą tak wiele pachnących i pikantnych aromatów?
Wybrane jagody obejmują cyprys, walerianę i kurkumę. Do tego chaber i cynamon, a do tego wszystkie najlepsze przyprawy z Libanu. Wtedy ogród jest chwalony i nazywany Fontanną Ogrodów, żyje i płynie w nim woda z Libanu. Jeśli fakty, o których mówiliśmy wcześniej, są prawdziwe, pozwalają nam szukać głębi, bogactw, mądrości i poznania Boga (Rzymian 11:33). Za przewodnik po zrozumieniu treści tego tekstu przyjmiemy Święte Słowo Boże, abyśmy nie pominęli żadnego z jego wielkich znaczeń. Są tu wszystkie wspomniane wcześniej słowa uwielbienia, które teraz zostały dodane do pochwały Oblubienicy i dodają jej sił, aby jej serce wzniosło się wyżej, to znaczy do miejsca symbolizowanego przez „siostrę i oblubieńca” Panny Młodej. Słowo Boże. Wszystkie te wyrażenia łączą duszę jak pannę młodą z jej panem młodym. Według św. Pawła (Efezjan 5,23) dusza jest uważana za jedno ciało, gdy jest połączona ze swoim niezniszczalnym Oblubieńcem, Ewangelia zaś odnosi się do woli, która pobudza dusze do ducha miłości i braterstwa. Następnie chwali piersi panny młodej, która zamiast mleka ofiarowuje wino, i staje się jasne, że pochwała ta dotyczy produkcji, bo nie chwal się tego, kto nie produkuje.
Perfumy dla nowożeńców są klasyfikowane jako najlepszy rodzaj perfum, a panna młoda nie jest klasyfikowana jako posiadająca te perfumy, chyba że stara się zrobić postęp w pracy charytatywnej. Następnie porównuje się plaster miodu ze słowami panny młodej, które wychodzą z jej ust, a Mądrość przygotowuje mieszaninę mleka i miodu, która jest pod jej językiem. To nie są słowa, ale moc, ponieważ Słowo Boże prowadzi oblubienicę na wyższy poziom, aż jej usta staną się źródłem miodu, a język skarbnicą zmieszaną z mądrością. Gdzie głęboko myślisz o Ziemi Obiecanej mlekiem i miodem płynącej (Pwt 6,3). A kiedy Słowo Boże przez wniebowstąpienie podnosi Swoją Oblubienicę do tego poziomu, prowadzi ją do nominalnego poziomu tego, mówiąc, że jej ubrania pachną mieszanką pachnących ziół i kadzidła. Ewangelia zaświadcza, że Chrystus posiadał tę wonną woń (zob. Ga 3,27, Rzymian 13,41). Cnotliwe życie ostatecznie osiąga komunię z Bogiem, ponieważ zapach mieszanki pachnących ziół i kadzidła jest przejawem świętości. Słowo Boże nie zawsze prowadzi duszę w górę przez mleko i miód, ale po porównaniu duszy z zapachem mieszanki pachnących ziół i kadzideł ogród (dusza) staje się obrazem raju. Jego ochrona nie jest prosta, jak to było w przypadku naszych wczesnych przodków, ale jest chroniona pod każdym względem poprzez przestrzeganie przykazań pana młodego.
Czy widzisz teraz zdolność panny młodej do wspięcia się wyżej? Pokaż mi jeszcze raz krok po tym etapie. Ogród, który wydaje radosne owoce, jest otoczony i chroniony, a także stał się źródłem wody pitnej, które jest zapieczętowane, ale oblubienica nie składa się z tych elementów, ponieważ spieszy się, aby osiągnąć coś większego, czyli ogród kwitnący z jej ust. Jeśli uważnie przeczytamy tekst hebrajski, odkryjemy, że oznacza on co następuje: Kwitnące gałęzie wyrastające z twoich ust to ogród granatów. „Zapach” wydobywający się z Twoich ust to ogród granatów. Drzewo granatu rodzi wszelkiego rodzaju owoce: cedr, walerianę, kurkumę, laskę trzcinową, cynamon i wszelkie przyprawy libańskie, mirrę, aloes i najlepsze przyprawy. Dlatego z Bożą pomocą i zgodnie z łaską zawartą w Psalmach Oblubienica umieszcza w swoim sercu te stopnie rozwoju, stopniowo od siły do siły (Ps 84, 6-7). Wiadomo, co wychodzi z ust panny młodej na pełnym etapie jej rozwoju. W tekście użyto wyrażenia „wydany”, aby wyjaśnić następujący cel: wszystko, co zostanie wysłane, trafia do rąk tego, kto to otrzymuje. Apostoł uczy nas, że uczniowie zostali posłani, aby głosić prawdę, a Słowo Boże nazwało ich apostołami (Łk 6,13). Staje się jasne, że słowo wiary staje się ogrodem, który rośnie w sercach tych, którzy je przyjmują. Ogród, w którym rośnie wiele drzew, nazywa się ogrodem.
Aby poznać rośliny, które Słowo Boże sadzi wierzących, piosenka nazywa te drzewa granatu. To wychodzi z ust panny młodej. Owoce rzymskie są trudne do kradzieży, ponieważ na gałęziach drzewa znajdują się ostre ciernie. Owoc otoczony jest grubą powłoką, trudną do rozerwania i ma gorzki smak. Kiedy romaine dojrzewa w odpowiednim czasie, zrywa się zewnętrzna osłonka i ukazuje się owoc w środku, słodki w smaku, atrakcyjny dla oka, słodyczą zbliżony do miodu, a jego sok smakiem przypomina wino i jest przyjemny w połykaniu . Myślę, że to, co Panna Młoda wypowiada ze swoich ust, to „Ogród Rzymski” obecny w duszach tych, którzy jej słuchają. Dlatego musimy dbać i być świadomi słów panny młodej, aby nie osłabiać i nie zaspokajać pragnień i przyjemności tego życia, ale raczej wybrać życie zdyscyplinowane, dzięki któremu będziemy mogli stawić czoła trudnościom. Dlatego złodzieje nie mogą zdobyć owocu cnoty, ponieważ jest on chroniony przez gorzką zasłonę samokontroli. Otoczony stanowczym i poważnym sposobem życia, odstrasza każdego, kto próbuje zbliżyć się do owocu ze złych pobudek, jakby miał ostre ciernie.
Kiedy nadchodzi sezon rozkoszowania się smakiem Rzymian, pojawia się kolejny rodzaj owoców, którymi możemy się delektować, wyprodukowany przez inne drzewa. Nie śliwki, daktyle czy inne owoce dla przyjemności, ale kilka rodzajów przypraw Kwaśnych zmieszany z nardem: jeden jest ciepły, a drugi ma pachnący zapach. Ciepło nie jest chwalone, jeśli jego ciepło powoduje nieprzyjemny zapach. Ale czystość musi wspomagać ciepło i świadczy o tym, że płoniemy duchem i że zostaliśmy oczyszczeni z wszelkiego złego rodzaju ciepła.
Wśród owoców panny młodej znajdują się inne rodzaje perfum, takie jak nard i kurkuma, a nam pozostaje porozmawiać o symbolu kurkumy. Kto zna ten kwiat, oceni, że nie kojarzy się on z ciepłem ani zimnem. Unika przesady w każdym aspekcie, ale ma zdolność łagodzenia bólu. Hymn wyjaśnia, że poprzez kurkumę w tajemnicy uczy o cnocie i pokazuje, że każda cnota mieści się pomiędzy dwoma złami: niedoborem lub nadmiarem, z wyjątkiem dobra. Można na przykład zauważyć, że odwaga i hojność wydają się istnieć pomiędzy tchórzostwem a przygodą, podczas gdy cecha hojności leży pomiędzy skąpstwem a ekstrawagancją. Tchórzostwo i skąpstwo są uważane za sprzeczności w stosunku do normalnego standardu stworzenia i dlatego są złe. Po ekstrawagancji i lekkomyślności następują nadmiar i nadmiar, a średnia między nimi jest uważana za cnotę. Dlatego kurkuma podąża za cnotą, jak stwierdzono w hymnie, ze względu na jej zdolność do modyfikowania i unikania wzrostu lub spadku cnoty.
To wyjaśnienie wydaje się właściwe, dlatego stwierdzam, że tajemnica hojności szczerze odnosi się do naszej wiary. Ten kwiat, z zewnętrznym liściem i ciemnym kolorem, składa się w rzeczywistości z trzech kwiatów. Zewnętrzny kwiat jest ciemnego koloru, a kiedy otaczające go płatki opadają, pojawiają się trzy kwiaty, które są wykorzystywane w leczeniu. Te kwiaty ukryte pod płatkami są podobne pod względem wielkości, zapachu, piękna i właściwości. Ma piękny kolor, zapach pachnący i ma właściwości lecznicze. Istnieją trzy inne żółte kwiaty, które przypominają pierwszy, ale nie mają żadnych właściwości leczniczych. Ktoś, kto nie zna tych właściwości, może zrywać bezwartościowe kwiaty zamiast pożytecznych. Podobnie ludzie odchodzą od prawdziwej wiary, wybierając ukryte (fałszywe) błędy zamiast prawdziwych nauk. Niech słuchacz wybierze według własnego uznania jedną lub obie interpretacje, gdyż obie mają to samo znaczenie, jeśli spojrzymy na nie w określony sposób. Jedna z nich sugeruje doskonałość w cnocie, a druga ukierunkowuje nas na osiągnięcie czystości i świętości. W rzeczywistości cnota nie różni się od świętości.
Przetestujmy teraz resztę zapachów wspomnianych w tekście: trzcinę, cynamon i grupę owoców jagodowych. Ostatni to granaty, które podążają za ogrodem panny młodej. Laska ma wonność bardziej aromatyczną niż jakakolwiek przyprawa i zgodnie z przykazaniem składana jest z niej ofiara kapłanów (Wj 30,23). Cynamon wykorzystuje się na wiele sposobów ze względu na jego naturalną moc, a niektóre jego zastosowania są trudne do uwierzenia. Niektórzy wskazują, że jeśli wrzucimy niewielką ilość cynamonu do wrzącej wody, natychmiast ostygnie, gdy cynamon zostanie umieszczony w gorącej kąpieli , ciepłe powietrze staje się zimne. Mówi się, że cynamon ma moc niszczenia wszelkich związków składających się z materii po jej uszkodzeniu. Wydaje się, że nie można wierzyć w inne przykłady dotyczące cynamonu. Mówi się, że jeśli włożymy cynamon do ust śpiący, nie uchyla się od odpowiedzi na pytanie, lecz pozostaje we śnie i udziela świadomej i pełnej odpowiedzi na pytanie. Wyniki te można potwierdzić dopiero po eksperymentach, w przeciwnym razie głupotą byłoby wierzyć w ważność tych wyników. W każdym razie cynamon znajduje się w katalogu wybranych jagód, ponieważ ma znaczenie duchowe. Cynamon nie rośnie na drzewie granatu, z ust panny młodej nie wyrasta prawdziwy ogród, ma to jednak znaczenie symboliczne i myślę, że nie powinniśmy zaniedbywać żadnych opowieści o cynamonie ani niczego, co jest z tym związane.
Z powyższego możemy zrozumieć, że każdy element symboliczny ilustruje doskonałe życie zgodnie z cnotą. Można powiedzieć i nauczać, że cynamon kryje się w duszy. Kiedy człowiek jest przepełniony nieokiełznanym pożądaniem lub płonie gniewem, jest w stanie zapanować nad logiką, aby ugasić ogień emocji. Spanie w tym życiu jest bardzo podobne. Jeśli do ust włożysz cynamon, który wspomaga czujność i rozum, wyraźnie pokażesz, jakie właściwości pobudza. Przypomina to sytuację aniołów, którzy nie śpią, ponieważ zawsze czuwają. Dlatego mówisz prawdę i w ten sposób naśladujesz aniołów, którzy nie śpią i nie uciekają przed obliczem prawdy poprzez nierealne fantazje. Można zatem powiedzieć, że cynamon wdmuchuje się do ust, aby ugasić ogień emocji i wszelkiej złości gotującej się w sercu, w efekcie czego logika i rozum zostają oczyszczone z onirycznych złudzeń i zamętu w obecnym życiu. . Kto nie rozumie tych faktów na temat cynamonu, może pomylić tekst piosenki, która opisuje pannę młodą słowami, które wydają się nierealne (lub realistyczne).
Biblia zawiera wiele historii zaczerpniętych z innych źródeł. Przytacza bez zastrzeżeń nazwiska z przekazów historycznych, chcąc doprecyzować ich treść, jak na przykład najbardziej chwalone córki Hioba. Ich wielkie imiona wskazują na coś cudownego: imię pierwszego brzmiało Yamimah, drugie Qesayah, a trzecie Qarn Haphok (Hioba 42:14). Okazuje się, że historię o rogu Hafoka można znaleźć w starożytnych opowieściach Agart: jej dzika koza zakochała się w kozie zamieszkującej Kretę, która w rezultacie straciła róg i wypłynęły z niego wszelkiego rodzaju owoce. Czy wierzymy w to, co rękopisy mówią o Qarnie Hafuku? Z pewnością nie, ale wskazuje na owoce cnoty, o czym świadczą imiona córek Hioba. Biblia pozwala na używanie takich imion w opowieściach rękopiśmiennych. Z tych wyrażeń nie dowiadujemy się o substancjach zapachowych ani o ścieżce słońca na ziemi: deklarujemy, że cnotliwe postępowanie w tym życiu to jedność, która nadaje znaczenie imionom, a imię Qasi'a odnosi się do czystości, pachnącej zapach i cechy niezbędne do życia. Choć imię Yumimah symbolizuje dzień, i jak mówi św. Paweł: „Niegdyś bowiem byliście ciemnością, teraz zaś jesteście światłością w Panu” (Efezjan 5:8). Pochwała panny młodej staje się niezwykle ceniona w połączeniu z cynamonem i czystością, którą symbolizuje.
Człowiek zawsze ukazuje w sobie święty obraz, ilekroć osiąga czystość i szczyt chwały. Ci, którzy mają właściwą wizję i uważną obserwację tego tekstu, mówią: „Źródło ogrodów, źródło wód żywych i strumieni Libanu”, że lasy Libanu, które wydzielają zapach mieszanki pachnących ziół i kadzidła, nie są jednym rodzajem, ponieważ istnieją różne rodzaje drzew, a fontanna zapachu zależy od rodzaju drzewa. Dlatego osoba, którą w każdym aspekcie życia cechuje świętość, świadczy o pięknie lasów Libanu, które wskazują na święty obraz.
Nikt nie może otrzymać udziału w chwale Pana, jeśli najpierw nie będzie miał udziału w cierpieniach Chrystusa, naśladując Jego śmierć (Filipian 3:10). Dlatego seria „perfum” Praise wspomina o jagodzie granatu. Oprócz tego mirra, oud i reszta niezbędnych przypraw (perfum). Mirra i aloes mają niektóre cechy charakterystyczne grobowca Jezusa Chrystusa, jak mówi Święta Ewangelia: „Przyszedł także Nikodem, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa w nocy, niosąc mieszaninę mirry i aloesu po sto funtów” (Jana 19: 39). Ten, który został pogrzebany, zaznał śmierci za nas. „Esencjonalne zapachy” pokazują nam czystość i życie wolne od przypadkowych, ryzykownych zachowań. Amos przedstawia nam coś przeciwnego w następujący sposób: „Ci, którzy piją z kielichów wina i namaszczają się najlepszymi olejkami” (Amos 6:6). Amos wspomina nieco wcześniej: „Ci, którzy jedzą jagnięta z trzody i cielęta spośród Siry. „Ci, którzy są niepoważni w brzmieniu psalterium, którzy wymyślają siebie i zaczynają śpiewać jak Dawid” (Amos 4:5). Wino winogronowe nie jest mieszane z glinką, a czystość zapachu nie jest skażona przez zmieszanie go z przyprawami. Jednakże Izraelici musieli zostać skarceni tym proroctwem, ponieważ nieśli czyste, święte słowo, oczyszczone z wszelkich osadów. Mieli czysty zapach przypraw i przez wszystkie wieki cieszyli się duchowymi ceremoniami, a mimo to nie wzbraniali się od udziału w złu. Zamienili czyste wino w mętne odpady, a czystość podstawowych perfum w szkodliwą mieszaninę złych myśli. Jednak hymn przypisuje pannie młodej czyste, nieskażone prawo szariatu, ponieważ to ona wyprodukowała „niezbędne perfumy”.
Panna młoda tu nie pozostaje, nie osiągnęła jeszcze tego, co w górze, a tekst nie wskazuje na jej wniebowstąpienie, lecz z ust panny młodej wyłaniają się granaty i ogrody pachnących ziół (przypraw). Stała się teraz fontanną, która z niej wypływa i widzi ogrody. Nie nauczyliśmy się tego tak, jak to przydarzyło się Pawłowi i Apollosowi. Jeden z nich sadził, a drugi nawadniał (1 Koryntian 3:6). Obaj używali ogrodów oblubienicy do sadzenia i nawadniania. Wysławianie panny młodej może zawierać coś nominalnego. Tekst mówi, że Oblubienica jest źródłem, które nie wylewa się strumieniami, ale zalewa ogrodami, dlatego Święty Apostoł stworzył „żywe ogrody”, wśród których żył i stworzył ogród kościelny, który wyrósł poprzez jego kazania.
Następnie hymn wynosi pannę młodą na najwyższy szczyt chwały, nadając jej imię źródła wody żywej wypływającej z Libanu. O życiodajnej naturze Boga dowiedzieliśmy się z Pisma Świętego, jak mówi proroctwo Osoby Bożej: „Opuścili mnie, źródło wody żywej” (Jer. 2:13). Następnie Chrystus mówi do Samarytanki: „Jezus odpowiedział i rzekł jej: «Gdybyś znała dar Boży i tego, który do ciebie mówi: «Daj mi się napić», poprosiłbyś go, a on dałby ci wy, woda żywa” (Jana 4:10). Następnie powiedział: „Jeśli ktoś pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije”. Kto we mnie wierzy, jak mówi Pismo, z jego brzucha popłyną rzeki wody żywej. Mówił to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego” (Jana 7:37-39). Każdy z tych fragmentów mówi, że woda żywa jest świętą naturą, dlatego pieśń zaczęto zgodnie z prawdą nazywać oblubienicę studnią wody żywej płynącej z Libanu. To właściwie zaprzecza temu, co wiadomo, ponieważ we wszystkich studniach znajduje się woda stojąca, a tylko panna młoda ma bieżącą wodę w głębokiej studni i jej woda stale się przelewa. Kto może i zasługuje na zrozumienie cudów udzielonych Oblubienicy? Staje się jasne, że spełniła swoje największe pragnienie, gdy porównano ją do wiecznego piękna, z którego powstaje wszelkie piękno. Swoją wiosną całkowicie przypomina źródło swego pana młodego, jego życie z jej życiem i jego wodę z jej wodą. Słowo jest żywe i dzięki niemu żyje każda dusza, która je przyjmuje. Wody te wypływają od Boga, jak mówi źródło wód żywych: „Wyszedłem bowiem od Boga i przyszedłem” (J 8,42). Oblubienica przechowuje we własnej studni obfitość swojej wody żywej i staje się skarbnicą tej wody żywej, która wylewa się z Libanu, to znaczy, jak mówi tekst, z Libanu wypływają potoki. Posiadając tę studnię, staliśmy się jednością z Bogiem, aby wypełnić przykazanie mądrości (Przysłów 5:17-18) i pijemy wodę z naszej studni, a nie z innej. Czynimy to w Chrystusie, Panu naszym, któremu niech będzie chwała i majestat na wieki, amen.