Chrystus przyszedł, aby założyć kościół (Mat. 16:18), ponieważ Kościół jest przedłużeniem, celem, szczytem i pełnią całego zbawczego dzieła Chrystusa (Efezjan 1:20-23 i 3:20-21). Kościół to nic innego jak Ciało Chrystusa (Kolosan 1:24), które obejmuje członków, którzy uwierzyli w dobrą nowinę i pokutowali, mając w ten sposób społeczność z Ojcem przez Syna w Duchu Świętym (1 Jana 1:3 i 3). ,24) poprzez tajemnice Boże ustanowione przez Pana Jezusa, takie jak chrzest (Mt 28,19-20), krzyżmowanie (Dz 2,33), tajemnica dziękczynienia (Mt 26,26-27) i dar Dostawą do kościoła. Tak naprawdę wszystkie dzieła kościelne (tradycja), łącznie z Biblią Świętą, są owocem życia Ducha Świętego w Kościele. Nie można więc jej rozumieć i przeżywać poza Kościołem, który jest filarem i fundamentem prawdy (1 Tymoteusza 1:15), w którym działa i daje Duch Święty (1 Koryntian 12:28). Dlatego św. Ireneusz mówi: „Gdzie jest Kościół, tam będzie Duch Boży”. Następnie kontynuuje: „Heretycy, ponieważ nie są w tradycji, nie są w kościele, a wręcz przeciwnie, ponieważ nie są w kościele, nie są w tradycji i nie żyją w żywym strumieniu Ducha Bożego.”

Istnieje zatem wzajemna dialektyczna relacja między Kościołem a Tradycją. To Kościół zachowuje Tradycję i zapewnia jej czystość i żywotność, podczas gdy Tradycja umacnia Kościół, pociągając go do nauczania i życia Chrystusa, Jego Apostołów i Jego Apostołów. Święci, łącząc ją w ten sposób z wszechobecnym Chrystusem, jednocząc jej członki z Głową, przez wiarę, miłość i sakramenty. Dopóki istnieje Kościół, tradycja pozostaje. Ponieważ Zbawiciel obiecał apostołom, że pozostanie z nimi przez wszystkie dni i aż do skończenia czasów (Ew. Mateusza 28:20), „Jemu niech będzie chwała w Kościele w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia na wieki wieków”. (Efezjan 3:21). Jego żywy Kościół trwa. Ponieważ Zbawiciel poprosił Apostołów, aby nauczali wszystkie narody przestrzegania wszystkiego, co im nakazał (Mateusz 28:11) pod przewodnictwem Ducha Prawdy, który pozostaje z Kościołem na zawsze (Jana 14:16-17), Kościół zachował dobrą nowinę bez zniekształceń i była ona nadal przyjmowana na całym świecie przez uznanych biskupów z Rosji, takich jak Tymoteusz i Tytus, uczniowie apostoła Pawła i Klemens Rzymski, którzy osobiście znali świętych Pawła i Piotra i którzy mieli z nimi kontakt. żywą tradycją. Widząc oczami, Polikariusz, który znał wielu ludzi, którzy widzieli Chrystusa, zawsze głosił to, czego nauczył się od apostołów... a ci z kolei przekazali to swoim następcom i tak dalej...