Prawdziwa natura i prawdziwe życie człowieka nie wypływają z danych ziemskich, ale z samego Boga, Trójjedynej Osoby, gdyż człowiek jest obrazem Boga. Jeśli chcemy szukać prawdziwego życia ludzkiego, musimy zbliżyć się do Boga i skosztować Jego życia. Życie blisko Boga jest jedynym życiem „naturalnym”, to znaczy odpowiadającym prawdziwej naturze człowieka. Jeśli chodzi o trzymanie się z dala od Boga, jest to życie „nienaturalne”.

Życie świętych jest tym samym życiem, co Chrystus, trwającym przez wieki. Jesteśmy z nimi zjednoczeni na podstawie natury ludzkiej, którą Chrystus zreformował poprzez swoje wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie. W Boskiej Liturgii, zwłaszcza w sakramencie dziękczynienia, uczestniczymy w życiu Chrystusa i jego wydarzeniach oraz w życiu świętych, ponieważ wszyscy jesteśmy, Chrystus, święci i my, jednym ciałem, i wszyscy jesteśmy „ jeden w Chrystusie Jezusie”.

دخل كلمة الله، الأقنوم الثاني للثالوث القدوس، إلى قلب العالم فقدّسه، وجعله يحيا حقبة جديدة أو عصراً جديداً، عصر ملكوت الله. وقد أكّد الربّ نفسه أن ملكوت الله لا يتعلّق بالمستقبل وحده، بل أن المسيحي المؤمن يعيشه منذ الآن. ولكن الزمان الحاضر يختلف عن ملكوت الله الشامل، وهو ليس إلاّ صورة أو مقدمة له. وسيشرق الملكوت بكامل بهائه في الأزمنة الأخيرة، عند مجيء الربّ.

Śmierć jest skutkiem nowego stanu, w jaki człowiek wszedł po upadku, i jest spowodowana grzechem. W ten sposób stał się wrogiem człowieka. Ale to życie to tylko hotel. Wchodzimy do niego i spędzamy w nim całe nasze obecne życie. Staramy się jednak wyjść z tego z dobrą nadzieją. Nie możemy tu zostawić niczego, co moglibyśmy tam przeoczyć.

Wojna Kościoła nie jest zatem skierowana przeciwko ciału, ale przeciwko jego pragnieniom. Jeśli człowiek nowego stworzenia zostanie wyzwolony ze swoich zepsutych pragnień, jego zmysły i całe ciało staną się czyste i świetliste, a wszystko wokół niego będzie promieniować miłością i chwałą Bożą. W życiu świętych naszego Kościoła są przykłady wyzwolenia z niewoli namiętności

Staje się jasne, że wcześniejsze wzmianki Starego Testamentu wskazują nie tylko na wydarzenie ukrzyżowania Chrystusa, ale także na sam znak krzyża, czyli „znak Syna Człowieczego”, który będzie ostatecznym sztandarem zwycięstwa podczas triumfalnego przyjścia Pana. Krzyż Pański jest wyrazem nieograniczonej miłości Boga i zarazem nieograniczonej wartości człowieka. Nie ma większego wyrazu miłości Bożej niż Krzyż i nie ma większego postępu dla człowieka niż jego wniebowstąpienie do rzeczywistości Krzyża. .

Ludom Starego Testamentu zakazano tworzenia i oddawania czci bożkom. Istnieje kilka tekstów, które wyjaśniają tę kwestię, lecz niektórzy heretycy oddzielają pierwszą część tych tekstów od drugiej i wypaczają jej interpretację. W Starym Testamencie Bóg objawiał się poprzez czyny i przemawiał przez usta proroków. W Nowym Testamencie Słowo Boże zostało wcielone, „i ujrzeliśmy Jego chwałę”, a On nawiązał z nami osobistą relację, dzięki czemu możemy przedstawić osobę Chrystusa na ikonie.

Osoba oświecona boskimi, niestworzonymi czynami „rozjaśnia w swoim sercu poznanie chwały Bożej, tej chwały, która jest na obliczu Chrystusa”, staje się „uczestnikiem Bożej chwały” i „uczestnikiem świętość Boga”. Chrześcijanin żyjący w łasce Bożej staje się „członkiem Ciała Chrystusowego”, to znaczy częścią wcielonego Ciała Bożego, żyje tym samym życiem co Chrystus i promieniuje boskim światłem.

Człowiek został stworzony na obraz Boga i od początku był parą, czyli mężczyzną i kobietą. Tak jak Bóg, Trójjedyna Osoba, nie był pojedynczy, tak też i człowiek. Doktryna o Trójcy Świętej, która wyraża się w jedności w istocie i trójcy w hipostazach, jest podstawową prawdą, która wyraża także prawdę człowieka. Dlatego mężczyzna został stworzony od początku jako para, czyli mężczyzna i kobieta.

إن سرّ المسحة المقدّس لا يتعلّق بعلاج الجسد وحده، بل بعلاج النفس أيضاً. فنحن ننال بسرّ المسحة قوّة روحيّة، فتُغفر خطايانا التي نسيناها ولم نتمكن من الاعتراف بها. إلاّ أن أهميتها الأولى تبقى في الصلاة من أجل صحة الجسد. لذلك ترتبط الكنيسة الأرثوذكسية بين هذين السرّين، وتحثّ الذين يُقام سرّ المسحة من أجلهم، على الاعتراف أيضاً.

Chrzest wprowadza człowieka w sferę duchową, jest więc powołany do walki z siłami zła, które atakują go z zewnątrz za pośrednictwem zmysłów, które rodzą namiętności. Dlatego musi odłożyć na bok wszystko, co oddala go od miłości Boga i wszystko, co prowadzi go do egoistycznych przejawów wypaczających miłość Boga i braci, aby mógł zwyciężyć w walce z egoistycznymi pragnieniami i tendencjami.

الكنيسة تتشكل وتظهر في إقامة سرّ الشكر الإلهي واشتراكنا به، لأنه السرّ الذي يحوّل الجماعة، أي الرعيّة، إلى كنيسة. ففي سرّ الشكر الإلهي تكون الرعيّة كنيسة جامعة، لأن المسيح نفسه يكون حاضراً فيها. ولا بدّ أن يعلم المؤمنون أنهم في كل مرّة يجتمعون لإقامة الليتورجيا الإلهية إنما “تجتمع كنيستهم”، أي الكنيسة كلها. فكل عضو في الرعية هو عضو في الكنيسة الأرثوذكسية الجامعة.