Słowo Boże przychodzi jako przykazanie zbawienia człowieka. Można odnieść wrażenie, że przykazania Boże są konstruktami prawnymi ograniczającymi wolność człowieka. Ale po tym wszystkim, co widzieliśmy o Słowie Bożym, które jest boską mocą, okazuje się, że przykazania uzdrawiają człowieka i dają mu zdrowie. Chrystus, będący pierwszym wzorem stworzenia człowieka, wie, w jaki sposób został stworzony i do jakiego stanu doprowadził go grzech. Zwykle nie zdajemy sobie sprawy z tego stanu, właśnie dlatego, że nie znamy swojego pierwotnego obrazu, czyli tego, jaki był Adam w Raju. Dlatego św. Grzegorz z Synaju mówi, że gdybyśmy nie wiedzieli, jak Bóg nas stworzył, nie bylibyśmy w stanie zrozumieć, jak grzech nas zniszczył. Przez przykazania Chrystusa, podane w Starym i Nowym Testamencie, można mieć nadzieję, że człowiek zostanie przywrócony do poprzedniego stanu i poprowadzony w górę.
Przykazania Boże zakładają zatem, że człowiek jest chory i na podstawie wiedzy o funkcjonowaniu człowieka pomagają mu przejść od choroby do zdrowia. I tutaj jest podobnie, jak wtedy, gdy lekarz daje nam przykazania, bo one nie pozbawiają człowieka wolności, lecz ją rozwijają i rozwijają. Jaka swoboda dla pacjenta? Choroba jego ciała ogranicza wszelkie jego wolności i ruchy. Św. Jan z Damaszku uczy, że zazwyczaj myślimy, że przestrzegamy przykazań Bożych i że nas ograniczają, ale w rzeczywistości przykazania nas chronią. Ktokolwiek przestrzega przykazań Bożych, nie przestrzega ich. Co więcej, przykazań nie trzeba przestrzegać, lecz raczej jest on chroniony i chroniony przed widzialnymi i niewidzialnymi wrogami, którzy spiskują przeciwko życiu naszych dusz i ciał. Dlatego ten, kto przestrzega przykazań, nie tylko zostaje zachowany dzięki łasce Bożej, ale jednocześnie nie traci bogactw, które Bóg mu powierzył.
Nauczanie Chrystusa, jak wspomnieliśmy, jest mocą Bożą, a ponadto jest mocą, która uzdrawia człowieka. Studiujemy więc Słowo Boże zawarte w Piśmie Świętym i dlatego Kościół czyta Ewangelie i Listy podczas Boskiej Mszy św., tak jak teksty Starego Testamentu czyta się podczas czuwania i innych nabożeństw. Kazanie Chrystusa na Górze, Jego słowa przed i po każdym cudzie, wszystkie przykazania, które sam dał uczniom i apostołom, słowa uczniów i świętych ojców – wszystko to jest cudowne, ponieważ Chrystus mówił przez nich.
