Po rozmowie o modlitwie i poście w Kazaniu na Górze Pan Jezus przechodzi do omówienia spraw doczesnych, które powstrzymują człowieka od poszukiwania tego, co ważniejsze, czyli poszukiwania królestwa niebieskiego.

Pan zaczyna swoje słowa słowami: „Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i nie kradną. Gromadźcie sobie raczej skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje” (Mt 6,19-21). Wezwanie tutaj jest jasne, aby pracować nad stworzeniem trwałego niebiańskiego skarbu, którego nie można utracić ani zepsuć. Skarb ten powiększa się lub zmniejsza w miarę, jak jego właściciel podąża drogą nauk Jezusa i stosuje je w swoim życiu. W swoim przeciwstawieniu skarbów ziemskich i skarbów niebieskich wydaje się, że Pan Jezus chce przypomnieć tym, którzy mają skarby ziemskie, że jeśli ich serca nie powstrzymują się od kochania ziemskich pieniędzy i mienia, nie będą mieli skarbu w niebie. W miarę jak maleje ich przywiązanie do ziemskich skarbów, wzrasta ich niebiański skarb; i odwrotnie, w miarę jak wzrasta ich przywiązanie do ziemskich skarbów, zmniejsza się ich niebiański skarb.

Miejsce skarbu odnosi się do miejsca w sercu człowieka i centrum jego uwagi. Jeśli zainteresowania człowieka są skierowane ku sprawom ziemskim i śmiertelnym, to jest on ziemski, a jeśli jego zainteresowania są niebiańskie, wówczas jest on skierowany do Boga i wzrasta w Nim. Człowiek na skalę Boga w Dniu Sądu jest wart tyle, ile warte jest jego serce i miłość.

Następnie Pan Jezus mówi: „Lampą ciała jest oko. Jeśli twoje oko jest proste, całe twoje ciało będzie pełne światła, a jeśli twoje oko jest złe, całe twoje ciało będzie ciemne. Jeśli światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jak wielka jest ciemność? „(Mateusza 6:22-23). Podstawowa uwaga niezbędna do zrozumienia tego tekstu. Wbrew temu, co wiemy dzisiaj dzięki nauce, starożytni wierzyli, że widzenie następuje w wyniku emanacji światła z oka na zewnątrz. Jak zdrowe oko oświetla świat, tak sprawiedliwy, napełniony światłem Bożym, rozprasza wokół siebie ciemność i nie boi się jej.

Opis podany w tekście dla „prostego” oka jest przeciwieństwem drugiego. Albo osoba jest prosta, co oznacza, że jej wyborem jest pójście na Bożą ścieżkę raz na zawsze i bez wycofywania się, albo osoba jest dualistyczna, co oznacza bez. ostateczna, trwała decyzja. Czasami jest z Chrystusem, a czasami przeciwko Niemu. Dlatego tekst stawia czytelnika pomiędzy dwiema możliwościami: albo jego oko jest proste, to znaczy oświetlone światłem Chrystusa i Jego nauką, i w ten sposób jego ciało oświetla świat, albo jego oko jest złe, to znaczy nieufne wobec przyjąć Chrystusa i Jego światło, a Jego ciało pogrąży się w ciemności.

Jezus mówi dalej: „Nikt nie może dwom panom służyć. Albowiem albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował, albo będzie trzymał się jednego, a drugim pogardzi. Nie możecie służyć Bogu i mamonie” (Mt 6,24). Pieniądze w tym tekście utożsamiane są z osobą zwaną „Mamonasem”. Metaforę tę można znaleźć w hebrajskiej literaturze boskiej, gdzie pieniądze i dobra doczesne utożsamiane są z Mamonasem. Służba Bogu i przywiązanie do pieniędzy są ze sobą sprzeczne i wykluczają się. Tak jak nie jest możliwe, aby niewolnik był sługą dwóch panów, tak nie jest możliwe, aby człowiek służył Bogu i jednocześnie szukał swojego bezpieczeństwa i przyszłości w kolekcjonowaniu. , gromadząc i wielbiąc pieniądze. Czcić Boga oznacza uważać Go za jedynego Pana i Mistrza naszego życia oraz nadzieję na to, co ma nadejść.

Ostatnia część rozdziału szóstego (w. 25-34), w której Pan Jezus wzywa, aby serce nie było zajęte sprawami życiowymi i zaufało Ojcu niebieskiemu, który „wie, że tego wszystkiego potrzebujecie” (w. 32. ). Kontekst tekstu nie pozwala na stwierdzenie, że wezwanie do niezajmowania się sprawami życiowymi jest wezwaniem do lenistwa i braku pracy, jest raczej wezwaniem do skorygowania skali ludzkich priorytetów, co wyjaśnia werset 33 Celem tego przemówienia Pan Jezus mówi: „Szukajcie najpierw królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a to wszystko będzie wam dodane” (w. 33). Wezwaniem nie jest zatem umieszczanie spraw życiowych na pierwszym miejscu, ale umieszczenie ich na drugim miejscu po zmaganiach o podbój królestwa. Należy również zauważyć, że w tym tekście Jezus zwraca się do „małej wiary” (w. 30), czyli do tych, którzy nie ufają Bogu jako ojcu, który troszczy się o swoje dzieci i zna ich potrzeby. Dlatego widzisz ich zaniepokojonych o zabezpieczenie sobie środków do życia i sił, zapominając o tym, co najważniejsze, czyli o Królestwie Bożym.

„Po pierwsze” nie unieważnia „po drugie”, ale raczej je potwierdza. „Szukajcie najpierw królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości, a to wszystko będzie wam dodane” oznacza, że sprawy życiowe są uzasadnionymi troskami, jeśli nie przeradzają się w niepokój, a niepokój jest grzechem, który panuje nad człowiekiem i powoduje, że traci on prawdziwe sens swego życia, którym jest szukanie Królestwa Bożego.

Cytat z mojego biuletynu parafialnego
Niedziela, 7 kwietnia 1996 / Wydanie 14